گنجور

حاشیه‌ها

فرشاد نیازی در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۱۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۹:

دوستان این شعر زیبای استاد بی بدیل سخن رو یه خانم بصورت دکلمه به طرز بسیار زیبایی وکاملآ دلنشین بصورت دکلمه بهمراه یه موزیک آرام خوانش کرده شاید دوستانی اون رو شنیده باشن خواهش میکنم کسی داشت برای من ارسال کنهsonamikurd@

احمدرضا ضیایی در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۱۰ دربارهٔ رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۵:

این بیت به نام عنصری هم در فرهنگها مضبوط است

عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۰۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۲:

در اجرای نوبت عاشقی، استاد شجریان این بیت را هم می خوانند:
ای تماشاگاه عالم روی تو
تو کجا بهر تماشا می روی؟
قطعا ایشان از نسخه های معتبری استفاده می کنند و حس این بیت هم این قدر بالاست که به راحتی نمی شود حکم کرد که بیت معتبری نیست.
اگر به بیت بعد دقت کنیم:
گر تماشا می‌کنی در خود نگر
یا به خوشتر زین تماشا می‌روی
مشخص می شود که این بیت اخیر ادامه و مکمل بیتی قبلی است که در اینجا آورده نشده است.

امیر در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۹:۰۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۷:

با سلام
این شعر به نظر بنده یکی از شاهکارهای ادب پارسی است(masterpiece).بنده هر چه بیشتر ابیات را میخوانم تحیرم افزونتر میشود.خواجه چگونگی شاد زیستن و انگیزه آفرینش انسان را در چند بیت زراندود پیچیده در زیباترین فرم کلمات بیان داشته است.
به نظر همین یک غزل میتواند چراغ راه برای زندگی و هدف گذاری هر انسان باشد و به قطع که برای بنده به همین صورت است. با هر بار خوانده این شعر شور و شعفی مضاعف در تمام تار و پود بنده جریان میابد و جز تحسین خالق ابیات هیچ چیز دیگری بر زبانم جاری نمیگردد.تا زبان و ادب پارسی زنده است حافظ جاودانه خواهد بود.

هونام در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۸:۳۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۷:

بنازم به انگشتای خجسته ات حسین جان که این مطالبو باهاشون تایپ کردی،به درسی گفتیو حرف دل مارو زدی.
دم شماا گرم

رهی رهگذر در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۶:۳۲ دربارهٔ رهی معیری » ابیات پراکنده » بی‌نصیب:

جناب ح. رهگذر،
با درود! فکر کنم مصراع آخرین صرف سکته عروضی دارد. به جای دو هجای کوتاه، یک هجای دراز آمده است. سپاس

رامین راقب در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۳:۰۵ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۵ - ارباب زمستان:

با سلام در بیت 9 مصرع2 ویران(گذارد) صحیح است ضمن اینکه در دیوان استاد شهریار آمده ویران گذارد . از این گذشته اگر می گفتند ویران نماید دعای ایشان به آنی مستجاب می شد ولی حاکمان دستور باز سازی را از فردای ویرانی میدادند . اما گذارد یعنی همچنان ویرانی ادامه دار باشد و هرگز آباد نشود.

میرهادی در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۵۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۴:

غزل بسیاز زیبایی هست
اگر دوستان مطالب خود را با ذکر منبع بنویسند بهتر خواهد بود.

