... بر شاخسار دوحه طوبی نهاده ای

راهب صفت همی به کلیسای چهر دوست

ترک جهان به عادت ترسا نهاده ای ...

... ای دزد اهرمن خو طرار فتنه جو

دامم به راه دین پی یغما نهاده ای

... عزم سفر کوی تو داریم و نباشد

جز لخت جگر توشه راه سفر ما

ماییم همان نخل که در دامن اطفال ...

... افسر به حریم در آن دوست رسیدیم

بد خضر در این راه همی راهبر ما

... ای کاش همچو دامنش افتادمی به پای

تا بوسه اش همی زدمی خاک راه را

افسر بنال خوش که کسی منع عاشقان ...

... دست غمت این خانه زیر و زبرم را

جانم به لب و سوی توام راه نباشد

ای وای صبا گر نرساند خبرم را ...

... که سوی منزل لیلی برد پی

اگر مجنون نپوید راه حی را

بر آن بلبل بباید زار بگریست ...

... سوزد به یک نفس تف عشق آن گیاه را

عمری است فرش راه طلب دیده کرده ام

شاید قدم نهی دگر این فرش راه را

شب ها ز بس که اشک ز چشم ترم چکد ...

... واندر شکنج موی چه دلهاش مبتلاست

او خود به عشوه راه رود در میان خلق

یا آن که ماه را کله و سرو را قباست ...

... کسی که صورت و معنی ندیده است نداند

میان کعبه و بتخانه راه صدق کدام است

چو دیدم آن بت عیار خویشتن نپرستم ...

... کایینه گری شیوه هر بی بصری نیست

در راه وفاداری آن سخت دل افسر

جز خضر محبت دگرم راهبری نیست

... گنج ها می طلبد دوست ز ویرانه دل

به من راه نشین طرفه گمانی دارد

سود ما مردن در عشق و زبان هستی ماست ...

... خواجه آن نیست که در خانه غلامی دارد

غیر اگر راه به پیرامن او برد چه غم

خلوت خاص بتان شارع عامی دارد ...

... دین و دل دادم و اول قدمم پیش نرفت

راه عشق است که این گونه خطرناک افتاد

می اگر لعل مروق شد و یاقوت روان ...

... هر نفس ز آمدنش در تن ما جان آید

آن که ننشست و به اکراه برفت اینک باز

فرش راه طلبش دیده یاران آید

مدعی قالب بی جان شده کان جان جهان ...

... ای خوش به دیار تو که ویرانه ندارد

ناصح مکن افسوس و مزن راه من از عشق

سودا زده غم سر افسانه ندارد ...

... صد گنج از آن گوشه ویرانه به دست آر

در راه وفا شمع صفت ز اشک دمادم

آبی ز پی آتش پروانه به دست آر ...

... به غیر آن که بدست غم تو جان بسپارم

نماند بر من بیچاره راه چاره دیگر

در این سحرگه ما را ستاره سوخته عشقت ...

... از دلم دیده فرو ریخت عقیقین گوهر

نبرد شیفتگی راه به غم خانه دل

نشود شیفته گر زلف تو از باد سحر ...

... خواستم در حلقه زلفت شبی منزل کنم

بست بر من خط و خال عارضت راه عبور

غافلی از رمز عشق و سر درد عاشقی ...

... دور از نظر شدی تو و عمری بود که ما

داریم دیده در طلبت فرش راه باز

ای نفس شوم شرمی از این کرده های زشت ...

... یک کودک ار ز عشق برآید به کارزار

بر عقل چیره بسته شود راه پیش و پس

در سینه ام دلی است که سوزد سپندوار ...