هرکه عاشق شد بباید گفت جان را الوداع

زانکه در بازار عشقش نیست رایج این متاع

عشق گوید پا منه اندر طریق عاشقی

با غم معشوق اگر داری بجان و دل نزاع

زاهدا با ما سخن از عاشقی و عشق گو

گر ز زهد خشک گوئی کی کنیمش استماع

واعظ نادان چه گوید از جمال روی دوست

چون بسر این سخن هرگز نبودش اطلاع

سالکا گر عاشقی زهد ریا را ترک کن

زانکه زهد و عشق را هرگز نباشد اجتماع

گر شدی عاشق دلا قطع نظر کن از دو کون

نیستی محرم بعشقش گر نداری انقطاع

هرچه میگویی ز زلف و روی آن دلدار گو

غیر از این از کفر و دین گرگوئیم باشد صداع

پرتو خورشید حسنت محو گرداند جهان

گر ز روی نوربخش خود براندازی قناع

در طریقت کی شوی متبوع پیش خاص و عام

در شریعت گر نداری چون اسیری اتباع