... تا غذای تن نگردد استخوان ما به ما

قامت خم گشته بار خاطر پیران بود

شد زیاد از ضعف تن زور کمال ما به ما ...

... جوهر آیینه گردیداین دل بی کینه را

با چنین ضعفی که شد پیراهن تن بار او

چون توان برداشت جویا خرقه پشمینه را

... لباس دولت دنیاست بر تنم سنگین

نهال پانم و گردیده برگ بار مرا

صدای شیون زنجیر دارد اعضایم ...

... آیم ز بزم بیرون همچون شرر ز خارا

سنگین ز بار غم شد از بسکه محفل ما

شبهای وصل جویا از درد هجر نالم ...

... طبع وحشت مشربان پیوسته کثرت دشمن است

بار خاطر می شود سنگینی محفل مرا

از تو گویم بعد از این کز خویشتن ببریده ام ...

... عاشق فریب نیست بت خردسال ما

چون بار دل کشد صنم نونهال ما

از خویش رفتگان ره جستجوی دوست ...

... هواپیما شود بر دوش آهت گر زبان و دل

ز برگ و بار آرایش دهی نخل سعادت را

شکست نفس باغ زندگانی را کند خرم

بچشم کم نبینم سنگ باران ملامت را

ز شوق ز خم شمشیرت دلم بر خاک می غلتد ...

... قوت آه کشیدن نبود جویا را

بسکه بر گردن او بار گناهش طرح است

... دانه را نشو و نما در سایه دیوار نیست

در حریم سینه عاشق هوس را بار نیست

هر فضولی محرم خلوتگه اسرار نیست ...

... کاش برداشتی از خواش دنیا دل را

آنکه بر دوش هوس بار تمنا برداشت

داده رم وحشت ما کوهکن و مجنون را ...

به چشم اهل دل آن اشک اعتبار نداشت

که لخت لخت جگر را به روی کار نداشت ...

... مپرس حاد دل تیره ام که از دم صبح

کدام روز که این آینه غبار نداشت

ز سرو و سوسن و گل داد خودنمایی داد ...

... نهال آنکه بشد از گداز تن سیراب

چو نخل شمع بجز شعله برگ و بار نداشت

جمیله بود عروس جهان ولی جویا

به چشم اهل نظر رنگ اعتبار نداشت

... زلف بر هم خورده او شورش محشر بس است

بار کسوت برنتابد از نزاکت حسن هند

پرنیان اخگر تابنده خاکستر بس است ...

آسوده دلی که بی قرار است

آن دیده خنک که شعله بار است

چون آینه عیب جو در این بزم ...

ریزد از هر حلقه آن زلف عنبر بار کج

صاف کیفیت به رنگ ساغر سرشار کج ...

... گوییا ماریست جویا پاسبان گنج حسن

بر کنار عارض او زلف عنبر بار کج

... همچو ماه چارده خورشید نقصان می کشد

از برم دل را که زیر بار صد کوه غم است

چشم فتان تو با قلاب مژگان می کشد ...

... زیاد آرزو مانند گل از یکدگر باشد

دل آزرده ام بار تمنا برنمی تابد

زلعلش نوش دارویی مگر گردد روان بخشم ...

ز لب آهی که با لخت دل خونبار برخیزد

چه طاوسی است رنگین جلوه کز گلزار برخیزد ...

... نوای شکوه حاشا کز لب اظهار برخیزد

به غیر از نوک مژگانم که لخت دل به بار آرد

کجا از دسته خاری گل بی خار برخیزد ...

... کفر باشد کفر نومیدی که تحصیل مراد

گر نشد این بار جویا بار دیگر می شود

... موج بحر از تشنگی اینجا چو ماهی می تپد

در حریم رحمتش غیر از گنه را بار نیست

چون گنهکاران دلم بر بی گناهی می تپد ...

... جوهر آیینه از موج صفا زایل نشد

هر قدر تخم هوس کشتیم غم آورد بار

مزرع امید ما صد شکر بی حاصل نشد ...