چون تو غافل نشینی از کارت

نبود لطف ایزدی یارت

گفت خسرو که نیست کردارت

در خور نکته‌های گفتارت

پند عاقل به آخر کارت

کند ار کند تیز بازارت

من ز پیکانِ تیر تیمارت

آه نکنم ز بیم آزارت

ای شکر خوشه‌چین گفتارت

سرو آزاد کرد رفتارت

بس که طوطی جان بزد پر و بال

ز اشتیاق لب شکر بارت

خار در پای گل شکست هزار

[...]

ای شکسته بنقشِ رخسارت

سرِ پرگارِ وهم در کارت

همه صورت گرانِ چین یابند؟

تا بچینند دردِ رخسارت

نکند جز که شوق دیدارت

خانهٔ صبر عاشقان غارت

ای ز عشاق گرم بازارت

به ز من عالمی خریدارت

شد دلم، تا شدم گرفتارت

به طمع طره‌های طرارت

بنده‌وار آمدم به زنهارت

که ندارم سلاح پیکارت

متفق می‌شوم که دل ندهم

معتقد می‌شوم دگر بارت

مشتری را بهای روی تو نیست

[...]

قدر طاقت نهد خدا بارت

تا که دارد همیشه در کارت

دین به پشتی روی دیوارت

کرده اسباب شرک را غارت

شب و روز ایستاده در کارت

تا بلندی گرفت دیوارت

گر چنین رهبری شود یارت

زین منازل برون برد بارت

ای به جان عاشقان خریدارت

غمزها نیز کرده بازارت

گر کنی قصد کشتن یاران

در چنین کارها منم بارت

تا تو آرام جان ز ما رفتی

[...]

سرو بستان خجل ز رفتارت

شرم دارد شکر ز گفتارت

تا به چند ای نگار شهرآشوب

می کُشم نفس و می کشم بارت

ای طبیب دلم چه شد آخر

[...]

چند از جان کشم به دل بارت

خون من خورد چشم خون خوارت

گرچه آزار من به جان طلبی

ما نخواهیم یک دم آزارت

گر فروشی به جان غم رویت

[...]

دیده ای ده سزای دیدارت

جانی آرام جای اسرارت

ور ز قسم دوم بود کارت

شمر از نفس زشت کردارت

نه فلک نقطه ای ز پرگارت

هفت دریا نمی ز ادرارت