دوش یارم جام می آورد و گفت این را بنوش

تا که گردی مست و باشی بیخبر از عقل و هوش

گفتمش من صوفیم می از کجا من از کجا

گفت افسانه چه کار آید بیا و باده نوش

از کف ساقی چو نوشیدم شراب آتشین

[...]

اگر چه عاشقیم ورند و قلاش

بنام زهد گشتم در جهان فاش

ز قید ننگ و ناموسیم آزاد

ز جام عشق سرمستیم و اوباش

سخن از عقل و هشیاری و تقوی

[...]

تا که دریای قدم آمد بجوش

گشت صحرای دو عالم پرخروش

در نقاب کفر زلف بیقرار

نور ایمان رخ خوبت مپوش

تا نمودی حسن رخسار چو ماه

[...]

دلدار برگرفت نقاب از جمال خویش

با عاشقان نمود رخ بی مثال خویش

چون حسن خود بدید در آئینه شد چنین

آشفته کرشمه و غنج و دلال خویش

ای آفتاب حسن چو ما ذره توایم

[...]

ای مسلمانان پشیمانم من از کردار خویش

تا چرا دور اوفتادم از دیار و یار خویش

من ندانستم که درد هجر تو زینسان بود

ورنه هرگز کی جدا گشتی من از دلدار خویش

تا چرا زنده بماندم در غم هجران او

[...]

دلا در عاشقی مردانه می باش

بلاکش عاشق فرزانه می باش

بهجرش آشنای محنت و غم

بوصل از خویشتن بیگانه می باش

بصورت گر گدای مستمندی

[...]

تا شد سپر بلایش دل درویش

هر لحظه رسد زخم دگر برجگر ریش

پیوسته بشمشیر جفا یار ستمکار

بی رحم زند بردل بیچاره من ریش

گویی که رسد بر دل و جان مرهم تازه

[...]

جفا بگذر و یار با وفا باش

مشو بیگانه با ماآشنا باش

اگر تو عاشقی ورند مطلق

ز قید کفر و دین کلی جدا باش

دوئی شرکست یکتا شو درین راه

[...]

ای دل بکوی نیستی چون خاک پست و خوار باش

با دشمن و با دوستان یکسر گل بی خار باش

گر عاشقی یکرنگ شو، از نام و شهرت درگذر

در عشق ثابت کن قدم، جویای ننگ و عارباش

بگذار حظ نفس را، روپاکبازی پیشه کن

[...]

از غم عشق تو ما را نیست یکساعت خلاص

عامی عشق است زاهد او چه داند حال خاص

عاشقان دانند ذوق عشق او نه زاهدان

رو مجو ای دل خواص زر خالص از رصاص

عشق بازان دیده اند خاصیت صبر و رضا

[...]

شرح درد عشق دارد طول و عرض

فرصت ار یابم کنم با دوست عرض

عشق اگر گوید بترک سربگو

عاشقان را طاعت عشقست فرض

طاقت و تاب غم عشقت نداشت

[...]

از بردن بار جفا باشد وفا ما را غرض

زین بیوفایی دوست را باشد جفای ما غرض

داغ دلم را در غمش مرهم نباشد سودمند

زین درد بی درمان ما آخر بود او را غرض

توشاد و من از دست غم چون مرغ بسمل میطپم

[...]

راه عاشق نیست ای زاهد غلط

رهبر او بس بود عشق فقط

عین لطف است هرچه بر ما می رود

گر نماید پیش تو عین سخط

هست هستی محض خیر و شر عدم

[...]

برقص آمد جهان ز آهنگ حافظ

ز چشم بد خدایش باد حافظ

چو من مست مدام جام عشقم

مده بیهوده ما را پند واعظ

حدیث واعظ از تقلید و زهداست

[...]

هرکه عاشق شد بباید گفت جان را الوداع

زانکه در بازار عشقش نیست رایج این متاع

عشق گوید پا منه اندر طریق عاشقی

با غم معشوق اگر داری بجان و دل نزاع

زاهدا با ما سخن از عاشقی و عشق گو

[...]

چون گشت مه روی تو طالع ز مطالع

شد از همه سو نور تجلی تولامع

خورشید صفت پرتو حسن تو عیانست

از کعبه و بتخانه و از دیر و صوامع

عکس رخت از پرده هر ذره نماید

[...]

دارم ز درد عشق تو بر دل هزار داغ

مجروح عشق را ز دو عالم بود فراغ

عارف چو راه یافت بخلوتگه شهود

شد پیش او جهان همه گلزار و باغ وراغ

با آن قد چو طوبی و رخسار چون بهشت

[...]

گر بگرد کعبه کوی تو باشد یک طواف

آن یکی بهتر ز صد حج پیاده بی گزاف

در هوای حور و جنت زاهد از دیدار ماند

با چنین جهلی ز دانش میزند بیهوده لاف

ذوق عشقت در نمی یابد مذاق زاهدان

[...]

بگرفت صیت حسن تو از قاف تا بقاف

تا او فتاد پرتو رویت بنون و کاف

آئینه جمال تو دیدیم هرچه بود

عارف کسی بود که بدین دارد اعتراف

یارست هرچه هست درین دار غیر نیست

[...]

زان غمزه ناوکی بمن آید ز هر طرف

یارب مباد تیر بلا را دگر هدف

آمد ندا ز یار که گر مست و عاشقی

درکش بذوق جام فنا را و لاتخف

چون سوختم برآتش عشقش ملک بدوش

[...]