تا زین ظلمتت نجات بود

در جهان بقا حیات بود

میل اینها به ترهات بود

فعلشان نیز بر صفات بود

ورنه دینی کزین حیات بود

دین نباشد که تُرّهات بود

صورتت پردهٔ صفات بود

صفتت سدّ عین ذات بود

که چو بگشاد زو بلات بُوَد

شه چو در بند ماند مات بُوَد

کعبه مرا رهزن اوقات بود

خانه اصلی‌م خرابات بود

نور او مقصود مخلوقات بود

اصل معدومات و موجودات بود

دی که روز عرض ذریات بود

ذرهٔ تو انور الذرات بود

مقصود ترک اول سالک نجات بود

گنج نجات زیر طلسم ثبات بود

چون قوت ثبات و حیات و نجات یافت

بازش بذروه ی درجات التفات بود

حاصل شدش ز سلوت خلوت خلوص قلب

[...]

این از آن لطف بهاریات بود

یا ز پاییزی پر آفات بود

کشتن عاشقان حیات بود

کشتنئی نیست کان ممات بود

ز بیرون شهرش مقامات بود

به خدمت ملازم در اوقات بود

نسبت خرقه ام از پیر خرابات بود

به از این نسبت خرقه ز محالات بود

این چنین پیر مریدی و چنان میخانه

باده نوشیدن من عین عبادات بود

عشق می بازم و خاطر به خدا مشغول است

[...]

عشق چون بر جمال ذات بود

حاش لله که بی ثبات بود

اختلاف تجلیات بود

که مآلش کمال ذات بود

عاجز از وصف آن صفات بود

که صفات تو عین ذات بود

حکایت گهی از خرابات بود

شکایت دمی از مناجات بود

اگر که گفت مرا با وی التفات بود

بگواگر بود اورا ز غم نجات بود

اگرکه گفت کنیمش ز لطف شیرین کام

بگوکه لطف تو شیرین تر از نبات بود

اگر که گفت خیالی براش باید کرد

[...]

یعنی که در صفاتش اندیشه مات بود

می‌گفت بنده‌ام من و سلطان ذات بود

یعنی آن شیء صورتی ز آیات بود

چون تعیّن رفت باقی ذات بود