از ناتوانی می کشد دوش نفس بار مرا

هر شب نسیمی می برد آشفته دستار مرا ...

... فیاض تا کی این چنین حسرت برم بر آن و این

کو مرگ کز دوش زمین بردارد این بار مرا

... نه ز طاعت بر توانم خورد نه از معصیت

هر چه کشتم بار می آرد پشیمانی مرا

ما اسیران غم از یک جیب سر بر کرده ایم ...

... ما امانت دار عشقیم از ازل

آنچه گردون برنتابد بار ماست

آنچه گرمای قیامت نام اوست ...

... عمری صفت زلف و خط و خال تو کردیم

یک بار نگفتیم در ابروی تو چین است

می خواست مدام از لب ما شکر زند دم ...

... ذوق دیدار تو دارد زنده دل هر ذره را

ورنه بی روی تو هر جا خاطری بار خودست

در چنین میدان که کس را نیست پروایی ز سر ...

چمن به خرمی و گل به بار نزدیک است

جنون تهیه نکرد و بهار نزدیک است ...

... شمعی است که افروخته در محفل چشم است

جز خون دل و لخت جگر بار ندارد

این ریشة دردی که در آب و گل چشم است ...

... گو خرد سررشتة تدبیرها بر هم متاب

کار و بار بی قراران از نظام افتاده است

رخصت نظاره ارزان گشت پنداری که باز ...

... تمام دهر زآزاده ای نشان ندهد

که سرو هم به چمن زیر بار رعنایی ست

به دست وصل دل پاره پاره ای دارم ...

... بست دوست ز دنیا و آخرت فیاض

سخن یکی ست دگرها عبارت آرایی ست

... گرچه صد شمشیر بر سر می خورم قاتل یکی ست

نخل عشرت در دل من بار حسرت می دهد

هر چه می کارم درین در گشته ده حاصل یکی ست ...

... ندانم این که به خوابست یا به بیداریست

جهانیان همه حیران کار و بار منند

کسی که کار من آسان گرفته دستاریست ...

... فیاض هستی تو گرانی ز حد فزود

شرمی که بیش ازین نتوان بود بار دوست

... هر که کاری دارد او را با غم ما کار نیست

بیقراران را به پای ضعف مانند غبار

بر هوا رفتار هست و بر زمین رفتار نیست

چون سبکروحی دلیلی نیست عشق پاک را

کوه اگر عاشق شود بر خاطر کس بار نیست

در دیار عشق اگر امروز می جنبد سری ...

... شیخ و مفتی را ز بزم عاشقان پا کوته است

خلوت خاص غم است اینجا و بار عام نیست

در هوای این گلستان چشم عنقا می پرد ...

... دست امید من و بخت رسایی هیهات

این غباریست که بر گوشة دامانش نیست

نفس نغمه طرازم به خیال رخ دوست ...

... به چه امید نهم دل که درین گوشة چشم

نگهی نیست که صد بار نگهبانش نیست

شوخی طبع مرا هست بهاری که در او ...

... بوی یوسف در چمن امروز ارزانست باز

غنچه شب گویا نسیم پیرهن در بار داشت

عکس رخسار که یارب در چمن افتاده بود ...

... گرنه از رشک تو خونش در تن آتش گشته بود

شمع در مجلس چرا مژگان آتشبار داشت

کفر می افزود چندانی که دینم می فزود ...

... خاطر فیاض دوش آیینة جانانه بود

هر چه من می خواستم نازش همان در بار داشت

... گرمی مکن که رنگ رخ آفتاب رفت

صد بار سر ز خواب برآورد بخت و باز

پنداشت روز من شب و دیگر به خواب رفت ...

... زلف بنمودی و قدر طرة شمشاد رفت

جلوه کردی اعتبار سرو هم بر باد رفت

باز چشم مستت آمد بر سر تمهید ناز

تیر مژگان تو دیگر بر سر بیداد رفت

قسم ما زین نه چمن بار تعلق بود و بس

سرو را نازم که آزاد آمد و آزاد رفت ...

... آسودگی ز طالع این مرزوبوم رفت

افکند سایه بار غمت بر وجود ما

آتش دگر به تربیت شمع و موم رفت ...

... آبم تمام رفت ولی جوهرم نرفت

در موج خیز لجة عشق تو بارها

کشتی دل شکسته شد و لنگرم نرفت

صد بار سوخت آتش عشقم به امتحان

یاقوت وار آب تو از گوهرم نرفت ...