با غم معشوق ما را کارهاست

از جفای عشق بردل بارهاست

سربلندیهاست از دلبر مرا

گرچه از عشق من او را عارهاست

دایم از شوق گلستان رخش

[...]

صورت یاربخواب امد و در گوشم گفت

که بخفتن نتوان در معانی را سفت

خیز اندر پی مطلوب درآ از سر درد

در طلب روز مخور شب همه شب نیز مخفت

نقش اغیار برون کن ز درون دل خود

[...]

دو عالم غرق انوار تجلی است

همه ذرات بیخود همچو موسیست

چرا مجنون شدی در جست و جویش

نظر بگشا که عالم پر ز لیلیست

من از مستی خبر از خود ندارم

[...]

گشت تابان مهر ذاتش از صفات

وز صفاتش گشت روشن کاینات

گر ندیدی پرتو روی حبیب

از چه کردی سجده کافر پیش لات

دیده باطن گشا ظاهر ببین

[...]

پیش عارف که ز آفات طریق اگاهست

دیدن علم و عمل هر دو حجاب راهست

مهر رخسار تو بیند ز همه ذره عیان

هرکه او را بجهان جان ودل آگاهست

هرگدایی که بدرگاه تو یابد راهی

[...]

هرکه او پیوسته با یاد خداست

لطف حق در شان وی بی منتهاست

پرشد از نور الهی کاینات

جان مستان غرقه بحر صفاست

حق تجلی میکند برکوه طور

[...]

از شوق رخت در همه جا غلغله هست

از زلف توبرجان جهان سلسله هست

از جور غم عشق تو در ملک دل و جان

بس فتنه و آشوب و عجب زلزله هست

گر شاهد جانها بخرابات نیامد

[...]

جمله عالم رو بما دارند و مارا روبدوست

وربمعنی روشناسی جمله رو خودروی اوست

نیست جانت را مشامی ورنه آفاق جهان

از نسیم طره عنبر فشانش مشکبوست

پرده رویش بعالم نیست جز وهم و خیال

[...]

دل را بجمال رخ تو مهر تولاست

جان را همه دم دولت وصل تو تمناست

یک پایه ز معراج کمال دل عارف

می دان بیقین کرسی نه چرخ معلاست

در پیش کسی کو بجهان ز اهل شهودست

[...]

هر دل که از کدورت طبع و هوا برست

بیند عیان جمال رخت هر کجا که هست

مطلوب جان جمله بهر حال جز تو نیست

گر شیخ زاهدست و گر رند می پرست

مست ترا بطعنه خلقان چه التفات

[...]

بختم مدد نداد که بینم وصال دوست

ای کاشکی ز دور به بینم جمال دوست

از جان و از جهان بهوایش برآمدم

بیرون نرفت از دل و جانم خیال دوست

جان و دلم همیشه لگدکوب عشق اوست

[...]

ای برده سبق از همه خوبان به ملاحت

در حسن ربودی زبتان گوی لطافت

هرکس که سر از دولت عشق تو به پیچد

حقا که نه بیند بجهان روی سعادت

کس را نرسد گوهر معنی به بیان سفت

[...]

دل را که داغ عشق ندارد نشان کجاست

بی سوز و درد جان کسی در جهان کجاست

سری که پیر میکده میگفت با عقل

در خانقاه و مدرسه رمزی ازآن کجاست

اسرار عشق حل چو نگردد ز درس علم

[...]

ای بیخبر از حالت رندان خرابات

زین می نچشیدی که شدی سوی مناجات

گر نوش کنی جرعه زین جام مصفا

آنگاه شوی صوفی صافی ز کدورات

تا چند خوری غصه باغ و رز وانگور

[...]

تا یار پرده از رخ چون ماه برگرفت

آتش بجان جمله ذرات درگرفت

بگشا نظر که نور تجلی حسن یار

تابنده گشت و کون ومکان سربسر گرفت

رخسار او بناز و کرشمه هزار بار

[...]

تا که خورشید جمالت بجهان تابان گشت

از شعاعش همه ذرات مه تابان گشت

دل که در کوی غم عشق تو منزل سازد

بیقین خانه عیش و طربش ویران گشت

بار دیگر سرو سامان بجهان باز نیافت

[...]

درد بی درمان بعالم دردماست

کانچنان سرو روان از ما جداست

محنت ایام و غم های جهان

ز اشتیاق او نصیب جان ماست

کی علاج درد ما داند طبیب

[...]

مانیستیم و هستی ما هستی خداست

هستی به نیستی نه قرین است نه جداست

دلبر چو رو در آینه مختلف نمود

این صورت مخالف از آن اختلاف خاست

عالم چو عکس آینه و نقش سایه دان

[...]

ای دل دیوانه تاکی بیخودیها کردنت

برسرم پیوسته طعن نیک و بد آوردنت

چند خواهی دست و پا زد رو رضا ده با قضا

تا بکی باشد غم بیهوده آخر خوردنت

این چه جهل است عاقبت اندیشه کن ای بی خبر

[...]

ای طلعت تو مطلع انوار سعادات

خورشید جمال تو عیان از همه ذرات

حسن همه خوبان شده آیات جمالت

ای مصحف رخسار تو مجموعه آیات

در هر چه نظر میکنم از روی حقیقت

[...]