حرف آخر قافیه

قصیده شماره ۱: سبحان قادری که صفاتش ز کبریا

قصیده شماره ۲: ای مرغ روح بر پر ازین دام پر بلا

قصیده شماره ۳: مورچه خط تو، کرد چو موری مرا

قصیده شماره ۴: خطاب هاتف دولت رسید دوش به ما

قصیده شماره ۵: اگر ز گلبن خلقش گلی به بار رسد

قصیده شماره ۶: ندارد درد من درمان دریغا

قصیده شماره ۷: وقت کوچ است الرحیل ای دل ازین جای خراب

قصیده شماره ۸: بس کز جگرم خون دگرگونه چکیده است

قصیده شماره ۹: بر گذر ای دل غافل که جهان برگذر است

قصیده شماره ۱۰: چرخ مردم خوار اگر روزی دو مردم‌پرور است

قصیده شماره ۱۱: هر دل که در حظیره حضرت حضور یافت

قصیده شماره ۱۲: غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند

قصیده شماره ۱۳: جانم ز سر کون به سودا در اوفتاد

قصیده شماره ۱۴: هرکه بر پسته خندان تو دندان دارد

قصیده شماره ۱۵: دم عیسی است که بوی گل تر می‌آرد

قصیده شماره ۱۶: ای پرده‌ساز گشته درین دیر پرده در

قصیده شماره ۱۷: ای چراغ خلد ازین مشکوةمظلم کن کنار

قصیده شماره ۱۸: ای در غرور نفس به سر برده روزگار

قصیده شماره ۱۹: دلا گذر کن ازین خاکدان مردم خوار

قصیده شماره ۲۰: آنچه در قعر جان همی‌یابم

قصیده شماره ۲۱: دلی پر گوهر اسرار دارم

قصیده شماره ۲۲: نه پای آنکه از کره خاک بگذرم

قصیده شماره ۲۳: آتش تر می‌دمد از طبع چون آب ترم

قصیده شماره ۲۴: اگر به مدت جاوید ذره‌های جهان

قصیده شماره ۲۵: ای هم‌نفسان تا اجل آمد به سر من

قصیده شماره ۲۶: ای روی درکشیده به بازار آمده

قصیده شماره ۲۷: مکن مدار برای من ای پسر روزه

قصیده شماره ۲۸: ای حلقه درگاه تو هفت آسمان سبحانه

قصیده شماره ۲۹: الا ای یوسف قدسی برآی از چاه ظلمانی

قصیده شماره ۳۰: گر سخن بر وفق عقل هر سخنور گویمی