بسم‌الله الرحمن الرحیم
هست کلید در گنج حکیم
فاتحه فکرت و ختم سخن
نام خدایست بر او ختم کن
پیش‌وجود همه آیندگان
بیش‌بقا‌ی همه پایندگان
سابقه‌سالار جهان قدم
مرسله‌پیوند گلوی قلم
پرده‌گشای فلک پرده‌دار
پردگی پرده‌شناسان کار
مبدع هر چشمه که جودیش هست
مخترع هر‌چه وجودیش هست
لعل طراز کمر آفتاب
حُله‌گر خاک و حلی‌بند آب
پرورش‌آموز درون‌پرور‌ان
روز برآرنده روزی‌خور‌ان
مهره‌کش رشته باریک عقل
روشنی دیده تاریک عقل
داغ‌نه‌ِ ناصیه‌داران پاک
تاج‌دهِ تخت‌نشینان خاک
خام‌کن پخته تدبیرها
عذر پذیرنده تقصیر‌ها
شحنه غوغای هراسندگان
چشمه تدبیر شناسندگان
اول و آخر به وجود و صفات
هست کن و نیست کن کاینات
با جبروتش که دو عالم کم است
اول ما آخر ما یکدم است
کیست درین دیر‌گه دیرپای
کو لمن الملک زند جز خدای
بود و نبود آنچه بلند‌ست و پست
باشد و این نیز نباشد که هست
پرورش آموختگان ازل
مشکل این کار نکردند حل
کز ازلش علم چه دریا‌ست این
تا ابدش ملک چه صحرا‌ست این
اول او اول بی‌ابتدا‌ست
آخر او آخر بی‌انتها‌ست
روضه ترکیب ترا حور ازوست
نرگس بینای ترا نور ازوست
کشمکش هر‌چه در او زندگی‌ست
پیش خداوندی او بندگی‌ست
هر‌چه جز او هست، بقاییش نیست
اوست مقدس که فناییش نیست
منّت او راست هزار آستین
بر کمر کوه و کلاه زمین
تا کرمش در تتق نور بود
خار ز گل نی ز شکر دور بود
چون که به جودش کرم آباد شد
بند وجود از عدم آزاد شد
در هوس این دو سه ویرانه ده
کار فلک بود گره در گره
تا نگشاد این گره وهم‌سوز
زلف شب ایمن نشد از دست روز
چون گهر عقد فلک دانه کرد
جعد شب از گرد عدم شانه کرد
زین دو سه چنبر که بر افلاک زد
هفت گره بر کمر خاک زد
کرد قبا جبه خورشید و ماه
زین دو کله‌وار سپید و سیاه
زهره میغ از دل دریا گشاد
چشمه خضر از لب خضرا گشاد
جام سحر در گل شبرنگ ریخت
جرعه آن در دهن سنگ ریخت
ز‌آتش و آبی که به‌هم در شکست
پیه‌ِ دُر و گُردهٔ یاقوت بست
خون دل خاک ز بحران باد
در جگر لعل جگرگون نهاد
باغ سخا را چو فلک تازه کرد
مرغ سخن را فلک‌آوازه کرد
نخل زبان را رطب نوش داد
دُر سخن را صدف گوش داد
پرده‌نشین کرد سر خواب را
کسوت جان داد تن آب را
زلف زمین در بر عالم فکند
خال (عصی) بر رخ آدم فکند
روی زر از صورت خواری بشست
حیض گل از ابر بهاری بشست
زنگ هوا را به کواکب سترد
جان صبا را به ریاحین سپرد
خون جهان در جگر گل گرفت
نبض خرد در مجس دل گرفت
خنده به غمخوارگی لب کشاند
زهره به خنیاگری شب نشاند
ناف شب از مشک فروشان اوست
ماه نو از حلقه به گوشان اوست
پای سخن را که دراز‌ست دست
سنگ سراپردهٔ او سر شکست
وهم تهی‌پای بسی ره نبَشت
هم ز درش دست‌تهی باز‌گشت
راه بسی رفت و ضمیرش نیافت
دیده بسی جُست و نظیر‌ش نیافت
عقل درآمد که طلب کردمش
ترک ادب بود ادب کردمش
هر که فتاد از سر پرگار او
جمله چو ما هست طلبگار او
سدره نشینان سوی او پر زدند
عرش‌روان نیز همین در زدند
گر سر‌ِ چرخ است، پر از طوق اوست
