تاج ناطق گشت کای شه ناز کن

چون فشاندی پر ز گل پرواز کن

خوی معده زین که و جو باز کن

خوردن ریحان و گل آغاز کن

هین دریچه سوی یوسف باز کن

وز شکافش فرجه‌ای آغاز کن

ای نزاری دُرج دل سر باز کن

قصه کیتو کرخ آغاز کن

ز دانسته و دیده خُو باز کن

تو هم شیوة وقت را ساز کن

مانا که بگشاید دلم، بندی ز گیسو باز کن

گم گشتگان عشق را پنهان یکی آواز کن

غمهاست در هر دل ز تو، هر یک به دیگر چاشنی

ما نیز گرم ذوق غم با هر یکی انباز کن

گو تا مرا در کوی تو سوسند پیش عاشقان

[...]

فتح می آید در دهلیز دولت باز کن

بارگاه فخر خود با آسمان همراز کن

کوس نصرت کوب و چرم طبل اگر سوده شود

تیغ برکش پوست از سرهای دشمن ساز کن

بندبند فاجران گر فی المثل از آهن است

[...]

صبح دمید ساقیا بزم صبوح ساز کن

بر دل ما ز خرمی در ز بهشت باز کن

گر چه که ناز کرده ئی ای بت نازنین من

نیک خوش آیدم ز تو باز در آی و ناز کن

ز آنچه بود زیادتی دست ز آب رز بشوی

[...]

بیا ای پسر چنگ را ساز کن

در دیر میخوارگان باز کن

در مرحمت بر رخم باز کن

به لطفت زمانی تو دمساز کن

میان را ز کینه یکی باز کن

سوی ساغر و باده آغاز کن

کز ایدر یکی لشکری ساز کن

دلیران همه یکسر آواز کن

نو بهار است ای صنم، عیش بهار آغاز کن

ساخت برگ گل صبا، برگ صبوحی ساز کن

غنچه مستور در بستان ورق را باز کرد

عارفا از نام مستوری ورق را باز کن

گر شرابی می‌خوری، با نرگس مخمور خور

[...]

مخور دانه و بال و پر باز کن

قفس بشکن و عزم پرواز کن

تا به کی این در زنم در باز کن

با وصالت یک دمم دمساز کن

یک زمان بنوازم ای جان از وصال

بعد ازین چندانکه خواهی ناز کن

چون ببست او راه وصلش را به ما

[...]

مغنّی نوایِ طَرَب ساز کُن.

به قول و غزل قصّه آغاز کن؛

ای باد، پرده زان گل نو رسته باز کن

گو بر فروز لاله، رخ و غنچه، ناز کن

باد بهار داغ کهن تازه میکند

مطرب، همان ترانه دلسوز ساز کن

در پرده نوش جنس مروق، که پیر کار

[...]

بیا مطرب و ناله آغاز کن

شترهای ما را حدی ساز کن

ایدل گدایی از کرم کار ساز کن

خود را زمنت همه کس بی نیاز کن

توحید چیست ترک تعلق ز هر چه هست

یعنی بروی غیر در دل فراز کن

گوهر بزهر چشم نیز زد ز ناکسان

[...]

دیدۀ جانش به رویت باز کن

سر او با وصل خود همراز کن