احمد در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۲۱:۳۰ دربارهٔ رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۳۳:

دانگک: دانه در گویش قدیم و زمان ساسانی مانند دیگر واژگانی که امروزه به ه ختم می‌شوند، «دانگ» بوده است و دانگک یعنی دانه کوچک. از این روست که جمع این گونه واژگان به صورت گان می‌آید همچون بچگان و فرشتگان.
درباره جیم کردن زلف اما بیتی از شاعر دیگری هست

تا بود قدّ نیکوان چو الف
تا بود زلف نیکوان چون جیم .
گویا منظور پیچ و خم زلف باشد، اگر کسی می داند و بگوید، سپاس گزار می‌شوم.

مازیار در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۲۰:۵۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۳:

نام پیشین بصره چه بوده است؟
نامهای جام جمشیدی در شعر فراهانی ، بصره نمی توانسته باشد، چون بصره در زمان خلیفه دوم مسلمین عمر به این نام و شهرت رسید.
باسپاس

قائم مقام در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۲۰:۰۹ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۸:

سلام و تشکر از زحمات بی دریغ و خدمات بی نظیر سایت گنجور
در بیت سی ام " اگر صد بار در روزی شیهد راه حق گردی
هم از گبران یکی باشی چو خود را در میان بینی"
واژه "شهید " به اشتباه "شیهد" نگاشته شده
سپاس

رضا س در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۹:۲۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۹:

در بیت اول منظور از جوزا صورت فلکی جباره که به جوزا هم معروفه. نکته‌ی این بیت اینه که جوزا با طلوع خورشید غیرقابل دیدن میشه و به قول حافظ حمایلش رو زمین میذاره و تسلیم میشه. با توجه به اینکه از قول جوزا گفته شده که سوگند خورده که غلام شاهه و سحر هم سوگند خورده میشه اینطور برداشت کرد که شاه شجاع به خورشید تشبیه شده ولی سوگند جوزا دروغه چون در شب سوگندش رو فراموش میکنه و با غروب خورشید بازهم با تیروکمانش در آسمان ظاهر میشه.

Ali در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۵۷ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۵۳:

bar mazar saaeb...beit dovom een gooneh ast....sabaa asaa be gerd e sar

Ali در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۵۵ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۵۳:

bar mazar saaeb...beit dovom...saba asaa be gerd e sar

ها؟... در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۵۲ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۱ - ماه بر سر مهر:

دوستان بنده تو دیوانی که از حضرت شهریار (ره) دارم بعد از بیت پنجم یک بیتی هست که اینجا وجود نداره:
زکوة قامت چون سرو ناز و زلف دوتا
بیا که پشت من از بار غم دوتا کردی
میخواستم بدونم اینجا اشتباهی جا افتاده یا همچین بیتی نیستش نسخه بنده ایرادی داره؟

سعید در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۳۰ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱:

هر چه در فهم تو آید آن بود مفهوم تو
توصیف بسیار زیادی از حقیقت روح یا جان و نفس آدمی که امروزه در روانشناسی بدان شخصیت گفته می شود. آنچه مسلم است در پس نقاب جسمانی انسان حقیقتی نهفته است. این مصرع توصیف حقیقت شخصیت انسانی است که شخصیت از جنس علم و آگاهی است و مجموعه همه فهم های انسان، حقیقت شخصیت می باشد

احسان در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۴:۱۹ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۸:

با درود و آرزوی روزگاری خوش
در مصرع "که بر چهرهٔ زلف دوتا می‌گذارد"، به نظر میرسد نوشتن حمزه اشتباه است و به صورت "که بر چهره، زلفِ دوتا می‌گذارد" درست باشد (هم ازدیدگاه وزن ابیات پیشین و هم از تظر معنا).

حسین در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۵۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱:

با درود.
با توجه به گفته های آقای محمدعلی طاهری...
آن بر سر سبزه پا به خواری ننهی

حمید رضا صادقی در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۲۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۲:

سلام دارم خدمتتو .هرچی تقطیع میکنم درست در نمیاد رفیق

آرمان تولایی در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۴۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۴۹:

چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما
زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار می‌رسد
قسمت کلیدی این شعر بیت فوق می باشد که معلوم میشه متاسفانه دوستانی که حاشیه نوشتند اصلا مضمون شعر را درک نکردن ...

