سرشکم دانه بی‌حاصل کیست؟!
قماش ناله بار محمل کیست؟!
دلم هر لحظه دارد اضطرابی
تپش فرسود شوق بسمل کیست؟!
گهرریز است چشم انتظارم
نمی‌دانم که این سر منزل کیست!
نباشد گر به قتل ما کشیده
خم ابرویش تیغ قاتل کیست؟!
به دور آسان نگردد این تسلسل
گره در زلف او از مشکل کیست؟!
زبانش همچو طوطی در تکلم
شکرریز بساط محفل کیست؟!
برون شد از کفم نقد دل اما
ندارم دل نمی‌دانم دل کیست!
دواند هر طرف طوفان اشکم
نصیب زورقم از ساحل کیست؟!
خوشا طغرل از این مصراع بیدل
نیم آگه به چنگ او دل کیست؟!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این غزل به بررسی احساسات و تجربیات عاطفی خود می‌پردازد. او از ناامیدی و بی‌حاصلی دلتنگی‌اش می‌گوید و از احوالات زخم‌های ناشی از عشق سخن می‌گوید. شاعر در جستجوی معنا و هویت عشق است و از سردرگمی خود در این مسیر خبر می‌دهد. او به تصویر کشیدن عشق به عنوان قاتلی بی‌رحم و در عین حال زیبا پرداخته و به تناقضات آن اشاره دارد. همچنین، او از ناتوانی در بیان احساساتش و درد جدایی سخن می‌گوید و در نهایت آرزو دارد به نوعی به آرامش و درک درست از عشق برسد.
هوش مصنوعی: کیست که مانند دانه‌ای بی‌ثمر، تنها زحمت و ناله را به دوش می‌کشد؟!
هوش مصنوعی: دل من همیشه در حال تپش و اضطراب است. شوق و هیجان زیادی در وجودم هست که مرا درمانده کرده است. این حس عمیق و پرشور به خاطر چه کسی است؟
هوش مصنوعی: چشم من به راه است و نمی‌دانم این مقصد یا این پایان در کجا قرار دارد.
هوش مصنوعی: اگر او با یک خم ابرو ما را به قتل برساند، پس چه کسی قاتل واقعی خواهد بود؟
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این دارد که گره‌هایی که در زلف او وجود دارند، پیچیدگی و سختی خاصی دارند و این مسأله به سادگی قابل حل نیست. به نوعی، مشکلات و مسائل زندگی نمی‌توان به آسانی پشت سر گذاشت و هر گره‌ای نشان‌دهنده عمق و دشواری خاصی است.
هوش مصنوعی: زبان او مانند زبان طوطی شیرین و خوش بیان است. چه کسی در این محفل توانایی چنین سخنانی را دارد؟
هوش مصنوعی: دل من از دستانم بیرون رفته و چیزی از آن ندارم، اما نمی‌دانم اصل این دل چه چیزی است!
هوش مصنوعی: در هر سو اشک‌هایم مانند طوفان در جریان است. از سوی دیگر، چه کسی می‌تواند به من در این وضعیت کمک کند؟
هوش مصنوعی: بیدل در این بیت به طغرل اشاره می‌کند و به نوعی از شادی و افتخار نسبت به او صحبت می‌کند. او با استفاده از این مصراع می‌گوید چه خوب است که طغرل از مقداری از بی‌خبری نسبت به دل‌های دیگران بی‌خبر است. در واقع، نظر به چنگ طغرل است، که نشان‌دهنده قدرت و جذبه‌ی او در جذب محبت و توجه دیگران می‌باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.