سَرِ هفته ز آن جا گرفتند راه

رسیدند زی خوش یکی جایگاه

جزیری که هفتاد فرسنگ بیش

پر از خیزران بود و پر گاومیش

از آن گاومیشان همه دشت و غار

[...]

چو ده روز رفتند ره کم و بیش

جزیری دگر خرم آمد به پیش

ز هر گوشه صد میل بیشه به هم

چه رمح و چه صندل چه عود و بقم

همه مردمش پاک برنا و پیر

[...]

سه هفته چو راندند از آن پس به کام

به کوهی رسیدند لانیس نام

جزیری به پهنای کشور سرش

همه بیشه واق واق از برش

به بالا ز صدرش فزون هر درخت

[...]

جزیری که مرزش نبد نیم پی

جز از سنگ و خار و گزستان و نی

ز یک پهلوش بیشه آب کند

کلاتی درو بُرز کوهی بلند

بپرسید ملاح را نامجوی

[...]

ز ملاح گرشاسب پرسید و گفت

که این حصن را چیست اندر نهفت

چنین گفت کاین حصن جایی نکوست

ستودان فرخ سیامک در اوست

بُنش بر ز پولاد ارزیز پوش

[...]

چو رفتند یک ماه دیگر به کام

یکی کوه دیدند بندآب نام

حصاری بر آن کُه ز جزع سیاه

بلندیش بگرفته بر ماه راه

به زیر درش نردبانی ز سنگ

[...]

سوی تاملی شاد خوار آمدند

به نزدیک دریا کنار آمدند

پر انبوه مردم یکی جای بود

همه بومشان باغ و کشت و درود

مگر آب خوش کان ز باران بدی

[...]

کُهی بُد همان جا به دریا کنار

گرفته ز دریا کنارش سنار

پر انبوه بیشه یکی کوه پیش

نبد نیم فرسنگ پهناش بیش

چو موج فراوان فراز آمدی

[...]

پس آن گه ز دریا به هامون شدند

به یک ماه از چین به بیرون شدند

همی خواست مهراج تا پهلوان

ببیند همه کشور هندوان

نمایدش جاه و بزرگی خویش

[...]

هم از ره دگر شهری آمد به پیش

درو نغز بتخانه ز اندازه بیش

یکی بتکده در میان ساخته

سر گنبدش بر مه افراخته

همه بوم و دیوار او ساده سنگ

[...]

به شهری رسیدند خرّم دگر

پُرآرایش و زیب و خوبی و فر

ز بیرونش بتخانه ای پر نگار

براو بی کران برده گوهر به کار

نهاده در ایوانش تختی ز عاج

[...]

دگر جای خارا یکی کوه دید

بَرکوه شهری پُر انبوه دید

به دروازهٔ شهر بر راه بر

نشانده بتی دید بر گاه بر

برو مردم شهر پاک انجمن

[...]

کُهی دید دیگر ز سنگ سیاه

برون کرده زین سو بر آن سوی راه

کرا کس ندانستی از بوم هند

که او پاکزادست و گر هست سند

برفتی به سوراخ آن که فراز

[...]

چنین تا بقنوجش آورد شاد

پس آن گه در گنج ها برگشاد

مهی شاد و مهمان همی داشتش

که یک روز بی بزم نگذاشتش

سَر ماه چندانش هدیه ز گنج

[...]

سپهدار از آن پس برآراست کار

شدن سوی ایران بَر شهریار

برون رفت مهراج با او به هم

همی رفت یکی هفته ره بیش و کم

سر هفته بدرود کردش پگاه

[...]

به روم اندرون بُد شهی نامجوی

که در رومیه بود آرام اوی

به شاهیش هر سوی گسترده نام

به کامش همه کشور روم رام

بُدش دختری لاله رخ کز پری

[...]

پدر گفت گرت ازشدن چاره نیست

بدین دیگر اندرز باری بایست

بسا کس که او جُست راه دراز

چو شد نیز نامد سوی خانه باز

یکی از پی مرگ و از روز تنگ

[...]

سمند سرافراز را کرد زین

برون رفت تنها به روز گزین

همه برد هر چش نبد چاره زوی

سوی شام زی بادیه داد روی

یکی ریدک ترک با او به راه

[...]

سوی باغ با دایه ناگه ز در

درآمد پری چهره سیمبر

یکی جام زرین به کف پُر نبید

چو لاله می و جام چون شنبلید

نهفته به زربفت رومی برش

[...]

چو بنهاد گردون ز یاقوت زرد

روان مهره بر بیرم لاجورد

سپهبد سوی دیدن شاه شد

به نزد سیه پوش در گاه شد

بدو گفت کز خانه آواره ام

[...]