ناشناس در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۰۱ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد » بخش ۲:

محسن جان
نظرت را پسندیدم
ایران نمیتواند جمع باشد ، ایرانیان جمع است
ممنون از نظرت

بیبسواد در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۲۷ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد » بخش ۲:

نمونه آنکه سخنهایش بکردار بازیست، خود سرکارید!!
ایران در این بیت اسم جمع است( ایرانیان ) ازین رو روایت درست باید به شرح زہر باشد:
از ایران و ترکان و از تازیان
نژادی پدید آید اندر میان
نه دهقان ، نه ترک ، و نه تازی بود
سخن ها بکردار بازی بود
توجه کنید در بیت نخست جمع و در بیت دوم مفرد آوده است او که خلاف مایان سخنانش بکردار بازی نبوده است

محسن در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۳۴ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد » بخش ۲:

آورده شده است:
ز ایران وز ترک وز تازیان - نژادی پدید آید اندر میان
نه دهقان نه ترک و نه تازی بود - سخنها به کردار بازی بود
قابل توجه است که در شاهنامه مکررا از واژه دهقان به معنی ایرانیزاده استفاده شده است. لذا به توجه به نحوه بکارگیری صنایع ادبی توسط فردوسی، و همچنین با رجوع به منابع دیگر، ابیات زیر صحیح تر به نظر میرسند:
ز "دهقان" وز ترک وز تازیان - نژادی پدید آید اندر میان
نه دهقان نه ترک و نه تازی بود - سخنها به کردار بازی بود

فرحزاد در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۵۸ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳:

سعدیا گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر/ دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست
در مورد اینکه خانه عمر درسته یا خانه دل، بنظرمن خانه عمر درسته چون خانه دل در وجود ماست و در باطن و فناناپذیر است یعنی ویران شدنی نیست.

سیاوش مرتضوی در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۴۴ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » بیان وادی فقر » گفتار معشوق طوسی (محمد) با مریدش:

شاید در بیت چهار «هرکه» درست باشد، نه «هرک».
ممکن است هرک گویش قدیی باشد، اما به هر حال خواندن آن به صورت «هرکه» روان تر است.

سودا در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۴۱ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب هفتم در عالم تربیت » بخش ۲۹ - حکایت:

چه در بند خاری ، تو گل دسته بند
درست میباشد. جای علامت سوال اشتباه است .

ناشناس در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۳۴ دربارهٔ نصرالله منشی » کلیله و دمنه » باب برزویه الطبیب » بخش ۷ - حکایت بازرگان و جواهرساز چنگنواز:

در سطر اول، بعد از واژه «پس»، ویرگول اضافه شود. = پس،

بینوا در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۴۳ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۰:

لطفا این نظرهای عالمانه را درج نکنید ما بیسواد ها نمی فهمیم به خدا زشت است !!!

میترا در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۲۱ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۳ - در پند و اندرز و مدح پیامبر بزرگوار:

چو کشت عافیتم خوشه در گلو آورد چو خوشه باز بریدم گلوی کام و هوا
خوشه در گلو آوردن: کنایه از برآمدن و رسیدن خوشه
معنی: وقتی نزدیک بود حاصل زحمات ریاضت و تزکیه نفسم به ثمر برسد از تعلقات دنیوی و برآمدن هوای نفس دوری کردم

گمگشته در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۴۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴:

لطفا مطلب بالا رو اصلاح بفرمایید تا شعر صحیح خونده بشه

امیر در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۳۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶:

الهم عجل لولیک الفرج
اگر به دست من افتد فراغ رابکشم
که روز حجر سیه باد و خان ومان فراغ

افسون در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۵۷ دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۱۵ - زاری کردن مجنون در عشق لیلی:

از روزی که در کتاب فارسی اول دبیرستان با این شعر نظامی آشنا شدم و بی اختیار از بر شدم؛ شعرهای لیلی و مجنون با روح و روانم درآمیخت و وقتی هم که عاشق شدم، این اشعار رو با گوشت و خونم درک کردم.... واقعا زیباست... دانست که دل اسیر دارد دردی نه دوا پذیر دارد....
واقعا عشق به جز وصال درمونی نداره امیدوارم همه ی عاشقا درمون بشن

