... در دل چنگیزیان زان پس پدید آمد نفاق

تا ز کفشان شد برون شیراز و کرمان و عراق

سرور احرار ایرانند آل سربدار ...

... کودکان را که می کند ساکت

کفش خواهند و پالتو و ژاکت

بی زبان ها زبان نمی فهمند ...

... او نه زن سرو بوستان وفاست

راستی کفش پای این سره زن

به از آن مرد ابله کودن ...

... حق دهقان را اگر ملاک مالک گشته است

از کفش بی آفت تأخیر می باید گرفت

پیر و برنا در حقیقت چون خطاکاریم ما ...

... ابا هدیه و جامه زرنگار

کمربند زرین و از کفش زر

ز شمشیر هندی دسته گهر ...

... همه پرچم سبز و سرخ و بنفش

بپاهایشان بود زرینه کفش

سپهبد شهنشاه را از دور دید ...

... بمن اسب دادند و رخت و سلاح

بدادند کفش و کمر با کلاه

همه تاخت کردند تا آبشار ...

... نهاده بسرشان کله­های زر

کمربند زر کفش زرشان بپا

ز زر گشت آن افسران سپاه ...

... نه شوق نام دگر دارد و نه غصه ننگ

نه پا ز کفش کند فهم و نی سر از دستار

نه فکر سود و زیان و نه قید عیب و هنر ...

... بس شهریار قادر و سلطان مقتدر

رفتند و رفت از کفشان اقتدارها

بس کاردان که در عوض پیشرفت کار ...

... ترک چشمت گر نخواهد خون مردم ریختن

در کفش ز ابرو و مژگان این کمان تیر چیست

ایکه گویی عشق یارت از دو عالم بازداشت ...

... ترک چشمت گر نخواهد خون مردم ریختن

در کفش ز ابرو و مژگان این کمان تیر چیست

ایکه گووی عشق یارت از دو عالم بازداشت ...

با بت ساده نشستن که ثواتبست و مباح

خوش بود خاصه که گیری ز کفش ساغر راح

در ره عشق بتان کوش که صاحبنظران ...

... که به جایی نرسد مرد ز بی ادراکی

دامنی در کفش البته فتد همچو صغیر

هر که در عشق نهد گام به دامن پاکی

... اشک مقطر به رخ زرد فام

کفش و کله جبه و دستار و دلق

رفت همه در گرو زاج و طلق ...

شنیدستم بدیوانه نمایی

ترحم کرد شخصی کفش پایی

شد آن ژولیده حق بر لب رود

بزیر سر نهاد آن کفش و بغنود

ز جاجست و در آبش کرد پرتاب

که نگذارد روم این کفش در خواب

بلی بهر دلی کان جای یار است

به کفشی هم تعلق ناگوار است

... با هیکل نحیف و خیالات غم فزای

از دست میخ کفش به پا گه همی جهید

در کفش می نمود همی جابه جای پای

چون دلش خوراک و چو پیراهن شهید ...

... در پناه صف کهسار طبیعت همه سوی

از زمرد قلمی در کفش و نقشه کش است

همه سو دایه جویی ست که در تربیت است ...

یکی را ز تن جامه در دزدگاه

بکندند از کفش پا تا کلاه

پس آنگاه آن روز تا شب دوید ...

... باز میل شیره کرد آن نابکار

اشتها برد از کفش صبر و قرار

دید بسته عهد او با عابدین ...

... دیشب از دیده من آتش جست

هم قبا داشت ثریا هم کفش

دل من بود که ایام شکست ...