حامد در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۴۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۰۷:

ملت عشق از همه دین ها جداست

احسان در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۳۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳:

محمد معتمدی، این رباعی را به زیبایی هر چه تمام تر خوانده است....( در کنار خانم یولدوز توردیوا خواننده ازبکستان) حتماً گوش دهید

خیلی ناشناس در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۲۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۷:

این حاشیه را برای دوستانی می نویسم که سر واژه «پسر» در بیت سوم توجیه های بی اساسی می آورند. چرا نمی خواهیم باوریم کنیم که مراد از معشوق در اشعار خیلی از بزرگان نظیر سعدی پسر است.
سعدی اینجا از جفاکاری و قساوت قلب معشوق زمینی -که پسر باشد- اشاره می کند و می گوید: جفا از حد گذشت ای معشوق
در ضمن فلسفه پیشنهاد جایگزینی واژه پسر با صنم را نمی فهمم یعنی شما به هر قیمتی خواهان تحریفی هستی؟

خسرو زاهدی در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۲۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۶ - متابعت نصاری وزیر را:

درود بر مرد بزرگ مرشد بزرگ و مرد حق جناب آقای شهبازی خدا قوت

هژیر در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۲۰:۱۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی گشتاسپ صد و بیست سال بود » بخش ۲۲ - سخن دقیقی:

"که ای نامور فرخ اسفندیار" درست است

ابوالفضل غلامی در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۴۶ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶:

سلام و وقت بخیر، بیت 30 مصراع دوم بعد از کلمه صرف، نیاز به ویرگول نیست:
روسپی از کم و بیش آنچه کند گرد همه
صرفِ گلگونه و عطر و زر و زیور گردد

هژیر در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۴۴ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی گشتاسپ صد و بیست سال بود » بخش ۲۱ - سخن دقیقی:

"چو آگه شدند از ..." درست است

هژیر در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۱۵ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی گشتاسپ صد و بیست سال بود » بخش ۲۰ - سخن دقیقی:

"کسی را نماند ایچ ناداده چیز" درست است

هژیر در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۴۴ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی گشتاسپ صد و بیست سال بود » بخش ۱۹ - سخن دقیقی:

که ای نامداران ایرانیان درست است
دهید این سگان را به جان ... درست است

امیرعلی در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۳۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۶:

دوستی که گفتید همایون شجریان درست خوانده اند :
هر دو خوانش پرست است اینجا بیت ایهام دارد به اینکه خامه را قوت شحر نیست یا اینکه فوت عشق تو را خامه نمیتواند شرح بدهد بنابراین هر دو خوانش درست است ولی خوانش درست تر قطعا شکلی نیست که هماییون شجریان خواندهچون حتیدر وزن شعر سکته ایجاد میکند که غلطنیست اما منطقی هم نیست

توکل در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۳۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۷۹:

هیچ کس را عاشق دلیل نتواند گفتن بر خوبی معشوق و هیچ نتواند در دل عاشق‏ دلیل نشاندن که دالّ باشد بر بغض معشوق. پس معلوم شد که اینجا دلیل کار ندارد، اینجا طالب عشق می‏باید بودن. اکنون اگر در بیت مبالغه کنیم، در حق عاشق آن مبالغه نباشد و نیز می‏بینیم که مرید معنی خود را بذل کرد برای صورت شیخ که: ای نقش تو از هزار معنی خوش‏تر. زیرا هر مریدی که بر شیخ آید، اوّل از سر معنی برمی‏خیزد و محتاج شیخ می‏شود.
بهاء الدین سؤال کرد که برای صورت شیخ از معنی خود برنمی‏خیزد بلکه از معنی خود برمی‏خیزد برای معنی شیخ. فرمود نشاید که چنین باشد که «2» اگر چنین باشد پس هر دو شیخ باشند.(مولانا جلال الدین محمد بلخی(مولوی)، فیه ما فیه، 1جلد، انتشارات نگاه - تهران، چاپ: دوم، 1386، ؛ ص106.)

امیرعلی در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۳۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۶:

این غزل را استاد شجریان در کنسرتی در لندن در دستگاه ماهور اجرا کرده اند و همینطور حمید رضا نور بخش نیز این غزل رو اجرا کرده که هر دو اواز بسیار قابل تائمل است

۱
۱۶۶۲
۱۶۶۳
۱۶۶۴
۱۶۶۵
۱۶۶۶
۵۴۴۷