ور دل‌ِ خاک است، پر از شوق اوست
زندهٔ نام جبروتش اَحد
پایهٔ تخت ملکوتش ابد
خاص نوالش نفس خستگان
پیک روانش قدم بستگان
دل که ز جان نسبت پاکی کند
بر در او دعوی خاکی کند
رُستهٔ خاک‌ِ در‌ِ او دانه‌ای‌ست
کز گل باغش ارم افسانه‌ای‌ست
خاک نظامی که به تایید اوست
مزرعهٔ دانهٔ توحید اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن، یک شعر عرفانی و فلسفی است که به توحید و عظمت خداوند می‌پردازد. شاعر با استفاده از اصطلاحات طبیعت و جهان، به بیان صفات و ویژگی‌های خداوند می‌پردازد و از بقا و فنا، علم و وجود، و سرانجام به نزدیکی به خداوند تاکید میکند. او از خلقت، زیبایی‌های طبیعت، و پیوند انسان با خدا سخن می‌گوید. در این شعر، ارزش علم و پرورش روح و اندیشه انسان نیز مورد تأکید قرار می‌گیرد و به نقش انسان در شناخت حقیقت و حقیقت توحید اشاره می‌شود. متن به تمجید از قدرت و جبروت الهی پرداخته و به انسان‌ها سفارش میکند که به حقیقت وجودی خویش و ارتباط با خداوند توجه کنند.
هوش مصنوعی: عبارت "بسم‌الله الرحمن الرحیم" به عنوان یک عبارت مقدس و باارزش در آغاز کارها و فعالیت‌ها شناخته می‌شود و به نوعی به ما یادآوری میکند که آغاز هر کار باید با نام خدا باشد. در اینجا به نوعی نشان می‌دهد که ذکر نام خدا میتواند راهگشای فهم و درک عمیق‌تر از حکمت و دانش باشد.
هوش مصنوعی: آغاز فکر و پایان کلام به نام خداوند است، پس آن را با نام او به پایان برسان.
هوش مصنوعی: پیش از آنکه هر کسی به دنیا بیاید، وجودی دارد که همیشه باقی می‌ماند و این وجود از تمام موجوداتی که تا کنون بوده‌اند، پایدارتر است.
قِدَم: دیرینگی، بی‌آغازی، زمان قدیم، ضد حدوث. مرسله‌پیوند: به‌رشته کشنده و پیوند و نظم‌دهندهٔ مرسله. کنایه از زینت‌بخش. (آنندراج)
هوش مصنوعی: آسمان به ما نشان می‌دهد که هر چیز در جای خود قرار دارد و مسوولیت‌های هر کس مشخص است.
هوش مصنوعی: آغاز و منبع هر نیکی و بخشش از اوست و او خالق هر چیزی است که وجود دارد.
هوش مصنوعی: رنگ سرخ و زیبای کمر، مانند درخشش آفتاب، پارچه‌ای از خاک و زینت آب را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: آموزش‌دهنده‌ی افرادی که درون‌زا و خودکفا هستند، روزی را برای کسانی که به کار و تلاش مشغولند، به ارمغان می‌آورد.
هوش مصنوعی: کسی که مهارت دارد و به خوبی میتواند مسائل پیچیده را حل کند، در حالی که دیگران با وجود روشن بودن عقل و فکرشان، به درستی نمی‌توانند موضوعات را درک کنند.
هوش مصنوعی: نقش و اثر افرادی که به مقام و قدرت دست یافته‌اند، بر سرنوشت و یاد آنهایی که در جایگاه پایین‌تری قرار دارند، نمایان است. این افراد با تکیه بر جایگاه خود، بر زندگی و یاد دیگران تأثیر می‌گذارند.
هوش مصنوعی: به‌کسی که در موقعیت‌های دشوار قرار دارد، باید یادآوری کرد که همواره میتوان اشتباهات را جبران کرد و به‌راحتی میتوان از تقصیرات دیگران گذشت.
