افسانه چراغی در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۰۵ دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۳۷ - آمدن سلیم عامری خال مجنون به دیدن او:
زمانه مُقامِر: روزگار قمارباز
افسانه چراغی در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۰۱ دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۳۸ - دیدن مادر مجنون را:
چار فرس: چهار اسب کنایه از چهار عنصر یا آخشیج (خاک و آب و باد و آتش)
افسانه چراغی در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۰:۵۶ دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۳۹ - آگاهی مجنون از وفات مادر:
سست‌خیز به معنی تنبل و کند و کاهل است. به نظر می‌رسد اینجا به این معنی باشد که از روی ناچاری و درماندگی؛ شاید چون کار دیگری از دستشان بر نمی‌آمده.
نظامی در بیت دیگری می‌گوید:
در عالم اگرچه سست‌خیزیم
در کوچگه رحیل تیزیم
فاطمه زندی در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۳۴ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳:
هزاران درود بر روان پاک حضرت سعدی
عالی جناب سعدی آیینه داری است که نه فقط صورت عصر خود را در آثارش باز می‌تاباند، بلکه با شناختی ژرف و دقیق چنان سیمایی از آدمی عرضه می‌دارد که همگان از توانگر و درویش و عارف و عامی می‌توانند تصویر خویش را در آیینه کلام او ببینند و با بهره گرفتن از زیورِ آموزه‌ها و اندرزهای او، خوی و خصلت و گفتار و رفتار خود را به زیبایی و کمال بیارایند.
امیدوارم که توفیق انس با آثار این بزرگ مرد نصیب همگان گردد...
رضا از کرمان در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۰۵ در پاسخ به Taha Salmani دربارهٔ ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ١٢۵:
سلام
در پاسخ به شما میتوان گفت در این شعر داره به سیر تکاملی انسان اشاره میکنه که همه انسانها از دیار عدم به دنیا می آیند وسپس پس از طی مراحل زندگی باز به دیار عدم باز میگردند شما را به کلام مولانا دفتر سوم مثنوی بخش 187 وحاشیه های آن ارجاع میدهم شاید موضوع برایتان روشن گردد آنجا که مولانا میفرمایند
از جمادی مردم ونامی شدم /// ازنما مردم به حیوان سر زدم الی آخر
شاد باشی
علی صبوری در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۵۵ در پاسخ به محسن یوسفی دربارهٔ همام تبریزی » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۱:
استاد رشید کاکاوند در برنامه اکنون احتمال اینکه شعر متعلق به همام باشد رو بیشتر دانسته اند به دلیل هم عصر بودن و شناخته تر بودن سعدی احتمال اینکه همام شعری رو از سعدی به نام خود ثبت و ارائه کرده باشه خیلی کمتر هست.
حسین مرکزی در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۳۸ در پاسخ به ناشناس دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۵:
نمیتونه درست باشه، چون وارد سرای شدن مگر چه مشکلی داره که باید به دوش ببرندش؟
در ضمن "که گر به پای درآیم" یعنی اگر به سماع برخیزم، به پا خاستن، درحالی که با پای خود وارد شدن هم معنی میده. جناسی هم پا با دوش داره و "درآمدن" با "دربردن". همچنین به پای درآیم، ذهن را برای مفهوم از پا درآمدن هم که در مصرع بعد اتفاق می‌افته آماده میکنه.
