ما همچو گل به چاک گریبان نشسته ایم

چون لاله در لباس شهیدان نشسته ایم

هر یک به فکر طره ای آشفته خاطریم ...

... چه چیز دارد از او وصل یار می خواهم

ز لاله و گل این باغ ساده لوح ترم

که من طراوت ابر از غبار می خواهم ...

... نیست در دستم گلی تا بر سر دشمن زنم

داغ دست خود نمایم داغ سازم لاله را

آستینی بشکنم بر آتشی دامن زنم ...

... وگر به بزم بزرگان رسم حکیم شوم

شوند لاله و گل چون چراغ روگردان

ز من به گلشن ایام اگر نسیم شوم ...

فصل گل رفت و به جام می دمی نگذاشتم

همچو لاله داغ دل را مرهمی نگذاشتم

خنده ی موجم درین دریا کجا تر می کند ...

... از فلک روزی گرفتن آن قدرها کار نیست

ما چراغ لاله ایم از سنگ روغن می کشیم

گل نباشد می رسد خود بوی گل ما را سلیم ...

... به باغ هر نفسی بلبلی کباب کنیم

سفینه های گل و لاله در میان آریم

به باغ چون هوس صحبت کتاب کنیم

نهفته آتشی از عشق در جگر داریم

ازان چو لاله و گل آب در شراب کنیم

نثار او نتوان کرد جان که خود داده ست ...

... چون موج ما عنان خود از دست داده ایم

رفتند دوستان چو گل و لاله زین چمن

چون سرو از برای چه ما ایستاده ایم ...

... گر نداری می به گلشن رو که آنجا چون روی

ساغر می می شود چون لاله پیدا از زمین

چون نشینم از پی آسودگی کز شوق او ...

نیست در حشر محبت گفتگوی کشتگان

لاله ی این باغ دارد رنگ و بوی کشتگان

نیست در مردن هم از قید تو آزادی که هست ...

... دست عاشق را بود چاک گریبان آستین

کی به خون لاله و گل دامن آلایم سلیم

کرده داغ عشق او بر من گلستان آستین

نخورند در گلستان گل و لاله آب بی تو

به گلوی شیشه می نرود شراب بی تو ...

بیا که باغ شد از لاله کوی میخانه

هوا کشید چمن را به روی میخانه ...

... همه جا ابر رفیق است و گلستان همراه

چه خوشی باشدم از سیر گل و لاله سلیم

گر نباشد به من آن سرو خرامان همراه

... نزدیک می نمایی و دوری چه فایده

خاطر مرا ز وصل گل و لاله نشکفد

زینها به هرکجا تو ضروری چه فایده ...

یک نفس چون لاله جام از کف ز هشیاری منه

چون گل از سر افسر آشفته دستاری منه ...

... ازان تپانچه که حسنت بر آفتاب زده

مپرس حال گل و لاله چون به باغ آمد

کزو چو سایه شود سرو آفتاب زده ...

... به نغمه طعنه به مرغان خوش نوا زده ای

چو لاله چشم سیاه از خمار داری سرخ

پیاله تا به سحر دوش در کجا زده ای ...

... می توان کردن نگاهی بر اسیران چمن

لاله را خود داغ کردی باری از گل نگذری

یک نفس بگذار تا آسوده باشد در قفس ...

... نیست منعی نعمت خوان کریمان را سلیم

از بتان لاله رخسار و گل و مل نگذری

چمن ز لاله برافروخت شمع زیبایی

شکفت غنچه ی نظاره ی تماشایی ...