کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۷۳۵: روز عید است و من امروز بر آن در میرم - که دهم حاصل سی‌روزه و ساغر گیرم
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱۷: روز عید است و من امروز در آن تدبیرم - که دهم حاصل سی‌روزه و ساغر گیرم
کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۲۹۴: بر گفته کمال فشانند زر چو آب - آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶: آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند - آیا بُوَد که گوشهٔ چشمی به ما کنند
کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۳۲۷: این لاف نه در خورد کمال است ولیکن - با رستم دستان بزند هرکه درافتاد
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۵: سعدی نه حریف غم او بود ولیکن - با رستم دستان بزند هر که درافتاد
کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۴۲: فی المثل در میان این دو کمال - نیست فرقی مگر بمویی چند
نظام قاری » دیوان البسه » قطعات » شمارهٔ ۵: فی المثل در میان این دو قماش - (نیست فرقی مگر بموئی چند)
کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۸۲: اگر تو آدمی‌ای اعتقاد من این است - که دیگران همه نقشند بر در حمام
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۸: اگر تو آدمیی اعتقاد من این است - که دیگران همه نقشند بر در حمام
کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۱۰۲: گفته های لطیف بنده خویش - بنده ام گر بلطف میخوانی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۰: بنده‌ام گر به لطف میخوانی - حاکمی گر به قهر میرانی
کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۱۰۲: بر من خود پسند نیز قلم - حاکمی گر به قهر میرانی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۰: بنده‌ام گر به لطف میخوانی - حاکمی گر به قهر میرانی
کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۱۰۳: محبت تو اماما فریضه چون روزه است - اگر تو میل محبت کنی و گر نکنی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۳: اگر تو میل محبت کنی و گر نکنی - من از تو روی نپیچم که مستحب منی
کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۱۰۳: کمال گو به تراویح بعد فرض عشا - من از روی تو نپیچم که مستحب منی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۳: اگر تو میل محبت کنی و گر نکنی - من از تو روی نپیچم که مستحب منی
کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۵۹۴: تا بیابد به چاشنی گیری - شکر از مصر و سعدی از شیراز
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۱: هر متاعی ز معدنی خیزد - شکر از مصر و سعدی از شیراز
کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۶۳۵: سرو دیوانه شدست از هوسی بالایش - می رود آب که زنجیر نهد بر پایش
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۸۶: صائب این آن غزل خواجه کمال است که گفت - سرو دیوانه شده است از هوس بالایش