حرف آخر قافیه

رباعی شمارهٔ ۱: جز نقش تو در نظر نیامد ما را

رباعی شمارهٔ ۲: بر گیر شراب طرب‌انگیز و بیا

رباعی شمارهٔ ۳: گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات

رباعی شمارهٔ ۴: ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست

رباعی شمارهٔ ۵: من باکمر تو در میان کردم دست

رباعی شمارهٔ ۶: تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست

رباعی شمارهٔ ۷: هر روز دلم به زیر باری دگر است

رباعی شمارهٔ ۸: ماهم که رخش روشنی خور بگرفت

رباعی شمارهٔ ۹: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت

رباعی شمارهٔ ۱۰: نی قصهٔ آن شمع چگل بتوان گفت

رباعی شمارهٔ ۱۱: اول به وفا می وصالم درداد

رباعی شمارهٔ ۱۲: نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد

رباعی شمارهٔ ۱۳: هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد

رباعی شمارهٔ ۱۴: چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود

رباعی شمارهٔ ۱۵: با می به کنار جوی می‌باید بود

رباعی شمارهٔ ۱۶: این گل ز بر همنفسی می‌آید

رباعی شمارهٔ ۱۷: از چرخ به هر گونه همی‌دار امید

رباعی شمارهٔ ۱۸: ایام شباب است شراب اولیتر

رباعی شمارهٔ ۱۹: خوبان جهان صید توان کرد به زر

رباعی شمارهٔ ۲۰: سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر

رباعی شمارهٔ ۲۱: عشق رخ یار بر من زار مگیر

رباعی شمارهٔ ۲۲: در سنبلش آویختم از روی نیاز

رباعی شمارهٔ ۲۳: مردی ز کنندهٔ در خیبر پرس

رباعی شمارهٔ ۲۴: چشم تو که سحر بابل است استادش

رباعی شمارهٔ ۲۵: ای دوست دل از جفای دشمن درکش

رباعی شمارهٔ ۲۶: ماهی که نظیر خود ندارد به جمال

رباعی شمارهٔ ۲۷: در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل

رباعی شمارهٔ ۲۸: لب باز مگیر یک زمان از لب جام

رباعی شمارهٔ ۲۹: در آرزوی بوس و کنارت مردم

رباعی شمارهٔ ۳۰: عمری ز پی مراد ضایع دارم

رباعی شمارهٔ ۳۱: من حاصل عمر خود ندارم جز غم

رباعی شمارهٔ ۳۲: چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن

رباعی شمارهٔ ۳۳: ای شرمزده غنچهٔ مستور از تو

رباعی شمارهٔ ۳۴: چشمت که فسون و رنگ می‌بارد از او

رباعی شمارهٔ ۳۵: ای باد حدیث من نهانش می‌گو

رباعی شمارهٔ ۳۶: ای سایهٔ سنبلت سمن پرورده

رباعی شمارهٔ ۳۷: گفتی که تو را شوم مدار اندیشه

رباعی شمارهٔ ۳۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه

رباعی شمارهٔ ۳۹: با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی

رباعی شمارهٔ ۴۰: قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای

رباعی شمارهٔ ۴۱: ای کاش که بخت سازگاری کردی

رباعی شمارهٔ ۴۲: گر همچو من افتادهٔ این دام شوی