گر شود مجلس تو زین می گرم

بعد ازینت ز کس نیاید شرم

افتدش در مسام بادی گرم

زان پدید آید اختلاجی نرم

نرم باش، ای پسر، به رفتن، نرم

تا نگردد دلت به رفتن گرم

کبر با خویش خود مکن به درم

گر چه با او سخا کنی و کرم

تو بدارش به گفتها آزرم

تا بدارد ز کرده‌های تو شرم

نه به دانش دل تو گردد نرم

نه سرت را ز خلق و خالق شرم

غضب او نهفته باشد و نرم

تا در آزارش افتی از آزرم

ببرندش به دعوتی دو سه گرم

تا در افتد زنان خلق به شرم

جام جم را ز عکس او ده شرم

مجلس عاشقان بدو کن گرم

گر زمین از شعاع گردد گرم

قرص خور کی بگردد ای بی شرم

من ندیدم قضا چنین مبرم

که بگردد همی به نیم درم

سه نقطه یک الف همی نگرم

الفی در حروف می شمرم

در همه حرف ها یکی بینم

نقطهٔ اول است در نظرم

هفت هیکل به ذوق می خوانم

[...]

در همه آینه یکی نگرم

آن یکی در هزار می شمرم

هر چه بینم به نور او بینم

جام گیتی نماست در نظرم

زندهٔ جاودان منم که به عشق

[...]

جام گیتی نماست در نظرم

همه عالم به نور او نگرم

ساغر می مدام می نوشم

شادی عاشقان و غم نخورم

هر کجا رند سرخوشی بینی

[...]

هر کجا صورتی است در نظرم

شاهد معنثی در او نگرم

گوهر حقه‌های جوهریی

بر سر چارسو همی نگرم

نقد گنجینهٔ جهان دارم

[...]

خود گرفتم که از سگان بترم

مکن از حلقه سگان بدرم

خنکی چند کرده خود را گرم

نه ز خالق نه از خلایق شرم

من که عیب است پای تا به سرم

کی به عیب کسان فتد نظرم

باد ازین کار و بار خویشم شرم

که به کرمی شوم چنین دلگرم

گر بخیلی به جود کوش و کرم

بذل دینار پیشه ساز و درم