چو از کارش آگاه شد آتبین

بفرمود تا برنهادند زین

به اسب اندر آمد برآمد ز جای

شمالی شد از زیر او بادپای

چو نزدیک کوش آمد آواز داد

[...]

ز ره چون یکی میل ببرید بیش

سپاه پدرش اندر آمد به پیش

پیاده شدش پیش، به مرد زود

مر او را فروان ستایش نمود

زمین را ببوسید پیشش سپاه

[...]

همان گه نویسنده را پیش خواند

وزاین داستان چند با او براند

چو بر پرنیان بر گذر کرد نی

یکی مژده را شادی افگند پی

که شاه جهان تا جهان شاه باد

[...]

همان شب یکی بزمگه ساخت کوش

برآمد خروشیدن نای و نوش

به روی پسر جام می کرد یاد

به دیدار و رویش همی گشت شاد

اگر چند فرزند را روی زشت

[...]

از ایرانیان کودکی نیکدل

که خورشید گشتی ز رویش خجل

که با کودکان دگر، آتبین

ببخشیده بُد کوش را پیش از این

از آن کودکی بود پیشش بپای

[...]

همان گه بفرمود تا زآن گروه

تنی صد شدند از بر تیغ کوه

همی راه دشمن نگهداشتند

خروش از بر چرخ بگذاشتند

همان شب یکی کنده فرمود شاه

[...]

سر ماه چون ماهِ نو شد پدید

همه دامن کوه لشکر کشید

بیاورد کوش از یلان شش هزار

دلیران و گردان خنجر گزار

همی گشت بر کوه تا چون کند

[...]

بدو گفت کای دیو چهره به رنگ

نداری مگر داستان نهنگ؟

نهنگی ز دریا بیفتاد و رفت

مر او را یکی ساروان برگرفت

ز سرما شده خشک و بسته دو لب

[...]

بدو گفت کوش ای سبک مایه مرد

به گرد در پادشاهی مگرد

تو تا من نبودم چو روباه لنگ

نبودت شب و روز جایی درنگ

همه روز با بیم بگذاشتی

[...]

بدو آتبین گفت کای تند مرد

زبان تو مغز مرا بنده کرد

بدان گه که بابت بیفگند خوار

به بیشه درون زار و بیچاره وار

اگر من تو را اندر آن تیره خاک

[...]

....................................

....................................

بدین سان که داری دلی گشته ریش

یکی تیر کرد او برون را بپیش

زمانی بگردیم و بازی کنیم

[...]

بدو آتبین گفت دادی تو داد

از این بیش گفتار دیگر مباد

سپه باز گردان تو ایدر بپای

که با تو بکوشم به زور خدای

بفرمود تا بازپس شد سپاه

[...]

بگفت این و شد تا به نزدیک کوش

بر او حمله آورد چون شیر زوش

چنان هردوان بر هم آویختند

کز اسبان همی خون و خوی ریختند

گهی این برآن و گهی آن بر این

[...]

گریزان شد از بیم جان زی سپاه

همی تاخت او تا برِ اسب شاه

سپاهش دگر باره بشتافتند

مر او را چنان خسته دریافتند

بر اسبش نشاندند بردند تیز

[...]

ستاره چو گشت از هوا ناپدید

سپیده ز سیماب لشکر کشید

خروش آمد از دیده ی کوهسار

که شاها، سپه را تباه است کار

که از چین سپاهی پیاده رسید

[...]

چو هور از بر کوه زیور نهاد

سپاهی سوی کوهیان سر نهاد

زمین آسمانگون ز پولاد تیغ

ز گرد سپه بر سر کوه میغ

خروش پیاده رسیده به ماه

[...]

یکی روز، بس کاروانی شگرف

ز ماچین گذر کرد بر کوه ژرف

سوی آتبین بردشان مرد راه

ز بازارگانان بپرسید شاه

کز ایدر به ماچین چه راه است و چند

[...]

دبیر خردمند را پیش خواند

وز این در سخنها فراوان براند

به ماچین یکی نامه فرمود شاه

به پیش بهک خسرو نیکخواه

به نام خداوند پروردگار

[...]

بفرمود تا پیشش آمد دبیر

جوانی خردپرور تیزویر

یکی پاسخ نامه فرمود شاه

به نام خداوند خورشید و ماه

شب تیره از ماه روشن کند

[...]

یکی روز به مرد دستور گفت

که با جان شاه آفرین باد جفت

بدین جای بی کار بودن چه سود

که بود آن که با کوه رزم آزمود

گر از بیم، دشمن نیاید به زیر

[...]