ای باد! حدیثِ من نهانش می‌گو
سِرّ دل من به صد زبانش می‌گو
می‌گو نه بِدان‌سان که ملالش گیرد
می‌گو سخنی و در میانش می‌گو
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای باد! حدیثِ من نهانش می‌گو
سِرّ دل من به صد زبانش می‌گو
می‌گو نه بِدان‌سان که ملالش گیرد
می‌گو سخنی و در میانش می‌گو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از باد درخواست می‌کند که رازهای درونش را به کسانی بگوید. او می‌خواهد که این صحبت‌ها به گونه‌ای باشد که احساس ناخرسندی نکند و بین سخن‌ها، معانی عمیق‌تری نهفته باشد. شاعر به نوعی دلتنگی و نیاز به بیان احساساتش اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای باد! غم و راز من را پنهانی بگو و از دل من با هزار زبان سخن بگو.
هوش مصنوعی: بگو که به این شیوه حرف بزند تا خسته نشود، بگو چیزی بگوید و در میانهٔ حرفش نیز صحبت کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ای باد! حدیث من نهانش می‌گو
درد دل من به صد زبانش می‌گو
می‌گو نه بدان سان که هلاکش [بکند]
می‌گو سخنی و در میانش می‌گو
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.