حاجت به عرض حاجت و اظهار حال نیست

آنجا که جود اوست مجال سؤال نیست

از پیشگاه عشق مثالی رسیده است

جستم ز عقل چاره به جز امتثال نیست

دل داده‌ایم و سر به کمندت نهاده‌ایم

[...]

پیوند غمت گسستنی نیست

صید تو ز قید رستنی نیست

پیمانه شکسته ایم و خم نیز

این توبه دگر شکستنی نیست

گردی که ز راه عقل خیزد

[...]

بعد از این فارغ ز غوغای جهان می‌خواهمت

شاد باش ای دل کزین پس شادمان می‌خواهمت

ساده‌لوحی را نگر ای دوست کز تاثیر عشق

خود چنانم با تو با خود آنچنان می‌خواهمت

هیچ کامی از تو چون حاصل نخواهد (بد) مرا

[...]

مثال هستی با نیستی روان و تن است

روان حقیقت هستی و نیستی بدن است

نه صرف هست هویدا نه صرف نیست پدید

نمایش خوش از آمیزش دو مقترن است

نه هست نیست شدستی نه نیست هست شود

[...]

بدردم ننگرد درمانم این است

پریشان خواهدم سامانم این است

نه بتوانم برید از وی نه پیوست

که هم جان هم بلای جانم این است

چه غم زین ره روم یا باز گردم

[...]

ما هم چو پرده برفکند آفتاب چیست

اشکم چو در حساب بیاید سحاب چیست

بزم وصال و یار بمن مهربان و باز

در حیرتم که در دلم این اضطراب چیست

کاری کنید کاین شب هجران بسر رسد

[...]

سلسله ای ساخته کاین جعد موست

وقت دلی خوش که گرفتار اوست

ابرو و مژگانش چو ترکان شوخ

تیغکش و تیز زن و فتنه جوست

دلبر بزم است و دلاویز رزم

[...]

روز آسایش و آرایش و دین و دنیاست

روز افزایش و فضل و کرم و بذل و عطاست

هر طرف میگذری مجلس شکر است و سپاس

هر کجا مینگری حلقه ی ذکر است و دعاست

هر کجا دل همه خرسندی و وجداست و نشاط

[...]

من نه آن غرقه که از بحر برندش به کنار

من نه آن تشنه که سیراب کنندش ز فرات

تشنه ی تشنگیم عشق چه هجران چه وصال

دلخوش از بندگیم لابعطاء وصلات

منظری وجهک فی کل صباح و مسا

[...]

کشتن عاشق مباحستی مباح

اقتلولی لیس فی قتلی جناح

جرح سیف ام رشیح من قدح

قرح سهم ام معلی من قداح

لن تنالوالبر حتی تنفقوا

[...]

هم سبزه سر زد از چمن و هم سمن ز شاخ

ساقی بساط باده به بستان ببر ز کاخ

فرصت مده زکف که دوا می نمیکند

این می درون شیشه و این گل فراز شاخ

جز با جمال دلبر و جز با مقال دوست

[...]

حاجتی دارم و حاشا که بگفتار آید

حجت است آن که بگفتار پدیدار آید

سخن از پایه ی من خواست نه زانجا که تویی

من بوصف تو چه گویم که سزاوار آید

پاس دل باید نه پاس زبان در بردوست

[...]

من و از خون دل پیمانه‌ای چند

تو و پیمانه با بیگانه‌ای چند

به پیشت درد دل می‌گویم افسوس

که در گوشت بود افسانه‌ای چند

همان به کآشنا محروم ماند

[...]

من و دل را بکویی منزلی بود

که در هر سو دلی با بیدلی بود

چرا خود عشق زینسان مشکل افتاد

که آسان شد از وهر مشکلی بود

میان بحر ره گم کرده ای را

[...]

دل از سر کویت هوس خانه ندارد

دیوانهٔ عشقت سر ویرانه ندارد

جز محنت و غم راه به این خانه ندارد

این خانه مگر راه به میخانه ندارد

پیمانه چه غم گر شکند محتسب شهر

[...]

نه دست من همین بهر هلاکم دامنت گیرد

به سد امید اگر آیی به خاکم دامنت گیرد

از آن ناله که می‌ترسم مرا با ذوق بیدادت

چو بیند دیگری بعد از هلاکم دامنت گیرد

مده چاک گریبان در کف آلوده‌دامانان

[...]

اگر اینست غم عشق فزون خواهد شد

اگر اینست دل غمزده خون خواهد شد

میکند زلف تو گر سلسله داری زین سان

عقل‌ها بر سر سودای جنون خواهد شد

جلوه ی سرو قبا پوش من ار خواهد دید

[...]

دل عاشق اگر غمگین پسندند

مگو با مهربانان کین پسندند

پی صیدد گر مرغان بقید است

نه قید است آنکه بر شاهین پسندند

ز گلشن تا ببزم شاهش آرند

[...]

این نکویان که بلای دل اهل نظرند

دشمن جان و دل و از دل و جان خوبترند

عاشقان را نتوان داد دل غمزده داد

ورنه خوبان نه ستم پیشه مه بیداد گرند

پاک کن دل زهر آلایش و آنگه بدر آی

[...]

از سر کوی سلامت سفری می‌باید

بر سر راه ملامت گذری می‌باید

عشق در دعوت ما آمده ای دل بشتاب

که زخون جگرش ما حضری می‌باید

لوح دل سر به سر از گرد هوس گشت سیاه

[...]