امیر عالم سالار رکن دین محمود

که از سعادت چرخ است بخت تو مسعود

چو من زنام و زبخت تو یاد گیرم و فال

چو بخت و نام تو مسعود گردم و محمود

سخا وجود همه عالم ار شود معدوم

مرا چه باک بود چون سخای تو موجود

تو آن عطا ده بی منتی که سائل را

بعمر تو نبد از تو خلاف یک موعود

سخای حاتم طائی و معن شد بعدم

کف جواد تو تا آمد از عدم بوجود

ز شرم شمه خلق تو بوی خوش ندهد

اگر بر آتش سوزان نهند عنبر و عود

بسان عنبر و عودم بر آتش از خجلت

بدانکه دیرتر آیم بخدمت معهود

چرا نیایم و تقصیر را نخواهم و عذر

نه از در تو مرا کرد هیچکس مطرود

ترا بحق من آن همتست و آن شفقت

که هیچ والد را نیست در حق مولود

چرا بهزل و بجد از تو چیز درنخوهم

دهم بشاهد و شمع و شراب و نغمه عود

بدینطریق که من از تو چیز درخواهم

ترا خوش آید و نبود سئوال من مردود

عطای تست و سئوال من اندرین گیتی

که چون شمار کنی هردواند نامعدود

بدانکه پیش بده سال من درین حضرت

چو شاه بودم و از شاهدان شهر جنود

عمود بازیکان داشتم معاجر کان

لقب شده همه را شاهد و مرا مشهود

هر آنگهی که عمود من آمدی بقیام

عمود بازیکانرا بدی رکوع و سجود

مهی دو بار هزاران عمود بازیکان

همی بسیم تو حاصل شدی همه مقصود

کنون دو سال برآمد که سیم تو نرسید

عمود بازیکان رفته اند و مانده عمود

عمود بازی بی سیم هیچکس نکند

تو نیک دانی و نبود ز رأی تو مفقود

فرست سیم و پراکندگان من جمع آر

و یا عمود مرا جای کن به . . . ن حسود

در عبادت معبود تا نه بربندند

بقای عمر تو خواهم زخالق معبود

بقا دهاد ترا کردگار چندانی

که در خواطر و اوهام ناید این محدود