علی در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۵۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱۱ - در داستان ابو منصور:

ارجمندان فرهیخته
شرح این ابیات چیست؟
مرا گفت کز من چه باید همی
که جانت سخن برگراید همی
به چیزی که باشد مرا دسترس
بکوشم نیازت نیارم به کس
همی داشتم چون یکی تازه سیب
که از باد نامد به من بر نهیب
به کیوان رسیدم ز خاک نژند
از آن نیکدل نامدار ارجمند
آیا ابو منصور به فردوسی پیشنهاد یاری در تدوین شاهنامه می‌دهد؟ تامین مالی؟
بیت ماقبل آخر به چه معناست؟
دیگر انکه منبع علی آقا در سربه نیست شدن ابو منصور به امر محمود غزنوی کجاست؟
درباره ابو منصور چه میدانیم؟
با سپاس

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۴۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۸:

این هم از خیام. بالاخره یکبار تمام رباعی هایش را خواندم. شادکام باشید.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۴۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۳:

علی گرامی - تفسیرتان خلاقانه است و از این زاویه هم قابل تحسین است. ولی منظور از ( نیست در وی ضرری ) مصرع نخست بیت اول همان می است.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۳۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۲:

خیلی کنجکاوم که کسی فرق این تقدیـر گرایی را با نگرش اشعری توضیح دهد. و این که این نوع نگاه از چه می آید؟ از جمله چهارپاره هاییست که از چند نظرگاه متضاد میتوان به آن نگریست.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۳۶ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۰:

البته که خیلی از چهارپاره ها شناورند و معلوم نیست مال چه کسی هستند. آن قدر هم مهم نیست باید زیباییشان را نگریست. اما در مصرع سوم مفهوم زمانی درست و مطابق و منطقی میشود که بگوییم : قصه چه کنم که بـــی تمنای تو دی ...

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۲۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵:

برای مشخص شدن بیشتر منظورم بقیه ابیات مولانا هم میگذارم:
عرصه‌ای بس با گشاد و با فضا
وین خیال و هست یابد زو نوا
تنگ‌تر آمد خیالات از عدم
زان سبب باشد خیال اسباب غم
باز هستی تنگ‌تر بود از خیال
زان شود در وی قمر همچون هلال
باز هستی جهان حس و رنگ
تنگ‌تر آمد که زندانیست تنگ
(دقت کنید که در این چهارپاره حرف از «تنگنای» وجود زاده که مطابق با اندیشه دینی و عرفانی است.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۲۶ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵:

ببخشید در حاشیه قبل: سوی عرصه دور پهنای عدم

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۲۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵:

ولی با توجهی به مفهوم عدم که من از مولانا به خاطرم هست این چهارپاره با معنای عرفانی سازگار است و البته که از خیام نمیتواند باشد. مولوی بزرگ میفرماید:
ای خدا جان را تو بنما آن مقام
کاندرو بی‌حرف می‌روید کلام
تا که سازد جان پاک از سر قدم
سوی عرصهٔ دور و پنهای عدم
عرصه‌ای بس با گشاد و با فضا
وین خیال و هست یابد زو نوا

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۱۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۰:

این که منظور از چهار و هفت در مصرع اول بیت نخست چه باشد نمیدانم. به گمانم منطقی ترین نظر، هفت به معنای 7 روز هفته و چهار 4 فصل سال نه چهار عنصر و هفت سیاره. نمیدانم به نظرم مفهوم نتیجه چهار عنصر و هفت سیاره بودن را درک نمیکنم. بیشتر توضیح دهید.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۰۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۶:

بله فریدون مشتاق گرامی - مطالعه روشمند اسطوره ها ما را به خیلی چیزها می رساند. برایم خیلی جالب بود که کیخسرو بیشترین آمیختگی را با کوروش بزرگ دارد. به نظر می رسد قسمت های مهم تاریخ، هر قدر هم دور باشند، از بین نمی روند و از حالتی به حالتی دیگر تبدیل میشوند و خیلی مثال میتوان برای این زد اما مجالش اینجا نیست.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۵۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۳:

قلندری؟! رباعی نامتناسب دیگری با خیام

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۵۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۸:

چقدر از این چهارپاره خوشم می آید.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۴۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳:

مرید نوشته:
حقیقت و رستگاری در طریق ویژه و خاصی نیست، همه ادیان بهره ای از حقیقت مطلق و غایت قصوی دارند ، در نتیجه پیروی از برنامه های هر یک از آنها می تواند مایه نجات و رستگاری انسان باشد. بر این اساس نزاع حق و باطل از میان ادیان رخت بر بسته ، خصومت ها و نزاع ها و مجادلات دینی نیز جای خود را به همدلی و همسویی می دهند.
به به چه زیبا فرمودید خوشم آمد.

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۴۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۰:

مصرع دوم بیت اول آیا وزنش به هم نریخته؟ معنیش هم نامشخص است. گویا درست همین است که دوستان گفته اند: در دســت نخواهد به جز از باد بُدَن

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۳۶ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۹:

من هم موافقم که این چهارپاره متناسب با خیام نیست و اصولا ارتباطی ندارد. خیلی از چهارپاره ها شناورند ( و اصلا خاصیت این قالب شعری است) و مشخص نیست از چه کسی هستند.

علی در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۲۶ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۳ - گفتار اَندر آفرینشِ عالم:

دوستانی را شنیدم که داستان آفرینش شاهنامه را ازتفسیر مه بانگی و داروینی به تأویل عرفانی نشسته اند و پر بیراه هم‌نیست. نه اینکه آفریشته شناسی سهروردی اساطیر زردشتی را به روایتی از زال و قاف و سیمرغ می پیوند. و در اساطیر هندو اریایی اوپانیشاد و گیتا ها هم می‌شود مفاهیمی این گونه یافت.
دوستان اگر افاضه فرمایند به ارشاد
سپاسگزار

سینا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۲۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۸:

ببخشید اسمم را اشتباه نوشته بودم در حاشیه پیشین

سـنا ---- در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۲۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۸:

این مرا بیشتر به یاد ابن یمین، شاعر کشاورز پیشه دوره سربداران می اندازد که در قطعه ای هم می گوید:
اگر دو گاو به دست آوریّ و مزرعه ای
یکی وزیر و دگر را امیر نام کنی
هزار مرتبه بهتر که بامدادِ پگاه
کمر ببندی و بر چون خودی سلام کنی

شهریار در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۰۵ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲:

درود کاش این غزل و بقیه غزل های عطار را هم مثل غزل های حافظ و سعیدی عزیزان ادیب معنی میکردن

نیما سعادتی در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۴۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۸:

مرا می بینی و هردم زیادت می کنی دردم
تو را می بینم و دردم زیادت می شود هردم