هوش مصنوعی: صدای شاداب و پرهیاهوی افرادی که از چیزی می‌ترسند، به یادآورنده تفکر عمیق و تدبیر کسانی است که اشراف به اوضاع دارند.
هوش مصنوعی: هر چیزی در آغاز و پایان خود به وجود و ویژگی‌هایش وابسته است و این وجود و صفات، جهان را شکل می‌دهند و از عدم به وجود می‌آورند.
هوش مصنوعی: با قدرت و عظمت او، که هر دو جهان در مقابلش کوچک هستند، آغاز و پایان ما فقط در یک لحظه خلاصه می‌شود.
هوش مصنوعی: کیست در این مکان دیرپایی که جز خدا هیچ‌کس حق حکومت و سلطنت ندارد؟
هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، چه بزرگ و مهم باشد و چه کوچک و بی‌ارزش، در نهایت تنها یک حالت است و آنچه هست، به معنای واقعی به هیچ معنا نیست.
هوش مصنوعی: پرورش یادگاران از آغاز کار، به‌راحتی حل نشده است.
هوش مصنوعی: این جهان از آغاز تا به امروزی که هستیم، دریایی از دانش و علم دارد و در آینده هم، وسعت و گستردگی ملّک و سرزمینش به مانند بیابانی بی‌پایان خواهد بود.
هوش مصنوعی: او در آغاز خود بی‌پایان است و در پایان خود نیز بدون محدودیت.
هوش مصنوعی: گلزاری که تو را به زیبایی تو وصف میکند، همانند حوریان بهشتی است و چشمان زیبا و بینا تو، مانند نوری می‌درخشند که از آن گلزار برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: هر گونه نزاع و جنگی که در آن زندگی وجود دارد، در نظر خداوند به معنای بندگی و اطاعت از اوست.
هوش مصنوعی: هر چیزی که جز خداوند وجود دارد، دوام و بقای واقعی ندارد. اوست که مقدس و جاویدان است و هیچ‌گاه فانی نمیشود.
هوش مصنوعی: او به ما لطف و مرحمت زیادی دارد، مانند هزار آستین که بر کمر یک کوه و کلاه بر زمین باشد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که کرم در دل نور باشد، خار از گل دور خواهد بود و شیرینی از شکر جدا نخواهد شد.
هوش مصنوعی: وقتی که بخشندگی او زیاد شد، دنیا پر از نعمت و زیبایی گردید و انسان‌ها از قید و بندهای مادیات رها شدند.
هوش مصنوعی: در آرزوی این چند ویرانه، کار آسمان به دور یکدیگر پیچیده شده است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که این گره زلف شب باز نشده است، روز نمی‌تواند از خطرات ایمن باشد.
هوش مصنوعی: زمانی که گوهری از دانه‌های آسمان به دنیا آمد، شب با لطافت و زیبایی خود، موهایش را از گرد تاریکی مرتب کرد.
هوش مصنوعی: از این دو یا سه چرخش که در آسمان انجام شده، هفت گره بر کمر زمین زده است.
هوش مصنوعی: این جمله به تصویر سازی زیبایی از خورشید و ماه می‌پردازد. به نوعی می‌گوید که خورشید و ماه به مانند لباس‌ها یا زین‌هایی از جنس قبا، به زیبایی در آسمان درخشیده و رنگ‌های روشن و تیره‌ای دارند. یکی از آنها سفید و دیگری سیاه است، که نمایی دل‌انگیز و منحصر به فرد را ایجاد میکند.
هوش مصنوعی: زهره، ستاره‌ای درخشان، از دل دریا روشنایی پیدا کرد و چشمه‌ای از زنده‌دلی و حیات از لبان سبز و خرم جاری شد.
هوش مصنوعی: جامی پر از سحر و جادو در گل زیبای شبرنگ ریخته شد و جرعه‌ای از آن در دهان سنگ قرار گرفت.
هوش مصنوعی: از ترکیب آتش و آب، پیه‌ی مروارید و بدن یاقوت به وجود آمد.
هوش مصنوعی: خون دل به خاطر شدت درد و ناگواری زندگی، مانند خاکی که در وزش باد دچار تغییر می‌شود، در وجود و قلبی که شفاف و سرخ است، نشسته است.