سید محسن در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۰۱:۵۵ دربارهٔ سلمان ساوجی » فراق نامه » بخش ۱۱ - بوسه بر باد:

تن بی روانم به جانان رسد صحیح است

سید پیمان رحیمی نژاد در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۰۰:۰۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۲۰:

زیبا زندگی کنیم؛ و هزینه ی این زیبا زیستن که کشف رنج های زندگی است را نیز مسئولانه و سربلندانه بپذیریم..
این رباعی مولانای گرانسنگ هم‌نوش جان تان مخصوصا وقتی که فرصتی برای فکر کردن به «چگونه زیستن» یافتید.
مائیم که بی قماش و بی سیم خوشیم
در رنج مرفهیم و در بیم خوشیم
تا دور ابد از می تسلیم خوشیم
تا ظن نبری که ما چو تو، نیم خوشیم

محمود در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۲۶ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷ - نالهٔ ناکامی:

با درود به همه‌یِ باشنده‌گان و دوستان ارجمند.
درباره‌یِ گفت‌وگویی که روی واژه‌یِ «تُرک» در «مصراع» نخست «بیت» نخست رفته است، گفتنی‌ست: «اهل فنّ» و «اهل اصطلاح» نیک می‌دانند «تُرک» در ادبیّات و شعر کهن فارسی ماناک «یار» و «شاهدِ» بسیار زیبارویِ خوش‌روشِ خوش‌منشِ نازکِ بسیار دل‌بند و «محبوب» ... است. چنان‌که حافظ نیز گفته است:
اگر آن «تُرک» شیرازی به‌دست آرد دلِ ما را
به خال هندوـ‌اش بخشم سمرقند و بخارا را
روشن است «هندو» هم در بیت حافظ، فروزه یا «صفت» خال است و بسته‌گی به چیز دیگری ندارد.
اگر در آهنگ هم جناب چاوشی به همان روی که استادِ شاعر واژه‌های «تُرک» و «تَرک» را به‌آگاهی و با هدف ساختن هم‌آوایی ــ‌افزون بر «معنا»ــ به‌کار برده است، می‌خواندند، نه‌تنها ناپسند نبود، بل‌که به هدف و دیدگاه استاد شاعر ــ‌که از همه بیش‌تر خود استاد شاعر به آن آگاهی داشته است‌ــ نزدیک‌تر و درست‌تر می‌بود و هیچ خرده‌ای نیز بر آن نبود.
بدرود

a.p در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۳۳ دربارهٔ کسایی » دیوان اشعار » سوگنامه:

کسایی مروزی مشهور به ((شاعر چیره دست طبیعت))

همیرضا در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۲۱ دربارهٔ شیخ بهایی » نان و حلوا » بخش ۲ - بسم الله الرحمن الرحیم:

@مژگان:
در صفحه‌ای که در تصویر مرتبط مربوط به نسخه خطی «22 چند رساله و منظومهٔ کوتاه از جمله نان و حلوای شیخ بهایی و فرهاد و شیرین وحشی بافقی» در دسترس است «مالو» ذکر شده.

ابراهیم در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۳:۵۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲۳:

در مصرع دوم، «رحمت» اصلا جواب نمیده و فکر می‌کنم درستش «زحمت» باشه
به این شکل‌:
سیر نمی‌شوم ز تو، نیست جز این گناه من
سیر مشو ز زحمتم، ای دو جهان پناه من

Nima در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۳۸ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در وصف بهار:

مقصود از بیت ابتدایی شعر این است که در روز اول بهار هنگامی که از گرگ ومیش گذشته وفضا روشن است رفتن به دامن دشت وبتماشا نشستن گل هاوسبزه ها بسیا دلپذیروخوب است

Nima در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۳۶ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در وصف بهار:

مقصود از بیت ابتدایی شعر این است که در روز اول بهار هنگامی که از گرگ ومیش گذشته وفضا روشن است رفتن به دامن دشت وبتماشا نشستن گل هاوسبزه ها بسیا دلپذیروخوب است