ای منجم نگاه نجم جبین

راست حکم و درست تقدیری

گر ز شرمت هنوز بر ناید

آفتاب سپهر شبگیری

حکم تو راست آید از تو بتا

[...]

نکند خیره دوری و دیری

آب در خواب تشنه را سیری

خوانده بر گنده پیری و میری

سه طلاق و چهار تکبیری

کرد جولان و گفت تکبیری

سفله مردی بزد ورا تیری

خود ندارد به هیچ تدبیری

زرهِ آب طاقت تیری

کی شده فتنه بر جهانگیری

غافل از روز مرگ وز پیری

بر سه جانت بکن به شبگیری

دو سلام و چهار تکبیری

گفت روزی حکایتی پیری

که مرا بُد نشانهٔ تیری

آن شنیدی که در دهی پیری

خورد ناگه ز شحنه‌ای تیری

او خرامان چو باد شبگیر‌ی

بر هیونی چو شیر زنجیر‌ی

وز کمان چنو جهان‌گیری

چرخ نه قبضه کمترین تیری

نگذارم به هیچ تدبیر‌ی

در کفاف تو هیچ تقصیر‌ی

داده نقاش باد شبگیر‌ی

آب را حلقه‌های زنجیر‌ی

شاه ازان نوبهار کشمیری

خواست بویی چو باد شبگیری

خیره گشته ز خام‌تدبیر‌ی

بر دمیده ز سوسنش خیری

صبح یک‌زخمهٔ دو شمشیر‌ی

داد مه را ز خون خود سیری

زان دعای شبانه شبگیری

ترسم افتد بدین هدف تیری

گه بوَد کز حکیمِ روشن‌رای

برنیاید درست تدبیری

گاه باشد که کودکی نادان

به غلط بر هدف زنَد تیری

عاشقان راست اینچنین سیری

سیر زهاد طاعت و خیری

دایم او را ببین مبین غیری

تا شود سوی حق ترا سیری