شه چو از حال او خبر دارد

هر زمانش عزیز تر دارد

مطربان را به جمله گرد آرد

پرده از پیش صفه بردارد

نز طریقت کسی اثر دارد

نز حقیقت دلی خبر دارد

داند آنکس که وی بصر دارد

پرده از شاه کی خبر دارد

دیده زان چشمها که بردارد

جز کسی کآفت بصر دارد

شه سکندر دو گوش خر دارد

خلق از این راز او خبر دارد

هرکه برتر ز جان مقر دارد

کی فرودش نهد چو بردارد

کانکه او دانش و خطر دارد

مالش شاه تاج سر دارد

نرگس از خواب از آن حذر دارد

کههمی پاس تاج زر دارد

گاه فتوی چو کلک بردارد

چتر حق بر فراز سر دارد

زلف تو تکیه بر قمر دارد

لب تو لذت شکر دارد

عشق این هر دو این نگار مرا

با لب خشک و چشم تر دارد

پرس از حال من ز زلف خبر

[...]

صلب شاهان همین اثر دارد

بچه یا سنگ یا گهر دارد

هر سویی که‌آفتاب سر دارد

گل ازرق در او نظر دارد

حقه‌ای بسته پر ز در دارد

وز عبارت کلید پر دارد

هر که بر روی او نظر دارد

از بسی نیکوی خبر دارد

تو نکوتر ز نیکوان دو کون

که دو کون از تو یک اثر دارد

هرچه اندر دو کون می‌بینم

[...]

دمبدم روح من سفر دارد

تو مپندار کو مقر دارد

مخلص است او از آن خطر دارد

در سفر چونکه سیم و زر دارد

گرچه نور است چه گهر دارد

بحر جانش چسان درر دارد

از آفت ره کسی خبر دارد

که قدم در پی نظر دارد

گِل همان ریزه‌های زر دارد

در دهان تو نیز اگر دارد»