خط امان من است این قصیده غرا

که بیش از این نکنم کار و باردم خر را

سوار رخشم و اسفندیار روئین خصم

چرا که با خر گرگین همی روم بچرا

مگر جوان شدم از سر که خوی خر . . . ئی

[...]

ملیح مُغ بچه را در طعام خوان هجا

سزد که ملح زیارت کنم که هست سزا

ملیح‌تر شود آن زن‌فروش و گر نشود

همین که هست بس است آن گدا ابن گدا

دهد ملیح ز منکوحهٔ ملیحهٔ خویش

[...]

آمد پسر دیو بوالعطا را

قیمت شد ازو در پربها را

آری شبه آرد بها گهر را

عزت درم ناروا روا را

چون ابرو شب است آن پلید زاده

[...]

در جستن وصل آن بت چینا

بر اسب امید برنهم زینا

وندر ره عشق او بپویانم

باشد که رسم بکام دل زینا

یکچند بوصل او شدم شادان

[...]

خر خمخانه را دو خم شراب

تا بسر بر نهنین است و سراب

میخورد دم دم و نیاساید

خر نه هشیار از آن نه مست و خراب

گاه از اشهب فراخ عنان

[...]

خر بدبخت بد بود در خواب

از معبر چنین رسید جواب

خوابم از بیم بخت بد برمید

تا نبینم خر بد اندر خواب

خر بد کیست خر سر شاعر

[...]

همچو خر سر کنم برای ثواب

از پس آنکه گشت بصره خراب

صد هجای خرانه گفته شده است

صد ریگ گیر رانده خر بخلاب

یک هجا را جواب باز نگفت

[...]

خر سر خمخانه را لبیشه کنم لب

تا کنم از روی تیشه چون لب ارنب

وانگهش آرم برون بشعبده بازی

ارنبکی ارنب رنود ملقب

باز سرش بشکنم بسنگ هجا خرد

[...]

الغ عارض ز . . . ن گربه افتاد

جهانرا گنده گردانید از باد

چرا خاکش نپوشیدند بر روی

که باگه این کند گربه چو افتاد

گه گربه بعهد ارسلان خان

[...]

امیر عالم سالار رکن دین محمود

که از سعادت چرخ است بخت تو مسعود

چو من زنام و زبخت تو یاد گیرم و فال

چو بخت و نام تو مسعود گردم و محمود

سخا وجود همه عالم ار شود معدوم

[...]

حکیم نوزده چون بیست و هفتگان بیند

همان زمان دو سی اندر نود زمان بیند

بدان زمان نشود دلشکسته از پی آن

که سود خویش سراسر در آن زیان بیند

حکیم نوزده در آب و آینه نگرد

[...]

یاقوتی جولاهه بمرد و دو پسر ماند

یک مامجه برماند و دگر مامجه برماند

با . . . ن چو مغاک پدران مامجه پذرفت

تا مامجه بر ریش چو غرواش پدر ماند

زان پیرک جولاهه بت خاره بدباب

[...]

کلاخ پاره غاره نمی ماند

نان درست و پاره نمی یابد

با پاره می خوهد که عمل گیرد

جز . . . ن پاره پاره نمی یابد

از پاره پارگی بعری آمد

[...]

این خواجه‌زادگان که درین شهر و برزنند

مردند مر زنان را لیکن مرا زنند

زین گونه مولعند برآورد و برد من

کزشان زبر فرو نزنم زیر و برزنند

خورشید چرخ شیفته بر رویشان ولیک

[...]

از قصه دوشینه من تا که خداوند

آگاه شود می‌بسرایم سخنی چند

دوشینه مرا انده آن نامده فرزند

بربست به صد بند و فرو داشت به صد بند

تا صبح به من خیل خیالات فرستاد

[...]

در راه مرادی صنمی در گذر آمد

رفتار چنان ماه مرا در نظر آمد

شوخی شکری سروقدی قحبککی چست

کز حسن ز خورشید بسی خوبتر آمد

در پیش وی استادم و راهش بگرفتم

[...]

ملیح را ببخارا از این خبر نبود

که در سر پل نی زو ملیحتر نبود

غنیمت است دم آنرا که روی او بیند

که طعن و ضرب و ده و گیر و کر و فر نبود

حلاوتست بلفظ ملیح در شکر

[...]

ای تازه تر از ترب و سفاناج به بر بر

پرورده ترا غوری و غرچه به ذکر بر

بر نیم بروت تو هر آنگه که بخندم

یک شهر بخندند بر آن نیم دگر بر

در خرزهٔ چون سنگ دو پاره زده‌ای چنگ

[...]

استری کردی ای بوالحسن حاکم خر

استری از خر نشگفت و خری از استر

هم خری کردی و هم استری از خود پیدا

زانکه اصلی چون استر و بد فعل چو خر

استری کردی و خوردی نمک و نان کسی

[...]

بوبکر اعجمی پسری ماند یادگار

دیوانه زن بمردی ممتو بادسار

ماخولیا گرفته و مصروع و کنده مغز

زرداب خورد چون عسلی پیش چون زمار

ریشش زداء ثعلب ریزیده جای جای

[...]