... که آفتاب جلالست و آسمان هنر

خدایگانی دریا دلی خداوندی

که هست گوهر دریای شرع پیغمبر

شده مسخر پیمان او شهور و سنین ...

... محموم از سیاست او مرغزار

دریا همه محاسن اخلاق و او گهر

حملان همه اکابر آفاق و او عیار ...

... هرگز نکرده ای بجز از فخر افتخار

با اصطناع بر تو دریا بود سراب

با ارتفاع قلب تو گردون بود قفار ...

... موج خون دل و دو دیده من

برد دریا و ابر را مقدار

التضمبن ...

... التعجب

جای در در میانه دریاست

از چه معنیست دست او دربار

حسن التعلیل

رغم دریا که بخل می ورزد

او کند مال بر جهان ایثار ...

... و آنجا که حزم او نه متینست کوهسار

دریا بپیش بخشش او نیست جز شمر

گردون بجنب همت او نیست جز غبار ...

... صوت مدح تست در خامه که خوانندی صغیر

گر بدریا و بصحرا بگذرت خلقت شود

آب دریا چون گلاب و خاک صحرا چون عبیر

چرخ اعظم با علو قدر تو باشد زمین ...

... که از صواعق خشمش کند کران آتش

ز کف اوست ببخش کمین اثر دریا

ز تیغ اوست بکوشش کهین نشان آتش ...

... عزیمت تو که جوید ازو کران آتش

کلیم وار کنی همچو رهگذر دریا

خلیل وار کنی همچو بوستان آتش ...

... بیشه نوردتر چو بتفسید از هزبر

دریا گزارتر چو بجوشید از نهنگ

بر باد صرصرت مقدم گه شتاب ...

... شد ز شعرم خطه خوارزم پر سحر حلال

نیست دریا معدن آب زلال و شد کنون

طبع من دریا و لیکن معدن آب زلال

نکتهای تو ز نثر من جدا کرد اضطراب ...

... نطفها را قرار در ارحام

ای تو دریا و بر لب جیحون

از برای نشاط کرده مقام ...

... چرخ پر کرده برایت عدت جود ترا

از لیالی قعر دریا وز جواهر جوف کان

گشته از اکرام تو آباد قصر محمدت ...

... مدح تو گشته انس جان انس و جان

از نهیب تیغ تو دریا شود چون هاویه

با نفاذ تیر تو خارا شود چون پرنیان ...

... سرها شده ز هیبت پیکان تو گران

بس رود بر کرانه دریا شده پدید

از خون دشمنان تو دریای بی کران

جام هلاک داده بحساد ناشتا ...

... در فلک از عمر تو معمور عالمهای جان

بر زمین از تیغ تو موجود دریاهای خون

دست گوهر ببخشد زان قبل شمشیر تو ...

... عقل مجنون خواندش آری جنون باشد فنون

هست دریا با وجود بسطت جود تو خرد

هست گردون با کمال رفعت قدر تو دون ...

... ز هجر یار مرا رایت نشاط نگون

گهی چو هامون از آتش دلم دریا

گهی چو دریا از آب دیده ام هامون

ز بهر حفظ تن و جانم اندرو خوانده ...

... شدست جان عدو سوخته ز هیبت او

بخیل باشد دریا حقیر باشد چرخ

بگاه جود و شرف پیش دست و همت او ...

... ابر نوحه گیرد از رشک نوالش گاه گاه

دست جود او گشاده مایه دریا و کوه

پای قدر او سپرده تارک خورشید و ماه ...

... در دیده حساد خار گشته

با جود یمین تو کوه و دریا

از زر و گهر بی یسار گشته ...

... زهی آمده از بیابان و آنگه

هم از گرد ره قصد دریا گرفته

در اطراف مشرق در اکناف مغرب ...

... دشمن تو نوحه مصاب گرفته

ای تو چو دریا و از تو ناصح و حاسد

آن همه عذب این همه عذاب گرفته ...

... زیور دولت و آرایش ایمان کرده

کف کافیش مدد از دل دریا برده

قدر عالیش مقر بر سر کیوان کرده ...

... آن خسروی که هست دل و دست فرخش

در علم و جود ناسخ دریا و کان شده

آمال خلق را حشر مکرمات او ...