کوروش در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۲۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۲ - عرضه کردن مصطفی علیه‌السلام شهادت را بر مهمان خویش:
گفت پیغمبر ز غیب این را جَلی
در مقالات نوادر با عَلی
یعنی چه
رضا از کرمان در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۵۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۳۶ - عتاب کردن حق تعالی موسی را علیه السلام از بهر آن شبان:
سلام
معنی بیت
تا میتوانی باعث جدایی و فراق مباش که ناپسند ترین چیزدر پیش خداوند طلاق است .(ظاهرا حدیث است )
شاد باشید
Reza Akbari در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۲۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۳:
این غزل حافظ بیانگر این هست که حافظ اهل نظر بوده و نه اهل خبر
سید مختار رحیمی در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۲۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۲:
دیگ پخته شدن دامی است که از آن فرار میکنیم
خواهش های نفسانی بیراهه برنده ، را نادیده بگیریم و بت منیت را بشکنیم و فقط اوامر الهی را عمل کنیم بقول جناب لسان الغیب ، حافظ تو خود حجاب خودی از میان برخیز
محل شکستن این بت، دام بعدی است که امیدوارم همه ما را به این وعده گاه بکشانند جانب دام باز رو ور نروی برانمت
التماس دعا
سید مختار رحیمی در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۰۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۲:
سلام محضر دوستان
فاتحه شو به نظر بنده یعنی به آنچه در این سوره مبارک آمده ایمان داشته باشی( ستایش فقط مخصوص ربی است که باید تربیت را از او بگیریم) وبه ادعای سنگین (عبد شما هستم و فقط از شما کمک می خواهم) عمل کنیم ادعای سختی است نه؟عبد کسی استکه بدون چون و چرا دستور مولی خود را اطاعت میکند در ادامه سوره ،دعا میکنیم ما را به راه راست هدایت کن و اگر منحرف شدیم به قول مولانا، رب العالمین ما را گوش کشان به راه راست میکشد که نهایت آن وحدت وجود و فنا فی الله جل جلاله هست . دوستان قدر خود را بدانیم جانشینان خداوند رحمان و رحیم در زمین هستیم ضلالت و گمراهی مسیر ما نیست . به سخن نفس اماره به سوء و و سوسه های در گوشی شیطان گوش ندیم تا گوش کشان ما را نکشند
Taha Salmani در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۱۱ دربارهٔ ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ١٢۵:
معنی این شعر کسی داره
مهدیس حاجی محمدی در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۲۸ در پاسخ به حبیب دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۶:
در روایات داریم حضرت علی علیه السلام برای حضرت محمد صلی الله به مانند هارون برای موسی بودند جز اینکه ایشان ،امیر المومنین، پیامبر نبودند و اینجا میگه پیامبر به علی علیه السلام قرآن رو داد که هیچ تحریف و دستی در اون برده نشده درحالی که در زمان حضرت موسی سامری مردم رو با تحریف کتاب خدا و دین گمراه کرد.
یا علی!پیوند به وبگاه بیرونی
همیرضا در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۲۲ در پاسخ به کمال فانی دربارهٔ فرخی یزدی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲:
در دو منبع چاپی در دسترس پیشنهاد شما دیده نمی‌شود (همان صورت خارج از وزن دیده می‌شود)، حدس می‌زنم پیشنهاد جنابعالی حدس شخصی باشد که اگر اینطور باشد نمی‌تواند درست باشد چون «شدند» در مصرع اول مربوط به «متفق» در مصرع دوم است (شیخ و ... بر محو آزادی ما متفق شدند)، پیشنهاد شما جملهٔ اول را کامل میکند (اینها شبرو شدند) و جملهٔ دوم را ناقص که به نظر نمی‌رسد منظور فرخی بوده باشد.
احمد خرم‌آبادی‌زاد در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۳۹ دربارهٔ ادیب الممالک » دیوان اشعار » فرهنگ پارسی » شمارهٔ ۵ - بند پنجم:
«هیولی» برگرفته از یک واژه یونانی به معنی «ماهیت» (چیستی) است که در فارسی به آن پذیرا می‌گفته‌اند.
1- واژۀ «پذیرا» را در <لغتنامه دهخدا> ببینید.
2- واژه «هیولی» را در <فرهنگ نفیسی> (علی اکبر نفیسی) نگاه کنید.
احمد خرم‌آبادی‌زاد در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۵۳ دربارهٔ ادیب الممالک » دیوان اشعار » فرهنگ پارسی » شمارهٔ ۵ - بند پنجم:
«کشه» (kashe) برگرفته از «کشیدن»:
1- خط (که با قلم یا هر ابزار دیگری کشیده می‌شود)
2- گدا (کسی که از دیگران پول یا چیزی میکشد)
3- تنگِ اسب (آنرا دور کمر اسب می‌کشند)
ارتقایی در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۰۵ دربارهٔ عطار » مصیبت نامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - فی التوحید باری عز اسمه:
در بیت ۱۹ مصرع دوم «قد سیئی » رو در اکثر چاپها دیدم به سبک قدیم نوشته شده و باعث شده دو کلمه مجزا بنظر آید قد + سیئی که بی معنی ست
در حقیقت این کلمه قدسیی هست یعنی امر قدسی و پاک
رها احمدی در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۲۸ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۴:
سلام
منظور از «دزدی بوسه» چیست؟
کیخسرو در ۹ ماه قبل، شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۵۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲: