تو را بود باید نگهبان او

پدروار لرزنده بر جان او

سزا دید رفتن سوی خان او

شد از مژده دلشاد مهمان او

در کاخ و فرخنده ایوان او

ببستند و کردند زندان او

تو زین ناپسندیده فرمان او

هم اکنون بپیچان تن و جان او

بوالحسن کاندر جهان کس نیست بی احسان او

مردی و رادیست سال و ماه رسم و سان او

چون بمیدان نیزه بردارند سالاران او

چون به ایوان باده بگسارند دلداران او

کافر از دوزخ نیارد یاد با میدان او

[...]

سپهدار آمد در ایوان او

نبد آگه از مکر و دستان او

ستاره سپاه بزرگان او

شهاب است شمشیر ترکان او

هر آن شاه کآید به فرمان او

بماند بدو افسر و جان او

هوا گشته بی جان ز پیکان او

زمین گشته مرجان ز میدان او

نگه کرد در چهر و دندان او

در اندام، لرزنده شد جان او

قراطوس بود و نیاگان او

نیاگان ما زیر فرمان او

عشق بهین گوهری است، گوهر دل کان او

دل عجمی صورتی است عشق زبان دان او

خاصگی دستراست بر در وحدت دل است

اینکه به دست چپ است داغگه ران او

تا نکنی زنگ خورد آینهٔ دل که عشق

[...]

سلسلهٔ ابر گشت زلف زره سان او

قرصهٔ خورشید شد گوی گریبان او

پنجهٔ شیران شکست قوت سودای او

جوشن مردان گسست ناوک مژگان او

خوش نمکی شد لبش، تره تر عارضش

[...]

لشکر غم ران گشاد و آمد دوران او

ابلق روز و شب است نامزد ران او

هر که چنین لشکرش نعل در آتش نهاد

نعل بها داد عمر بر سر میدان او

غم که درآید به دل بنگری آسیب آن

[...]

دهر سیه کاسه‌ای است ما همه مهمان او

بی‌نمکی تعبیه است در نمک خوان او

بر سر بازار دهر نقد جفا می‌رود

رسته‌ای ار ننگری رستهٔ خذلان او

دهر چو بی‌توست خاک بر سر سالار او

[...]

رسد شرق تا غرب احسان او

به هر خانه‌ای نعمت خوان او

شده روشن از روشنک جان او

ز فردوس روشن‌تر ایوان او

دعا تازه کردند بر جان او

به جان باز بستند پیمان او

سران عرب را زر افشان او

سرآورد بر خط فرمان او

وکیلان درگاه و دیوان او

بجای آوریدند فرمان او