من اینجا بی کس و بی یار مانده

دو پای اندر گل تیمار مانده

برهنه گشته و بی بار مانده

گل و برگش برفته خار مانده

وز آن سو خسرو اندر کار مانده

دلش در انتظار یار مانده

غریبی چون بود غمخوار مانده

ز کار افتاده و در کار مانده

شب و روزم ز عشقت زار مانده

بگرد خویش چون پرگار مانده

زنی شد عاجز و بی‌یار مانده

ز بی‌تیماریت بیمار مانده

جگر خسته بصر خونبار مانده

دهن بسته زبان بیکار مانده

بکنجی در نشستم زار مانده

ضعیف و ناتوان و خوار مانده

مراگفتا که ای عطار مانده

ز سر عشق برخوردار مانده

ز وصل احمدم بردارمانده

ز عشق او چنین در کار مانده

جهانی در غم غمخوار مانده

میان خاک و خونم زار مانده

درون جمله درگفتار مانده

در او حیران دلم بردار مانده

همه حیران در آن اسرار مانده

مثال نقطه در پرگار مانده

همه یار است ای بیکار مانده

تو سرگردان این پرگار مانده

چو منصورت چنانم زار مانده

دو دستم زیر پای دار مانده

از این پرده چنانم زار مانده

حقیقت عاشق و بی یار مانده

گهی مستی گهی هشیار مانده

گهی درخانقه آوار مانده

تو مغزی این زمان عطّار مانده

همه اندر پی اسرار مانده

کجائی این زمان عطّار مانده

از این گفتار در دلدار مانده

ای از گل تو ما را در دیده خار مانده

وز نوک غمزه تو جانم فگار مانده

تا نقش تو زمانه در پیرهن کشیده

در کارگاه گردون مه نیم کار مانده

تا بو که چون تو ماهی بینم به طالع خود

[...]