... آسمان ای آسمان تا کی ستمکاری

فغان ای آسمان امان ای آسمان

در تو یک مونی حمیت نی حیا ...

... آسمان ای آسمان تا کی ستمکاری

فغان ای آسمان امان ای آسمان

... برو ز دست مده گر وصال می طلبی

فغان و ناله و فریاد و آه شب ها را

کسی به کنه کلام تو پی برد وحدت ...

... که آن بماند ز رفتار و این ز کار افتاد

فغان و ناله برآمد ز بلبلان چمن

به باغ دامن گل چون به دست خار افتاد ...

... همی ز ما طلبد وصل یار و عیش و نشاط

فغان از این دل پر آرزوی غافل ما

دگر چه حاجت شمع وچراغ ومهتاب است ...

... مرا به عشق توجشنی است باده خون جگر

پیاله کاسه چشمم دل از فغان رود است

علاج درد فراق تورا به صبر کنند ...

... دل مرا درچنگ زلفت همچوچنگ

در فغان زیر وبم افتاده است

خال بر رخسار تو یا هندویی ...

... دل آشفته رنجور من از زلف ورخت

شام در آه و فغان تا سحری نیست که نیست

خود ندانم ملکی یا پری و حور ولی ...

... به خیبر تن من الامان ز مرحب نفس

فغان که حیدر کرار و ذوالفقاری نیست

از آن زمان که شنیدم غفور وغفار است ...

تا به کی از دوری روی تو باید کرد صبر

شد فغانم رعد وآهم برق وچشمم ز اشک ابر

نیست جز مردن مرا دیگر علاجی از طبیب ...

... توعمر کوته ما بین وآرزوی دراز

فغان که درتن من مرغ روح گشته اسیر

خوشا دمی که دهندش از این قفس پرواز ...

... چنانکه گوشه محراب هندویی مرتاض

فغان که با دل من می کندسر زلفت

هر آنچه با سر زلف تومی کند مقراض ...

فغان که دل به برم خون شد ازجفای فراق

خدا به داد دل من دهد سزای فراق ...

... عشق نامم رابلند اقبال کرد

از فغان وناله مستانه ام

... کجا ز هجر تو جان یا به تن توان دارم

مگر نه نی کندافغان وجسم بی جان است

چوآن نیم اگر از دوریت فغان دارم

به اشک سرخ ورخ زرد خویشتن چه کنم ...

ساقی به یاد چشم وی برخیز و ده جام میم

مطرب دلم دارد فغان حاجت نباشد بر نیم

می خوش بود از دست وی بی وی نبخشد نشیه می ...

... گفتم چه حاصل چون ز من او رانهان فرموده ای

گفتا چرا پیر و جوان هستند درشورو فغان

گفتم ز بس تاراج دل از این وآن فرموده ای ...

فغان که یار ندارد به ما سر یاری

مگر کندمددی فضل حضرت باری ...

... ز زندگی دل و جانم گرفته بیزاری

به روز وشب نبود مونسم به جز افغان

به سال ومه نشودهمدمم مگر زاری ...

... چون زلف خویش گشت پریشان مرا چودید

گفت ای افغان مگر که به خوابستم اندرا

چونی چه می کنی چه شدت کاینچنین شدی ...

... در ملک فضل و دانش آمد خدیورا

غمهای روزگار مرا در دل ای فغان

ستخوان شده است همچو در انگور تکترا ...

... یکدم ز عقل وهوش کس ار گوش بدهدا

می نشنود صدایی غیر از فغان به فارس

کس را به کس ز غم سرگفت وشنید نیست ...

... بند از بندم چونی با تیغ اگر سازی جدا

از توحاشا کز دل خونین من خیزد فغان

با بلنداقبال لیکن کم جفا کن زآن بترس ...