مه رخم، سرو قامت افتاده ست

راستی را، قیامت افتاده ست

جای شکرانه هست کزرخ او

حسن بر مه، غرامت افتاده ست

لشکر صبر را ز تیر مژه

[...]

این زبان کاندرین دهان من است

سبب محنت و زیان من است

در دهانم همیشه هست نهان

و آشکارا کن نهان من است

من بدو خرمم، که در همه حال

[...]

کس به عشق تو دستیارم نیست

دل بهجر تو پایدارم نیست

من نگویم که دیده نیست مرا

هست بی روی تو نگارم نیست

بیکی دل چه مایه رنج کشم

[...]

محرم عشق را حکایت نیست

همره راز تو روایت نیست

گرچه آهنگ خون من داری

آه را زهره شکایت نیست

نوک مژگانت ناوکی آهینحت

[...]

هرکه در دامن تو آویزد

نه چنان افتد او که برخیزد

عشق تو صد هزار صف شکند

که یکی گرد برنیانگیزد

بالبت کش خدای توبه دهاد

[...]

خیمه در کوی یار خواهم زد

در آن غمگسار خواهم زد

با جنیبت گشان نوبت وصل

پای بر روزگار خواهم زد

اولین تازیانه ئی که زنم

[...]

دل به عشق تو جانسپاری کرد

صبر هم نیز حق گذاری کرد

صبر و دل دست چون بهم دادند

هم. نیارست پایداری کرد

تاب در کار ما همی افتاد

[...]

رخ او دیده را بصر بخشد

لب او کام را شکر بخشد

دو گروهی بر افتد از شب و روز

اگر اقطاع حسن بر بخشد

حلقه زلف ذره پرور او

[...]

نه صفای تو در بصر گنجد

نه صفات تو در خبر گنجد

بر بساط قمارخانه حسن

تا رخش هست کی قمر گنجد

در جُلاب روان رنجوران

[...]

گر نقاب از دورخ براندازد

عالم از عافیت بپردازد

عرصه روزگار تنک آید

باره ی حسن اگر برون تازد

بفلک بر، زنور عارض او

[...]

دل ز دست غمت بجان نجهد

عقل جز خسته بر کران نجهد

خاک پاشی چو تو ندیدم من

کز کفت باد رایگان نجهد

از لبت هرکه گوهری طلبد

[...]

یکدمت خود غم دلم دارد

گرچه دل غم بغم نینگارد

می نیارد، خجند با غم تو

می کیم چرخ هم نمی یارد

قد من خم نهد سر زلفت

[...]

باز در دست چرخ بد سازم

پایمال جهان طنازم

هجر، بر دوخت دیده ی طربم

عشق بدرید پرده رازم

نیست پای گریز، می باشم

[...]

دوش در عیش و عشرتی بودم

کز طرب تا بروز نغنودم

یا ربود و شراب و شمعی و من

زحمت اندر میانه، من بودم

با وصالش غمی فرو گفتم

[...]

یا رب این من، غریب کم خطرم

که چو بخت اندر آمدی، زدرم

خه، تو، یاری زخوب خوبتری

وای من، کز غمت ز بد بترم

همه تن چشم اگرچه چون نرگس

[...]

در فراق تو سوخت این جگرم

تا چو بخت اندر آمدی، ز درم

کرده صد چشم گرچه چون نرگس

در گل عارض تو می نگرم

هم ز خود باورم کسی نکند

[...]

گره مشک، بر سمن چه زنی

لشگر زنگ، بر ختن چه زنی

چون ز لعل تو، بوسه‌ای طلبم

بر شکر لؤلؤ عدن چه زنی

صد گریبان دریده است از تو

[...]

ای پشیمان شده ز دلداری

عهد نو کرده با جگرخواری

هست معزول عافیت تا تو

در عمل کار حسن پر گاری

دل من برده ئی بآسانی

[...]

کژ نهادی کُله، چه سرداری

بجز آن کم ز پای برداری

خدمت جان بر تو آوردم

بجز این خدمت دگر داری

بمنت سر کجا فرود آید

[...]

زلف چون بر عذار میفکنی

لیل را در نهار میفکنی

چون لبت مست لطف میگردد

باده را در خمار میفکنی

جانی آویخته است برفتراک

[...]