تا بار عشق بر دل پرغم گذاشتیم

چندین هزار غم به سر هم گذاشتیم ...

... تا پای در قلمرو آدم گذاشتیم

یک باره ز اهل شوق گرفتند خوش دلی

بر محضر زمانه چو خاتم گذاشتیم ...

... گر به کف آیینه گیتی نما می داشتم

می شدم در زیر بار منت گردون هلاک

گر جوی در زیر این نه آسیا می داشتم ...

... برداشت ز جا پیکرم از خاک هما گرم

چون پای تو رنگین شود از دیده خون بار

دیگر نشود رونق بازار حنا گرم ...

... در چمن گسترده شد دامی که من می خواستم

ناله همدم آه آتش بار مژگان خون چکان

داد آخر آن سرانجامی که من می خواستم ...

... گفت اگر خواهی که باشی در شهادت سرخ روی

خون به جای اشک بار از چشم تر گفتم به چشم

گفت اگر قصاب می خواهی گلی گیری از آب ...

... هزار قطره خون خورده تا سفیده دمیده

هزار بار دلم می زند به گرد سرت پر

ندیده است کسی صید پر بریده پریده ...

... می سوزم و به آه سحر می برم پناه

صد بار اگر به جور برانی ز نزد خویش

بر درگه تو بار دگر می برم پناه

ز اکسیر این جهان مس قلبم طلا نشد ...

... ای طبیب من چو انصاف است بی رحمی چرا

می توان یک بار آمد بر سر بیمار هی

بعد مردن بر مزارم بگذر ای سرو روان ...

... از غمت ای ترک آتش خو مرا

دیده گریان است و دل خون بار هی

چند نالم همچو بلبل در فراق ...

... به جای سبزه ز آب دیده ما لاله می روید

مدار کشت ما با چشم خون بار است پنداری

برو قصاب زین دردی که ما داریم تا محشر ...

... چون جرس عمری به سر بردیم در افغان نشد

محمل او ذره ای از بار استغنا تهی

پرتو نور تو دارد جلوه در آیینه ها ...

در زمان ما نمی بارد سحاب زندگی

خشک گردیده ست در سرچشمه آب زندگی ...

... درس هر فصلی که خواندیم از کتاب زندگی

کی توان آمد برون از زیر بار یک نفس

وای اگر در حشر پرسندت حساب زندگی ...

نیست هم دردی که بردارد ز دل بار کسی

در جهان یا رب نیافتد با کسی کار کسی ...

... بگذشت خزان هجر ایام بهار آمد

قصاب گل عشقت می خور که به بار آمد

حافظ به شب هجران بوی خوش یار آمد

شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی

... ای جان و دل خدنگ نگاه تو را هدف

دارد غبار راه تو بر خون ما شرف

خوش جلوه کرد نور جمالت ز هر طرف ...

... از هرکجا که بگذری ای آتیشن عذار

جانم فدای خاک رهت صدهزار بار

کم دیده است مثل تویی چشم روزگار ...

شوخی که ز من برده دل زار همین است

داد آنکه مرا دیده خون بار همین است

برد آنکه ز من قوت رفتار همین است ...

... و آن قند مکرر که شنیدی لب یار است

لعلی که توان گفت شکربار همین است

تا سر زده خط حسن تو در عین کمال است ...

... نگیرد مرغ دل جا جز بر آن سروسهی ور نه

به خاک از سرکشی افکند صد بار آشیانش را

دو جوی خون که عاشق از دو چشم خون فشان دارد ...

... کس برنداشت هرگز چون نقش پا ز خاکم

بر باد دادم آخر مشت غبار خود را

از سوز دل چنانم سرگرم در ته خاک

کز آه بر فروزم شمع مزار خود را

این بار از فراقت بیرون نمی برد جان

مشتاق یافت ز آغاز انجام کار خود را

... زانجا رسد به گوش گلی گر فغان ما

بیحاصلی است حاصل سودای بار عشق

اینست سود ما چه بود تا زیان ما ...

... فریاد که بختش نرسانید به لیلی

مجنون اگر از بادیه صد بار بحی رفت

نالان نشوی تا ز فراقی تو چه دانی ...