جز مگر مفتاح خاص آید ز دوست

که مقالید السموات آن اوست

زان صدف گر خسته گردد نیز پوست

ده مده که صد هزاران در دروست

بد نماند چون اشارت کرد دوست

کفر ایمان شد چو کفر از بهر اوست

آدمی دیده‌ست باقی گوشت و پوست

هرچه چشمش دیده است آن چیز اوست

چونک کلیات پیش او چو گوست

سخره و سجده کن چوگان اوست

نه ز پیه آن مایه دارد نه ز پوست

روی‌پوشی کرد در ایجاد دوست

زان جهان کو چارهٔ بیچاره‌جوست

صد هزاران نادره دنیا دروست

نه سببها و اثرها مغز و پوست

چون بجویی جملگی آثار اوست

چشمها چون شد گذاره نور اوست

مغزها می‌بیند او در عین پوست

خشم احیا خشم حق و زخم اوست

که به حق زنده‌ست آن پاکیزه‌پوست

حق همی‌دید آن ولی ستارخوست

لیک چون از حد بری غماز اوست

سجده آدم را بیان سبق اوست

سجده آرد مغز را پیوست پوست

طالب گنجش مبین خود گنج اوست

دوست کی باشد به معنی غیر دوست

نام حق عدلست و شاهد آن اوست

شاهد عدلست زین رو چشم دوست

جمله تصویرات عکس آب جوست

چون بمالی چشم خود خود جمله اوست

آدم اصطرلاب اوصاف علوست

وصف آدم مظهر آیات اوست

هرچه در وی می‌نماید عکس اوست

هم‌چو عکس ماه اندر آب جوست

این یکی اسپست جانم رهن اوست

گر برد مردم یقین ای خیردوست

او توست اما نه این تو آن توست

که در آخر واقف بیرون‌شوست

خشت اگر پرست بنهادهٔ توست

آن دو سه مو از عطای آن سوست