محمد در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۹:۳۰ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۷۴:

با سلام، در بیت ماقبل آخر باید کلمه یی افتاده باش وگرنه سکته دارد مثلا" اینطور باشد:
بوی این می خرمن عقل تو را بر باد داد

شیخ در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۵۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۴:

دوبیت اخر در حافط به سعی سایه اینگونه امده است :
چو منصور از مراد آنان که بر دارند بردارند
که با این درد اگر در بند درمانند در مانند
در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند
بدین درگاه حافظ را چو می خوانند می رانند

سیامک یوسفی در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۵۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۸۳:

عقل و خرد فقیر تو پرورشش ز شیر تو
چون نشود ز تیر تو آنکه بدو کمان دهی
فقیر تو = نیازمند تو
نشود = گریز نتواند
تیر = تیر مژگان
کمان = کمان ابرو
عقل و خرد نیازمند انست که به شیر تو پرورش یابد و هرکه به او نگه کنی از تیر نگاهت گریز نتواند.
زنده باشید

کمیل نیاکی در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۳۶ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۳۲:

سلام
بیت ششم، مصرع دوم:
که قطره گوشه گرفت از محیط، گوهر "گشت"

محمود پگاه در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۳۵ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران » بخش ۶:

هنگامی که رستم به یاری و راهنمایی میش دشتی ، آب می یابد و از تشنگی رهایی ، در باره ی آن ٰغرم از ته دل دعا می کند . یک دعای جانانه ، اوج دادو دادگری ، بسیار خرسندم که از آبشخور فرهنگ و تمدن و ادبی می نوشم که صد ها سال پیش نیز اینگونه بر براوردن و ادا کردن حقوق حیوانات ، اینچنین گواهان درخشانی از خود به یادگار گذاشته است :
بر آن غرم بر آفرین کرد چند که از چرخ گردان مبادت گزند

محمدمهدی بحرینی در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۳۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۷:

« هوشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد »
زنهار، مگو مصلح
این کار ز من ناید

غزاله در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۴۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۹:

محسن نامجو اهنگی خواندند به نام درخت ارغوان که همین شعر هم داخلش وجود داره

مهدی رجبعلی پور در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۴۲ دربارهٔ شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۶:

تا جایی که من اطلاع دارم این رباعی منسوب به خیام است نه شاه نعمت الله ولی.

امیر در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۳۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۱:

من تولدم با خیام یکیه 28 اردیبهشت ، خیام خود عشقه ، تو 30 سالگی گاه شماری نوشته که تا به امروز دقیقترین گاه شماره ، هر وقت تونستین یه درصد بشناسین این بشر کی بوده اونوقت در موردش نظر بدین ، کلی باید مطالعه کنید تا بفهمین واقعا اعجوبه بوده

آرتین در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۲۷ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱۵۴ - نکته‌ای چند:

سلا ممنون از سایت خوبتونقالب این شعر چیست؟

... در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۳۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۲:

در مورد کلیپ :
گر اجزای زمینی وگر روح امینی/چو آن حال ببینی بگو جل جلالا
(به نظر من شاه بیت این غزل است)
در این بخش از کلیپ که این بیت خوانده می شود(تقریبا 2:22)
عناصر باد و آب و آتش را می بینیم وجسم ما که از جنس خاک است و وقتی که خود را با همه ی این اجزا یکی می یابیم و روح امینی هستیم در جسم خاکی ، بانگ بر می داریم : جل جلالا
آنگاه اگر همه ی افلاک و گذشتگان و حال و زمین و زمان نباشند باکی نیست ، چون ما قبل از زمان(اشاره به عکسها) بوده ابم و بعد از آن هم خواهیم بود. پس شکایتی نداریم و فخری نمی فروشیم ، فرو می پوشیم و از نظرها پنهان می شویم ، چرا که ماییم باده ی مدهوش و ماییم که هر لحظه را پالایش می کنیم و جان می بخشیم. (البته در مجمعی از اوباش) :)))
پس مدهوش این خانه (دنیا ، تن ... ) را ترک می کنیم.
در انتها به نکته ای بسیار زیبا اشاره می شود : این خانه (دنیا ، تن ...)تنها زمانی هست که ما به آن می نگریم. پس هر واقعیت وجودی را ما خلق می کنیم و اگر نباشیم آن هم نیست.
این سبزه که امروز تماشاگه ماست/تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
درود می فرستم به صدای نازنین همایون عزیز و البته خود استادِ جانِ جان که این بیت آخر را هم خود ایشان به زیبایی آواز کردند.
فدای هنرشون

میلاد در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۱۶ دربارهٔ باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸:

بیت اول
وزن همخونی نداره
میشه اینجوری نوشت ک وزنش صحیح تر بشه
" من من نه منم آن که منم گوی که کیست "

دکتر محمد ادیب نیا در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۰۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱:

