بخش ۳۹ - بازآمدن مولانا قدسنا الله بسره العزیز دویم بار بقونیه از طلب شمس الدین تبریزی عظم الله ذکره
بعد از آن بازگشت جانب روم
تا زند بر چنین شیر رقوم
سرزد از چرخ روح آن خورشید
تا سُها را کند پر از ناهید
گفت چون من ویم چه میجویم
عین اویم کنون زخود گویم
وصف حسنش که میفزودم من
خود همان حسن و لطف بودم من
خویش را بوده ام یقین جویان
همچو شیره درون خم جوشان
شیره از بهر کس نمیجوشد
در پی حسن خویش میکوشد
زانکه آن حسن در وی است نهان
میکند جهد تا نماید آن
مرتضی بهر آن چنین فرمود
گوهر نفس را چو می بستود
هر که دانست خود، خدا دانست
هرچه گفتند انبیا، دانست
نرسی اندر این به قیل و به قال
سر این بازجوی از ره حال
این بتبدیل نفس اماره است
تا شود ماه آنچه استاره است
چونکه گردد ز خود تمام آگه
عرف ربه شود آنگه
همچو مس کان ز کیمیا شد زر
یا چو قطره که شد ز یم گوهر
یا چو غوره که شد تمام انگور
یا چو نطفه که شد بصورت حور
یا مثال هلال کان شد بدر
یا چو عامی که شد ز دانش حبر
چون ترقی کند چنین در خویش
پس شود بیش و بگذرد در پیش
فضل حق نیک بعد از آن داند
مرکب شکر را ز جان راند
لایق بخشش است شکر بدان
باقیش را ز لوح دل برخوان
بی چنین حال اگر کند دعوی
دانکه دعوی اوست بیمعنی
آنچنانکه بگفت مولانا
در بیان چنین سِر ای دانا
هرکه او از سماع مست نشد
وز خوشی و طرب ز دست نشد
منکرش دان اگرچه کرد اقرار
سخنش را به یک جوی مشمار
معنی دیگر این بود ای جان
هست نوری درون دل پنهان
که نباشد جدا ز ذات خدا
همچو نور خور از خور ای برنا
چیزها را بدان کند تمییز
نشود زو نهان بعالم چیز
اینچنین نور در وی است مدام
غافل از وی همیشه جاهل و خام
نور خود را چو بیند آن جویا
دیده باشد خدای را پیدا
معنی دیگر آن بود که ولی
هست از معرفت غنی و ملی
ذات او سر بسر همه نور است
زینت جنت است و هم حور است
مظهر حق وی است در عالم
پادشاه و خلیفه چون آدم
سجده گاه ملک شده قدمش
می‌دمد نور کبریا ز دمش
دانش اوست دانش یزدان
هیچ منگر بخویش او را دان
دایم او را ببین مبین غیری
تا شود سوی حق ترا سیری
شیخ خود را چو آن صفا دانی
بی حجابی خدای را دانی
دانش حق شود ترا مقدور
بی ظلامی شود سراسر نور
هست اسرار حق عظیم نغول
گشت آن را نفوس خلق حمول
یک از آن این بود نکو بشنو
تا که کشفت شود از این سر نو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، شاعر به بازگشت روح به زندگی و جستجو برای شناخت حقیقت وجود اشاره دارد. او بیان میکند که هر فردی باید به دنبال فهم خود و نیکی درونش باشد، چرا که حقیقت و زیبایی درون انسان نهفته است. انسان باید از خودآگاهی و شناختی که به دست می‌آورد، درکی عمیق از خدا و ذاتش داشته باشد.
شاعر با اشاره به مثال‌هایی از تبدیل ماده به گوهر، نشان می‌دهد که انسان نیز می‌تواند به مقام والا و آگاهی بالایی برسد. در این مسیر، شخص باید از شناخت امور ظاهری و ادعاهای بی‌محتوا خودداری کند و به شناخت حقیقی و دانش درونی بپردازد.
در انتها، شاعر به نور درون انسان و ارتباطش با خدا اشاره میکند و می‌گوید که با درک این نور، فرد می‌تواند به عرفان و درک واقعی حقایق عالم برسد و از حجاب‌های جهل و غفلت رهایی یابد.
هوش مصنوعی: پس از آن، به سوی روم بازگشت تا بر چنین شیر بیفزاید.
هوش مصنوعی: از آسمان، روح خورشید درخشید و زمین را پر از زیبایی و روشنی کرد.
هوش مصنوعی: گفت: وقتی من به او نگاه می‌کنم، به دنبال چه می‌گردم؟ اکنون از خودم حرف می‌زنم.
هوش مصنوعی: هر چه که درباره زیبایی او بگویم، خودم نیز همان زیبایی و لطف هستم.
هوش مصنوعی: من می‌دانم که در جستجوی حقیقت و اصالت هستم، همان‌طور که شیره غلیظ درون یک ظرف در حال جوشیدن است.
هوش مصنوعی: شیره (یا عسل) برای کسی تولید نمی‌شود، بلکه به‌خاطر زیبایی و خوبی خود تلاش میکند.
هوش مصنوعی: زیبایی آن چهره پنهان است و او سعی میکند که آن را نشان دهد.
هوش مصنوعی: مرتضی برای آنکه ویژگی‌های درونی و ارزشمند انسان را ستایش کند، اینگونه سخن گفت.
