... تو را که دل به فغان جرس نمی سوزد

ز بس که داغ تو دارم چو لاله بر دل تنگ

دلم به حال دل هیچکس نمی سوزد ...

سحر به دامن کهسار لاله گفت به سنگ

ز رنگ و بوی جوانی چه بود حاصل ما ...

... ندیده رهگذری جلوه شمایل ما

ز حرف لاله برآشفت سنگ خاره و گفت

که ای مصاحب خودبین و یار غافل ما ...

... نه سخن آفرینی و نه ادیب

نه تو را چهره ای است لاله فروش

نه تو را منظری است دیده فریب ...

... دیدگانم به شب زنده داری

خیره بر مجمری لاله گون است

من خموشم ز افسرده جانی ...

آن لاله نام لاله فروش از دو زلف خود

بر ماه و زهره غالیه پوشی کند همی ...

... گر خویشتن به سیم فروشد عجب مدار

کان سیم چهره لاله فروشی کند همی

... وینک ز مهد نظم وز اقلیم شاعران

آمد رهی که لاله فشاند به خاک تو

هستی میان ما ز هنرهای خود پدید ...

... تا بشکفد گل ز خارم

ای روی تو لاله زارم

وی موی تو سوسن من ...

... چو گل خندم ز بی دردی

دلی چون لاله با داغ

محبت آشنا خواهم ...

ز خون رنگین بود چون لاله دامانی که من دارم

بود صدپاره همچون گل گریبانی که من دارم ...

... عاشقی ها با سر سر زلف نگونساری کنم وای وای

نیست با ما لاله و گل را سر الفت رهی سر الفت رهی

می روم تا آشیان در سایه خاری کنم

... او سرو و من در پای او

چون لاله ام خونین دل

او شمع و من در عشق ...

... مطرب بزن آن نی را

که پای لاله پیاله خوش باشد

دل اسیران به ناله خوش باشد ...

... از تار مویش جانم جدا نیست

زین چمن چو لاله دل زار مرابهره به جز داغ وفا نیست

هر که را به جان نبود آتش غم باخبر از فریاد ما نیست ...

... ساقی به کجایی کز داغ جدایی

چون لاله و گل خونین جگرم

وز باد صبا سرگشته ترم ...

... ای آتشین لب بازآ که هر شب چون نی بنالم از بینوایی

ای نوبهارم دور از تو دارم چون لاله بر دل داغ جدایی

بازآ که با تو از در بازآید ای افسونگر بخت رمیده من آه ...

... من ز فراقت ناله کنم تا کی

تو و چون می لاله کشیدنها

من و چون گل جامه دریدنها ...

ای آتشین لاله ای آتشین لاله چون روی یاری

بر آن دل خونین داغ که داری داغ که داری ...

... من هم از شراب محبت چون تو جرعه نوشم

جان و دل در آتش ولیکن لاله سان خموشم

دارم دلی خونین دارم دلی خونین بی لاله رویی

افتاده چون اشکم در خاک کویی در خاک کویی

جویی ز خون رانم جویی ز خون رانم از دیده بی او

چون لاله ای بینم بر طرف جویی بر طرف جویی

خیزد از جگر ناله من دور از آتشین لاله من به نوبهاران

دور از آن مه غنچه دهن روز و شب بود دیده من ستاره باران ...

... کاتشین عذار تو ای گل برده صبر و هوشم

جان و دل در آتش ولیکن لاله سان خموشم

... هر نفس نغمه ای سر کند

لاله آراید چهر زیبا را

سبزه درگیرد روی صحرا را

قطره باران چهره لاله را تر کند

با مینای می آماده کن نی را ...

... هر دم از شادی خنده زن باده خور پای گل

لاله گر خواهی آتشین رویش

سنبل ار جویی تار گیسویش ...

... کار بی دلان بود زاری ها

خونین تر از لاله و گل دل از وفاداری شد

جز غم ندیدم ثمری ...

... نوای نی امشب بر آن دامان زد

نی محزون داغ مرا تازه تر از لاله کند

ز جدایی ها چو شکایت کند و ناله کند ...