بخش ۱ - آغاز سخن: بسم‌الله الرحمن الرحیم
بخش ۲ - (مناجات اول) در سیاست و قهر یزدان: ای همه هستی ز تو پیدا شده
بخش ۳ - (مناجات دوم) در بخشایش و عفو یزدان: ای به ازل بوده و نابوده ما
بخش ۴ - در نعت رسول اکرم: تخته اول که الف نقش بست
بخش ۵ - در معراج: نیم شبی کان ملک نیمروز
بخش ۶ - نعت اول: شمسه نه مسند هفت‌اختران
بخش ۷ - نعت دوم: ای تن تو پاک‌تر از جان پاک
بخش ۸ - نعت سوم: ای مدنی برقع و مکی نقاب
بخش ۹ - نعت چهارم: ای گهر تاج فرستادگان
بخش ۱۰ - در مدح ملک فخرالدین بهرامشاه بن داود: من که درین دایره دهر‌بند
بخش ۱۱ - خطاب زمین بوس: ای شرف گوهر آدم به تو
بخش ۱۲ - در مقام و مرتبت این نامه: من‌که سراینده این نوگلم
بخش ۱۳ - گفتار در فضیلت سخن: جنبش اول که قلم برگرفت
بخش ۱۴ - برتری سخن منظوم از منثور: چونکه نسخته سخن سرسری
بخش ۱۵ - در توصیف شب و شناختن دل: چون سپر انداختن آفتاب
بخش ۱۶ - خلوت اول در پرورش دل: رایض من چون ادب آغاز کرد
بخش ۱۷ - ثمره خلوت اول: باد، نقاب از طرفی برگرفت
بخش ۱۸ - خلوت دوم در عشرت شبانه: خواجه یکی شب به تمنای جنس
بخش ۱۹ - ثمره خلوت دوم: عمر بر آن فرش ازل بافته
بخش ۲۰ - مقالت اول در آفرینش آدم: اول کاین عشق‌پرستی نبود
بخش ۲۱ - داستان پادشاه نومید و آمرزش یافتن او: دادگری دید برای صواب
بخش ۲۲ - مقالت دوم در عدل و نگهداری انصاف: ای ملک جانوران رای تو
بخش ۲۳ - حکایت نوشیروان با وزیر خود: صیدکنان مرکب نوشیروان
بخش ۲۴ - مقالت سوم در حوادث عالم: یک نفس ای خواجه دامن‌کشان
بخش ۲۵ - حکایت سلیمان با دهقان: روزی از آنجا که فراغی رسید
بخش ۲۶ - مقالت چهارم در رعایت از رعیت: ای سپر افکنده ز مردانگی
بخش ۲۷ - داستان پیر زن با سلطان سنجر: پیرزنی را ستمی درگرفت
بخش ۲۸ - مقالت پنجم در وصف پیری: روز خوش عمر به شب‌خوش رسید
بخش ۲۹ - داستان پیر خشت‌زن: در طرف شام یکی پیر بود
بخش ۳۰ - مقالت ششم در اعتبار موجودات: لعبت بازی پس این پرده هست
بخش ۳۱ - داستان سگ و صیاد و روباه: صیدگری بود عجب تیزبین
بخش ۳۲ - مقالت هفتم در فضیلت آدمی بر حیوانات: ای به زمین بر چو فلک نازنین
بخش ۳۳ - داستان فریدون با آهو: صبحدمی با دو سه اهل درون
بخش ۳۴ - مقالت هشتم در بیان آفرینش: پیشتر از پیشتران وجود
بخش ۳۵ - داستان میوه فروش و روباه: میوه فروشی که یمن جاش بود
بخش ۳۶ - مقالت نهم در ترک شئونات دنیوی: ای ز شب وصل گرانمایه‌تر
بخش ۳۷ - داستان زاهد توبه‌شکن: مسجدی‌یی بسته آفات شد
بخش ۳۸ - مقالت دهم در نمودار آخرالزمان: ای فلک آهسته‌تر این دور چند؟
بخش ۳۹ - داستان عیسی: پای مسیحا که جهان می‌نبشت
بخش ۴۰ - مقالت یازدهم در بی‌وفایی دنیا: خیز و بساط فلکی درنورد
بخش ۴۱ - داستان موبد صاحب‌نظر: موبد‌ی از کشور هندوستان
بخش ۴۲ - مقالت دوازدهم در وداع منزل خاک: خیز و وداعی بکن ایام را
بخش ۴۳ - داستان دو حکیم متنازع: با دو حکیم از سر هم‌خانگی
بخش ۴۴ - مقالت سیزدهم در نکوهش جهان: پیری عالم نگر و تنگی‌اش
بخش ۴۵ - داستان حاجی و صوفی: کعبه‌روی عزم ره آغاز کرد
بخش ۴۶ - مقالت چهاردهم در نکوهش غفلت: ای شده خشنود به یکبارگی
بخش ۴۷ - داستان پادشاه ظالم با مرد راستگوی: پادشهی بود رعیت شکن
بخش ۴۸ - مقالت پانزدهم در نکوهش رشگبران: هر نفس این پرده چابک رقیب
بخش ۴۹ - داستان ملک‌زاده جوان با دشمنان پیر: قصه شنیدم که در اقصای مرو
بخش ۵۰ - مقالت شانزدهم در چابک‌روی: ای به نسیمی علم افراخته
بخش ۵۱ - داستان کودک مجروح: کودکی از جمله آزادگان
بخش ۵۲ - مقالت هفدهم در پرستش و تجرید: ای ز خدا غافل و از خویشتن
بخش ۵۳ - داستان پیر و مرید: رهروی از جمله پیران کار
بخش ۵۴ - مقالت هیجدهم در نکوهش دورویان: قلب‌زنی چند که برخاستند
بخش ۵۵ - داستان جمشید با خاصگی محرم: خاصگی‌یی محرم جمشید بود
بخش ۵۶ - مقالت نوزدهم در استقبال آخرت: مجلس خلوت نگر آراسته
بخش ۵۷ - داستان هارون‌الرشید با موی‌تراش: دور خلافت چو به هارون رسید
بخش ۵۸ - مقالت بیستم در وقاحت ابنای عصر: ما که به خود دست برافشانده‌ایم
بخش ۵۹ - داستان بلبل با باز: در چمن باغ چو گلبن شکفت
بخش ۶۰ - انجام کتاب: صبحک الله صباح ای دبیر