ای مجیر دین ایزد ، کایزدت بادا مجیر

در معالی بی عدیلی ، در مکارم بی نظیر

داعی اعمال را کف جواد تو مجیب

خایف ایام را سعی جمیل تو مجیر

بدسگالان را خلاف امر تو بئس القرین

نیک خواهان را وفاق صدر تو نعم النصیر

از ضیای رأی تست آرایش بالا و صدر

در پناه جاه تست آسایش برنا و پیر

رایت السلام را تأیید تو دارد بلند

روضهٔ امید را انعام تو دارد نضیر

روز و روزی نیستی ، لیکن بشرق و غرب نیست

هم چنان کز روز و روزی خلق را از تو گزیر

در بد و نیک امور و در کم و بیش علوم

ناقدیی بس بصیر و عالمیی بس خبیر

آسمان را بر مراد رأی تو باشد مدار

اختران را بر وفاق حکم و باشد مسیر

در عقود ملک و دولت لفظ تو در ثمین

بر سپهر دین و دولت رأی تو بدر منیر

سینهای پر عطا یابد زگفتارت نشاط

دید های بی بصر گردد ز دیدارت بصیر

نعمت هر هفت کشور پیش جود تو قلیل

رتبت هر هفت اختر نزد جاه تو قصیر

حشمت تو در دهان نایبه بشکست ناب

هیبت تو از کمان حادثه بربود تیر

ناید از غیر تو نیکو ضبط کار مملکت

هیچ گونه دیدبانی خوب ناید از ضریر

آخری اندر وجود و اولی اندر شرف

همچو از الوان سواد و همچو از ارکان اثیر

ناشر فضل تو بوده هم وضیع و هم شریف

شاکر بر تو گشته هم صغیر و هم کبیر

وقت تحریر رسایل خامه گوید مدح تو

صوت مدح تست در خامه که خوانندی صغیر

گر بدریا و بصحرا بگذرت خلقت ، شود

آب دریا چون گلاب و خاک صحرا چون عبیر

چرخ اعظم با علو قدر تو باشد زمین

بحر قلزم با عطای دست تو باشد غدیر

با جلال تو محل مهر و مه باشد محال

با یمین تو یسار بحر و کان باشد یسیر

ای ترا جاه و عریض وای ترا قدر رفیع

ای ترا عز منیع و ای ترا فضل غریر

لفظ تو آب زلال و خط تو سحر حلال

طبع تو بحر قعیر و دست تو ابر مطیر

یک نمونه است از وفاق تو نعیم اندر بهشت

یک نتیجه است از خلاف تو عذاب اندر سعیر

در مضا عزم تو گشته چون صبا و چون دبور

در سکون حزم تو گشته چون جز او چون زهیر

از فضالات نوالت امتی گشته غنی

وز عنایات جلالت عالمی گشته خطیر

سرورا، آنچ آید از احداث گردون بر سرم

گر بگویم شرح آن کس را نیاید دلپذیر

بوده در دام عنا جان نژند من رهین

مانده در بند بلا شخص نوان من اسیر

رنگ شیر و قیر دارد دهر و از بیداد او

موی من گشته چو شیر و روی من گشته چو قیر

اهتمام صادق و سعی نجیح تو مرا

زانچنان ورطه برون آورد چو نموی از خمیر

گشتمی در زیر پای خیل محنت پایمال

گر مرا دست جلال تو نگشتی دستگیر

در پناه تو قوی گشتم اگر بودم ضعیف

وز عطای تو غنی گشتم ، اگر بودم فقیر

این چنین سعیی که فرمودی ندارد هیچکس

بر مکافات تو قدرت جز خداوند قدیر

لیک من بنده بقدر وسع طاقت بعد ازین

در ثنا و مدح تو نارم زدل در سر سریر

از ثنای تو نخواهم داشتن فارغ زبان

وز هوای تو نخواهم داشتن خالی ضمیر

در میان بوستان مدح تو چون بلبلان

هر زمانی بر فلک خواهم رسانیدن صغیر

تا بتلخی شیر و شیره نیست مانند شرنگ

تا بنرمی خار و خاره نیست مانند حریر

سال و مه بادا ولی صدر تو اندر طرب

روز و شب بادا عدوی جاه تو اندر زحیر

دولت باقیت را بر گوشهٔ کیوان لوا

همه عالیت را بر تارک گردون سریر

دوستان مجلس تو لعل و خندان همچو گل

دشمنان حضرت تو زرد و نالان چون زریر