بزم و زندان هست هر بهرام را

بزم مخلص را و زندان خام را

عشق پیدا می‌کند تنها مرا

یار بر در می‌زند عذرا مرا

عقل کو تا از جنونم واخرد؟

وارهاند زین همه سودا مرا

عشق! اگر سودا نکردی بر سرم

[...]

ساقیا با سر فرو کن جام را

از میان بردار ننگ و نام را

مرغ زیرک باش بشکن دام را

خاک ره بر سر فکن ایام را

ساقیا برخیز و دَردِه جام را

خاک بر سر کن غمِ ایّام را

ساغرِ مِی بر کَفَم نِه تا ز بَر

بَرکِشَم این دلقِ اَزرَق‌فام را

گرچه بدنامی‌ست نزد عاقلان

[...]

تا فریبد عام کالانعام را

دایماً گسترده دارد دام را

تا ز دندان نعل زراندام را

برکند زانجا و یابد کام را

پخته گرداند دمش هر خام را

می‌گشاید اشک خونین فام را

گفت برخیز و بگیر این جام را

درکش و بگذار ننگ و نام را

محو کن این دفتر اجرام را

نسخ کن این آیت ایام را

از کجا دیدی عیان این دام را

از کجا گفتی یقین اوهام را

تا ببیند زیر دانه دام را

از قفای روز بیند شام را

شاید از هم بگسلم این دام را

پاره سازم تار و پود خام را

مرغ زیرک باش و بشکن دام را

خاک ره بر سر فکن ایام را

چون به قاصد بسپرم پیغام را

رشک نگذارد که گویم نام را

گشته در تاریکی روزم پنهان

کو چراغی تا بجویم شام را

آن میم باید که چون ریزم به جام

[...]

با دل آرامی مرا خاطر خوش است

کز دلم یک باره برد آرام را

گرچه بدنامی است نزد عاقلان

ما نمی‌خواهیم ننگ ونام را

من کجا دانم سحر یا شام را

یا شناسم ز اضطراب آرام را

رحم و رِقت هم کنند ایتام را

هم به مسکین ره دهند اطعام را

ز احمد (ص) مرسل فزود اکرام را

بود تکرار از پی الزام را

داد رفعت دعوت اسلام را

بر رسول اتمام کرد اکرام را