نفیس در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۲۰ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸۰:

درود برشما
این مصرع اینگونه صحیح است:
پس وصالت تا چه خواهد کرد با روز و شبم
کود اشتباه است

سید احمد مجاب در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۱۵:

ز خاک سعدی بیچاره بوی عشق آید
هزار سال پس از مرگ او گرش بویی

گیوه چی در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۰۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۶:

سلام
نقل کرده اند که مرحوم ( 1343 ) ایت الله حاج شیخ جواد ملکی در نماز شب خود، بیت دوم این شعر را در قنوت میخواندند.

پرویز کامرانی در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۰۰ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۶۸ - هنگام عبور از مداین و دیدن طاق کسری:

فکر می کنم در بیت اول کلمه ی (عبر) درست تر از واژه ی (نظر) باشد

دکتر علیرضا محجوبیان لنگرودی در ‫۱۰ سال قبل، شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۵۷ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۶۸ - هنگام عبور از مداین و دیدن طاق کسری:

با سلام ، معروف است که خاقانی این قصیده زیبا و با شکوه را در بازگشت از سفر دوم حج با دیدن ایوان مداین به قلم آورده است . اساسا بناهای تاریخی ،تاریخ زنده ی روزگار خویش اند گاه آدمی را چنان مبهوت می کنند که گویی از روزگار خویش کنده شده و در زمانی و مکانی دیگر به دیدار گذشته خویش نایل می آید. این بنای عظیم نه تنها ایرانیان که شاعران عربی چون بحتری را به شگفتی فرو برده است. او می گوید: درست است که این خانه خانه من نبوده است و بانیان آن ، هم نزاد من نبوده اندولی وقتی به یاد عظمت دیروز و پوسیدگی امروز آن می افتد اشک هایش از دیده روان می شود . می گویند این کاخ به مساحت 120000 گزمربع و ارتفاع بیش از 28 گز و تالاری به مساحت 1120 گز مربع از آثار شگفت عصر ساسانی است. این قصیده با انتخاب وزن بسیار پر مهابت و تکرار وازه ی «هان» در بیت آغازین ذهن انسان را به خود معطوف می دارد. ایهام زیبایی که در واژه های «دیده و عبر» وجود دارد جذابیت دو چندانی را در آن به نمایش نهاده است بالاخص تناسب زیبایی که با این دو واژه ایهامی ذهن را چون پلی به وازه ی دیگر انتقال می دهد پدید آورنده ایهام تناسب دوگانه ای می شود که زمینه را برای پذیرش آیینه ی عبرت فراهم می سازد. که در نوع خود ترکیب بسیار زیبایی است گسستگی زنجیر عدالتی که خاقانی از آن سخن می گوید یادآور بی عدالتی هایی است که هرروز در حق ایرانیان روا میدارند این بی عدالتی ها چنان عمیق است که رودخانه دجله مانند صد دجله خون می گرید و آتش از مژه هایش فوران می کند آتش حسرتی که دجله را در کام فرو می برد همان است که ایرانیان در حسرت او می سوزند بی تردید خاقانی نه به یاد تنها ایوان مداین که در سوگ از دست رفتن تمدن عظیم ایرانی ناله های جانسوز سر می دهد:« بر دیده ی من خندی کاین جا زچه می گرید / گریند برآن دیده کاین جا نشود گریان» امید که آینده سازان ایران فردا دستی از استین به در ارند و با احیای تمدن عظیم ایرانی-اسلامی،نقشه ی علمی جهان امروز را دگرگون سازند. یا حق

ناشناس در ‫۱۰ سال قبل، شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۴۸ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۴۸:

معنی حکایت 46گلستان سعدی

کمال در ‫۱۰ سال قبل، شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۴۷ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۳۴۰:

سلام
جمع آن: 6908

مینا در ‫۱۰ سال قبل، شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۴۵ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد » بخش ۲:

ما باتو هم دلیم ، اگر از دگر گلیم
مسعود خان سعیدی