کزو قارن رزم‌زن خسته بود

به خون برادر کمربسته بود

زمین سر به سر کشته و خسته بود

وگر لاله بر زعفران رسته بود

بدان کاو ز درد پدر خسته بود

ز بد گفتن ما زبان بسته بود

هزار و چل از نامور خسته بود

که از پای پیلان به در جسته بود

جهاندار کاوس کی بسته بود

ز رنج و ز تیمار دل خسته بود

دگر پیشتر کشته و خسته بود

پس پشتشان نیزه پیوسته بود

سپهدار در خان پیل‌استه بود

همه گرد بر گرد او رسته بود

هرانکس که از فور دل خسته بود

به خون ریختن دستها شسته بود

اسیران کزان شهرها بسته بود

ببند گران دست و پا خسته بود

کسی کو ز بند خرد جسته بود

به زندان نوشین‌روان بسته بود

پراگنده بر هر سویی خسته بود

همه مرز پر کشته و بسته بود

هرآنکس که با شاه پیوسته بود

بران پادشاهی دلش خسته بود

ازان نامداران یکی خسته بود

به شمشیر ازیشان به جان رسته بود

همه دشت پر کشته و خسته بود

بخون بزرگان زمین شسته بود

فراوان ز گودرزیان خسته بود

بسی کشته بود و بسی بسته بود

سر و تن بشستند و دل شسته بود

که دشمن ببند گران بسته بود

شب و روز با مهر پیوسته بود

که از کودکی باز دلخسته بود

ز تیمار فرزند دل خسته بود

روانش ببند بلا بسته بود

مرا خود دل از عاشقی خسته بود

به هجران جانان در و بسته بود

به مکر و به چاره دلش بسته بود

به شیرین زبانی ازو جسته بود