... یک زنده دل ز جمله یارانم آرزوست

رنج سفر ز ریگ بیابان فزونترست

وجه کفاف و کلبه ویرانم آرزوست ...

... کز تار سبحه فیض به صد دل رسیده است

تا شعله می زند به میان دامن سفر

صد کاروان شرار به منزل رسیده است ...

... در شیشه ام ز جوش پری جای باده نیست

از خود سفر کنم به امید کدام راه

جز موجه سراب درین دشت جاده نیست ...

... ما را بغیر شیشه کسی هم پیاله نیست

در آتش است نعل سفر حسن شوخ را

مه در کنار هاله در آغوش هاله نیست ...

... دامان بیخودی مده از کف به حرف عقل

از بیم راهزن نتوان زین سفر گذشت

دلبستگی نتیجه نقصان بینش است ...

... تا دور چو نعلین نسازی دو جهان را

صایب سفر وادی ایمن چه خیال است

... در بال و پر عزم مرا کوتهیی نیست

سنگ ره من کاهلی همسفران است

بیتابی ذرات جهان در طلب حق

در شیشه ساعت سفر ریگ روان است

صایب نگه گرم در آن چشم سیه مست ...

... بسیار به از صحبت ابنای زمان است

صایب مکن اندیشه جان در سفر عشق

کاین مرحله را ریگ روان خرده جان است

مرغی که رمیدن ز جهان بال و پر اوست

از عرش گذشتن سفر مختصر اوست

عشق و محیطی است که دلها گهر اوست ...

... در بیخودی آویز که در عالم هستی

سود دو جهان در سفر بی خطر اوست

صایب خبر یوسف گم کرده خود را ...

سفر اهل شوق در وطن است

خلوت اهل دل در انجمن است ...

... صبح عید و شب ماهی که مراست

در سفر بار رفیقان نشوم

دل بود توشه راهی که مراست ...

... که روی خویش نیارد به هیچ در محتاج

خوشیم با سفر دور بیخودی صایب

که نیستیم به همراه و همسفر محتاج

... نیست در پرده چشمش ز سیاهی اثری

می توان یافت عزیزی به سفر دارد صبح

برد از مغز زمین خشکی سودا بیرون ...

... مگر به خون کند از مهر دایه پستان سرخ

گلی که از سفر خویش چیده ام این است

که شد ز آبله ام ریگ این بیابان سرخ ...

... هر کجا مجنون ما زنجیر در پا بگذرد

کوه و صحرا در سفر بر یکدگر سبقت کنند

گر نسیم شوق او بر کوه و صحرا بگذرد ...

... ناتوانیها مرا شرمنده صیاد کرد

شست آب زندگی از چهره اش گرد سفر

هر که دیوار یتیمی را چو خضر آباد کرد ...

... پایکوبان می شود ز آوازه طبل رحیل

خویش را پیش از سفر چون راه پیما جمع کرد

مجمر از تسخیر بوی عود و عنبر عاجزست ...

... دست ارباب طمع را از طلب کوتاه کرد

بی وداع ما سفر کردن نه از آداب بود

می توانستیم آخر همتی همراه کرد ...

... می شود صایب به اندک جنبشی پا در رکاب

هر که چون نخل خزان برگ سفر آماده کرد