کسانی که بنا به هر دلیلی دوست ندارند از همه ی اشعار حافظ معناهای عارفانه برداشت نمایند، بدانند که خواسته و ناخواسته هم درحقِّ عرفان و هم درحقِّ مذهب شیعه جفا روا می دارند، و هم لطفِ اشعار حافظ را پایمال می کنند. چرا که حافظ اساساً رند و آزاد فکر بوده و عرفان یعنی رندی و آزاد فکری و حافظ شیراز آنقدر که به مهرورزی وعشق و محبت به معشوق ازلی و ابدی یعنی کوکب هدایت حضرت حجت (عج) می اندیشیده به چیز دیگری نمی پرداخته است. برای او هیچ چیز جزعشق به اهل بیت (علیهم السلام) تقدّس ندارد. لذا می بینیم که در تمام غزلیّاتش عصیانگری می کند، بر همه چیز می تازد و به صراحت همه چیز را تخریب می کند تا عالمی دیگر بسازد و از نو آدمی! او عشقبازی با اولیای الهی را به عنوان دین، و عیش و عشرت با آنان را به عنوان مذهبِ خود معرّفی می کند. و اصلا مذهب تشیع یعنی دین عشق و محبت به انسان کامل و مکمل انسان و اینکه به بیان و زبانی( به جدیّت و طنز و طعنه) فریاد می زند که زاهدان معذورم دارید، دست از سرم بردارید، بدین خاطر است که می خواهد معشوق حقیقی و محبوب الهی را آشکار نماید و الحق که عدّه ای امروزه همچنان اصرار می ورزند که؛ حافظ ملیح و مزاح می فرمایند! آری؛ آنجا که می فرماید:” با تو تا روز خفتنم هوس است”حافظ اهل راز حقا منظورِ عارفانه دارد! و منظورش این است که چون شب قدر و لیله ی مبارکی را تجربه کرده و به وصال معشوق ازلی و ابدی خویش رسیده است، لذا دوست دارد تا روزمرگش نیز با او همراه باشد. والحمد لله رب العالمین...

ارس آرامی در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۵۳ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » هیچ است [۱۰۷-۱۰۱] » رباعی ۱۰۷:

کسی از دوستان اگر درمورد قطعی بودن این رباعی نسبت به "خیام" یا "خاقانی"
اگر مدرک و منبع مورد تاییدی دارن
یا نظر مصحح امینی وجود داره
خیلی ممنون میشم بیان کنند/
سپاس_

سعید در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۴۸ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷:

معنی شعر،کسی که در دنیا ناتوان است و بهره ای ندارد ،چرا انتظار دارد از در بهشت وارد شود،از دنیا مانده واز بهشت رانده

ارس آرامی در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۲۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲۷:

درود_
همانطور که استاد ناظری در کنسرت بیان کردن شعری برای مذمت تزویر و ریا/
"دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن"
و برگشتن به معبود و نه بت های دستساز
"چَشم سوی چراغ کن سوی چراغدان مکن"
و برگشتن به اصل از حاشیه ها/
"گفت که مادرت منم میل به دایگان مکن"
محبت دوستان پایدار_

مردخای در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۴۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:

گفتا که من خربنده‌ام پس بایزیدش گفت رو
یا رب خرش را مرگ ده تا او شود بنده خدا
شیخ ابوالحسن خرقانی در اینجا اذعان میکنه در راه طریقت خود بسیار عابد و زاهد است بایزید بسطامی با زیبایی و ظرافت می‌گه خره بنده بودنش را حذف کن خدایا تا او بشود مثل من خدا، یعنی خود خدا
بایزید از بنده بعنوان خود استفاده میکنه.
که این همان بازخودبینی بشر نسبت به خداوند و اون خرد درونیش هست.

ماهی در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۲۶ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳:

در جواب ناشناس باید بگم : شما چرا انقد اصرار داری تا ب دلیل سطحی نگری و عدم تفکر خیلم را باده خوار و انسانی بی قید وبند جلوه بدهی . در مورد اپیکور هم برو مطالعه کن
اپیکور در وصف اخلاق مبتنی بر لذت چنین آورده است:
«آنچه زندگی را دل انگیز می‌کند، شرابخوارگی یا زنبارگی یا خوان رنگین توانگران نیست، بلکه فکری مقرون به قناعت است که علل هر شوق و هر نفرتی را با آن توان دریافت و آرایی را که موجب اضطراب نفوس باشد، از سر به در کرد.»

ماهی در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۲۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳:

در جواب ناشناس باید بگم اول برو مطالعه کن ببین اپیکور چی گفته و منظورش از لذت چی بوده و بعد اینکه انسان با کمی تعقل متوجه میشه که منظور خیام از شراب و خمر باده ، شراب عرفانی است. از آدم به اون بزرگی مشخص که به دنبال حق و وصال اهی است
اپیکور در وصف اخلاق مبتنی بر لذت چنین آورده است:
«آنچه زندگی را دل انگیز می‌کند، شرابخوارگی یا زنبارگی یا خوان رنگین توانگران نیست، بلکه فکری مقرون به قناعت است که علل هر شوق و هر نفرتی را با آن توان دریافت و آرایی را که موجب اضطراب نفوس باشد، از سر به در کرد.»

A در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۱۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۸۳:

دوستان راهنمایی کنند خرپشته یعنی چه ؟