هوش مصنوعی: هر کسی که به شناخت حقیقی از خود رسید، به درک عمیق‌تری از گفته‌های پیامبران نائل می‌شود.
هوش مصنوعی: در اینجا به کسی اشاره می‌شود که به دنبال حقیقت است و گرفتار حرف‌ها و مباحث بی‌معنا نمی‌شود. او به جای توجه به شایعات و پچ‌پچ‌ها، به بررسی واقعیات و شرایط می‌پردازد.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نفس انسان، همانند یک بت، می‌تواند ما را به سمت خواسته‌های دنیوی و نادرست سوق دهد. اما اگر بخواهیم به کمال و نور برسیم، باید این نفس را تغییر دهیم و از آن بگذریم تا به چیزی والا و روشن تبدیل شویم.
هوش مصنوعی: زمانی که انسان به تمام حقایق وجود خود پی ببرد و از خود غفلت کند، آنگاه به شناخت واقعی و عمیق‌تری از پروردگارش خواهد رسید.
هوش مصنوعی: مانند مس که به واسطه کیمیا به طلا تبدیل می‌شود، یا مانند قطره‌ای که از دریا به گوهر تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: انگور وقتی کامل می‌شود و به غوره تبدیل می‌شود، یا مانند نطفه‌ای که به وجود می‌آید و سپس به صورت حوری در می‌آید.
هوش مصنوعی: یا مانند ماه هلال که به بدر کامل تبدیل می‌شود، یا مانند فردی نادان که به دانش‌آموخته‌ای فرزانه بدل می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی انسان در درون خود رشد کند، به رشد بیشتری دست می‌یابد و بر مشکلات و چالش‌های پیش رو فائق می‌آید.
هوش مصنوعی: نعمت و لطف خداوند به خوبی درک می‌شود، زمانی که انسان شکرگزاری کند و از دل و جان به یاد آن نعمت‌ها باشد.
هوش مصنوعی: باید قدردانی کنی و شکرگزار باشی؛ باقی‌مانده‌ی احساسات و یادهایت را از دل خود بخوان و به خاطر بسپار.
هوش مصنوعی: اگر کسی بدون داشتن این حال و وضعیت خاص، ادعایی کند، بدان که آن ادعا بیمعنی و بی‌اهمیت است.
هوش مصنوعی: به گونه‌ای که مولانا بیان کرده است، ای عالم و دانا، موضوعی عمیق و مهم است.
هوش مصنوعی: هر کسی که تحت تاثیر موسیقی و آواز قرار نگرفته و از شادی و خوشحالی بی‌نصیب مانده است، نمی‌تواند به تمام لذّت‌های زندگی دست یابد.
هوش مصنوعی: اگر کسی به چیزی اعتراف کند، اما در دل خود آن را انکار کند، نباید حرفش را جدی بگیری و به آن اعتماد کنی.
هوش مصنوعی: عزیزم، در دل هر کسی نوری پنهان وجود دارد که نشان از زندگی و امید اوست.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که مانند نور خورشید که از خود خورشید جدا نیست، هیچ چیزی نمی‌تواند از ذات خداوند جدا باشد. به عبارت دیگر، همه موجودات در واقع بخشی از وجود خداوند هستند و هیچ‌کدام از او جدا نیستند.
هوش مصنوعی: چیزها را با دانایی می‌شناسند و اگر این دانایی نباشد، آن چیزها در جهان به‌خوبی قابل شناسایی نیستند.
هوش مصنوعی: اینطور که او نور را دائماً در وجودش دارد، اما از آن غافل است و همیشه نادان و ناآگاه باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: وقتی کسی به جستجوی حقیقت برمی‌آید و به نور آگاهی می‌رسد، خدا را به روشنی می‌بیند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در کنار شناخت و دانایی زیادی که وجود دارد، یک حمایت و راهنمایی نیز وجود دارد که از آن بهره‌مند می‌شویم.
هوش مصنوعی: وجود او تماماً نور است و زیور بهشت و همچنین زیبایی حوران بهشتی می‌باشد.
هوش مصنوعی: او در این عالم نشان‌دهنده‌ی خداوند است، مانند پادشاه و جانشین، همانند آدم.
هوش مصنوعی: جایی که او قدم می‌گذارد، به مکان سجده فرشتگان تبدیل شده و نور بزرگی از نفس او منتشر می‌شود.
هوش مصنوعی: علم و آگاهی او، همانند علم خداوند است، پس به خود ننگر و او را به چشم خود نبین.
هوش مصنوعی: همیشه او را ببین، و به دیگران نگاه نکن، تا اینکه به سوی حق، راهی برای تو فراهم شود.
هوش مصنوعی: وقتی که با صفای دلی مثل شیخ خود آشنا هستی، درک می‌کنی که خداوند را باید بدون هیچ پرده‌ای شناخت.
هوش مصنوعی: دانش و آگاهی می‌تواند راهی برای رسیدن به قدرت و توانمندی باشد و با روشنایی و بینش، تاریکی‌ها را از بین ببرد.
هوش مصنوعی: خدای بزرگ دارای رازهای عظیمی است که این رازها در دل‌های مردم جا گرفته و آنها را تحت تأثیر قرار داده است.
هوش مصنوعی: یکی از این ها بود که خوب بشنو و تا زمانی که از این موضوع تازه آگاه شوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.