هوش مصنوعی: زمانی که آسمان، باغ سخاوت را تازه و سرسبز کرد، پرنده‌های سخنور را نیز در آسمان آوازه‌خوان ساخت.
هوش مصنوعی: درخت نخل به زبان شیرینی می‌بخشد و گوش هم مانند صدفی سخنان زیبا را می‌پذیرد.
هوش مصنوعی: بنا بر این بیت، کسی که پرده‌نشین خواب است، به نوعی در عالم خواب و خیال فرورفته و لباس جان را به تن آب می‌دهد. این تعبیر به نوعی به روح و جسم اشاره دارد که در سرزمین خلسه و بی‌خبری قرار دارند.
هوش مصنوعی: زیبایی زمین به مانند زلفی است که در آغوش عالم قرار گرفته و خالی (نقطه‌ای) بر چهره آدم می‌افکند.
هوش مصنوعی: طلای خالص از زشتی و ناپاکی پاک می‌شود، همان‌طور که باران بهاری، گل‌ها را شاداب و تازه میکند.
هوش مصنوعی: هوا را با صدای زنگی خوش، به ستاره‌ها رساند و روح نسیم را به گل‌ها تحویل داد.
هوش مصنوعی: جهان پر از درد و رنج شده و غم در دل‌ها احساس شده است؛ انگار که زندگی و خرد به وضعیت بحرانی رسیده و احساسات عمیق‌تری در قلب‌ها به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: زهره با لبخندی به یاری غم‌دیده‌ای، شب را با آواز شاداب و دلنشینش پر کرد.
هوش مصنوعی: شب مانند مشک به خاطر او زیبا و خوشبو است و ماه نو هم به پای او زیبایی و جلوه خاصی دارد.
هوش مصنوعی: وقتی کسی به صحبت‌های بیشتری پرداخته و به طول کلام بیفزاید، ممکن است با مشکلاتی مواجه شود و در نهایت به ضرر خود تمام شود.
هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که شخصی با تفکر و خیالات خود به سفر می‌رود، اما در نهایت بدون هیچ دستاوردی و با دستانی خالی به خانه برمی‌گردد. این موضوع نشان‌دهنده بی‌فایده بودن برخی تفکرات و کوشش‌هاست که به نتیجه‌ای نمی‌رسند.
هوش مصنوعی: او مسیرهای زیادی را طی کرد اما نتوانست به درون خود دست یابد، و با وجود جستجوی فراوان، مشابهی برای آنچه در جستجویش بود نیافت.
هوش مصنوعی: عقل به سراغم آمد تا خواهانش شوم، اما فهمیدم که این کار بی‌ادبی است و از این رو ادب را رعایت کردم.
هوش مصنوعی: هر کسی که از دایره‌ی خود خارج شود، همانند ما، در پی او و خواهان توجه او خواهد بود.
هوش مصنوعی: نشینان سدره (درخت طوبی) به سوی او پرواز کردند و حتی موجودات عرش نیز به همین در knocking کردند.
هوش مصنوعی: اگر آسمان و گردونه زندگی پر از زینت و زیبایی‌ها باشد، دل خاک نیز از عشق و اشتیاق او سرشار است.
هوش مصنوعی: زندگی و وجود او به خاطر عظمت و قدرتش است، و پایه‌گذار گردش تخت و سلطنتش در عالم ابدی می‌باشد.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف ویژگی‌های خاص و تاثیرگذار یک فرد خاص می‌پردازد. آن فرد به مانند روحی آرامش‌بخش برای خستگان است و حضورش برای کسانی که در تلاش هستند، خودباوری و امید می‌آورد. حضور او موجب الهام و افزایش انگیزه در دیگران می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر دل، نسبت به جان پاکی و خلوص نشان دهد، دیگر در برابر او ادعای خاکی و دنیوی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: از خاک درختی که رشد کرده، دانه‌ای به وجود آمده که مانند داستانی زیبا از گل‌های باغش است.
هوش مصنوعی: خاکی که نظامی در آن زندگی میکند، زمین کشت توحید و یکتاپرستی اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.