حضور خویش خواهی جبر ما را

تو مغروری به حسن ای بیمدارا!

به سیخ ناز مژگانت کشیدی

دل دلدادگان مبتلا را!

سراسر قتل اهل عشق کردی

[...]

حنا از خون مردم بسته دستت

شده گلگون دو لعل میْ‌پرستت

به قتل عاشقان تیغ دو ابروت

ز مژگان صف کشیده چشم مستت

به ما کلک قضا عشقت نوشته

[...]

حیات طغرل از عشق حبیب است

جفای طغرل از دست رقیب است

بود طغرل اسیر زلف جانان

به طغرل هرچه آید یا نصیب است

دمی آ سوی بیماران عشقت

[...]

اگر دل محو آن رخسار زیباست

ز جوهر موج این آیینه دریاست

ندارد داغدار عشق قدری

وطن با لاله اندر کوه و صحراست

مشو در مهر امکان همچو شبنم

[...]

حزین منشین که نوروز بهار است

جهان چون خضر خطت سبزه‌زار است

بهار افروخت زینت در گلستان

محل فیض سیر گلعذار است

گل و سنبل پریشان از صبا شد

[...]

حیا پیراهن اندام ناز است

تغافل پرده قانون راز است

ببین زیر و بم تار محبت

به مضراب خموشی نغمه ساز است!

به دشنامی رقیبان را نوازد

[...]

عقیق از حسرت لعل تو خون است

هلال از شرم ابرویت نگون است

به حالم رحم کن ای شوخ ظالم

که از هجر تو احوالم زبون است!

چو من از یک نگه صد کشته داری

[...]

سرشکم دانه بی‌حاصل کیست؟!

قماش ناله بار محمل کیست؟!

دلم هر لحظه دارد اضطرابی

تپش فرسود شوق بسمل کیست؟!

گهرریز است چشم انتظارم

[...]

رخش امشب چراغ خانه کیست؟!

نگاهم شهپر پروانه کیست؟!

حدیث کوته زلفش دراز است

شب ما روز از افسانه کیست؟!

زده اشکم ز شادی خیمه غم

[...]

شبی در خاطرم زلف تو آمد

خیال نافه از یادم برآمد

کشا امروز ابواب تبسم

شب هجرانت ای ظالم سرآمد!

برآمد از دلم غم‌های عالم

[...]

مرا شوریست بر سر از غم دل

نمی‌دانم کنون بیش و کم دل

ترشح می‌کند از دیده من

دمادم اشک خونین از یم دل

یکی امروز با ما سیر دل کن

[...]

بلند است از فلک مأوای بیدل

نباشد هیچ کس را جای بیدل!

نمایم توتیای دیده خویش

اگر یابم غبار پای بیدل

ندیدم از سخنگویان عالم

[...]

خوشا روزی که از مضمون طغرل

به عرض آید در مکنون طغرل!

سمند فکر خود را زن تو مهمیز

نماید جلوه در هامون طغرل

سخن‌هایی که چون سحر حلال است

[...]

لبت لعل و قدت طوبی رخت گل

منم در گلشن حسن تو بلبل

به دور مه فکندی زلف مشکین

کشیدی خط بطلان تسلسل

ازآن روزی که دیدم روی خوبت

[...]

حجاب از رخ فکن دلبر که زارم

مرا مگذار اندر انتظارم

بگیر از روی ماهت برقع ناز

که دور از نور رخسارت به نارم

یکی سرگشته‌ام در دشت عشقت

[...]

چو گل زین باغ یک دل غرق خونم

کس آگه نیست از راز درونم!

پریشانم شبیه زلف لیلی

مثال بخت مجنون واژگونم!

مپرسید از من و افسانه من

[...]

بیا ای باعث شور جنونم

که چون زلف دلاویزت نگونم!

تویی آن شاهد شیرین تکلم

من آن فرهاد کوه بیستونم

اگرچه دورم از وصلت ولیکن

[...]

حلاوت در دلم از عشق جانان

ز وصلش گشته‌ام چون غنچه خندان

به سر از عشق او صد شور و غوغا

به دل از مهر او سوزیست پنهان

بود از خنجر مژگان نازش

[...]

به یاد خنده آن لعل میگون

شدم چون غنچه در این باغ دلخون

سواد زلف او شد سر خط من

بود سرمشق من این بخت واژون

نهال قامتش ممتاز باشد

[...]

جهان نظم را سلطان چهارند

که هر یک باغ دانش را بهارند

اول فردوسی آن کز خاک طوس است

از او روی سخن روی عروس است

دوم سعدی که او سر زد ز شیراز

[...]