... نیست آسایشت از سایۀ دیوار کسی

هم چو خورشید سفر می کن و تنها می باش

تا توانی چو صدف در ثمین می پرور ...

هزار شکر که برگشتم از سفر به مقام

به رغم دشمنی و دیدم جمال دوست به کام ...

... به دست باد صبا داده ام الام الام

جفای چرخ و عذاب سفر مپرس از من

چه گویمت که چه آمد به رویم از ایام ...

... به گوش من که مخالف کدام و راست کدام

به اختیار نزاری دگر سفر نکند

که احتیاط کند مرغ زخم خورده ز دام

... که جان بری و همین نکته یادگار گرفتم

چو یار گفت سفر کن نزاریا به ضرورت

چه کردمی ره غربت به اضطرار گرفتم ...

آن شب که وداع یار کردم

عزم سفر اختیار کردم

در بر همه شب لبش مکیدم ...

بگذاشتمت جانا ناکام و سفر کردم

بی روی تو از دیده خونابه به در کردم ...

شب فراق که بی رغبتی سفر کردم

نبود فایده هر چند من حذر کردم

به اختیار نکردم ز خدمت تو سفر

بلی ضرورت تکلیف بود اگر کردم ...

... سزا بداد مرا گوش مال فرقت تو

به یک دو هفته که از خدمتت سفر کردم

دمی ز فکر تو خالی نبوده ام والله ...

... به دیده باز نهم گل چو زخم خار بدیدم

یه یک دو مه که سفر کردم آن مشقت و محنت

به من رسید که دوزخ هزار بار بدیدم ...

ز بس مشقت و محنت که در سفر بکشیدم

به جان رسیدم و در آرزوی دل نرسیدم ...

اگر دولت بود روزی به قوهستان دگر بارم

کند بازم دگر هرگز سفر کردن نپندارم

شب وصلش ندانستم که روز هجر پیش آید ...

... در همه عالمم از کوی تو خوشتر جا نیست

جز بدان عالم ازین کوی نباشد سفرم

جان و دل معتکف کوی تواند ار بروم

این سفر نیست که یک هفته گر آیی به برم

گر ز چشمم بروی نقش تو از دل نرود ...

دگر سفر نکنم گر به دوست بازرسم

هلاک خویشتن این بس که می کند هوسم ...

... مگر خدای ببخشد خلاص ازین قفسم

تو آن مبین که سفر کردم از دیار حبیب

گرش ز پیش برفتم هنوز بازپسم ...

بار دگر عزم سفر می کنم

برگ ره از خون جگر می کنم ...

... آه که هر بار کنم توبه ای

از سفر و باز ز سر می کنم

راستی آن است کزین نو بهار ...

اگر ز بخت مساعد شود که روی تو بینم

دگر ز کوی تو نبود سفر به هیچ زمینم

من از خدای به حاجت جز این مراد نخواهم ...

... نظر به یاسمن و باغ و ارغوان کردن

هزار بار بگفتم نزاریا که سفر

نه کار توست نباید که امتحان کردن ...

... بر من چه ملامت اگرم طاقت آن نیست

کز کوی تو باید به سفر راه بریدن

گویند که چون یار تو بسیار توان یافت ...

... تو بیرون بر از من مرا زآن که نیست

سفر کردن از خویشتن کار من

به جز روی تو نیست محراب دل ...

... جلوه کنان در چمن سرو خرامان من

رای سفر زد مرا عقل به دیوانگی

ای که سرآسیمه باد عقل خطادان من ...

... بی جان چه کنم کجا برم تن

بی جان چه کند سفر مجویید

چیزی که کسی نیافت از من ...

... کاری چنان مشوش و حالی چنین تباه

ناچار اگر به عزم سفر بسته ام کمر

ناکام اگر به عادت لشکر نهم کلاه ...

... درین ره پای بر جا باش چون قطب

که هست از بی ثباتی در سفر مه

به حبل الله که نتوان مخلصی یافت ...