... شب هجران دلم را می گزد پیمانه پیمایی

زبان مار سازد دوریت موج شرابم را

دلم افلاک را از هر طپش در لرزه اندازد ...

... حیرانیم ربوده زبس هوش دیده را

موج سرشک پرده در راز عاشق است

بر دل بریز ساغر سر جوش دیده را ...

... پرتو مه شمع کافوری شبستان مرا

چشم آن دارم که گردد بحر رحمت موج زن

در گداز آرد چو خجلت کوه عصیان مرا ...

... مرا سرپنجه حسن است طاقت آزما امشب

که موج بحر بی تابی کند کوه تحمل را

مبادا حالی او گردد و بیگانگی آرد ...

... کند طوفان به عالم ابرو از بالای چشم او

که هست از موج مژگان شور در بحر گمان او را

شقاوت پیشه را گمراه تر سازد دلیل حق ...

... کسی که جا به بدن داده است سنگ ترا

زشور ناله بلبل به موج می آیی

خدا زیاد کند ای گل آب و رنگ ترا ...

... از تندی شراب نگاه تو می زنند

موج شکست در دل سنگ آبگینه ها

... زندگانی صرف شد در کار آب و گل ترا

گر سراپا دست و پای سعی گردی همچو موج

دور می اندازد از پهلوی خود ساحل ترا ...

... زداید غم به هیچ از سینه فیض دشت پیمایی

گره از دل گشاید ناخن موج سراب اینجا

ز فیض درد عشقش بیشتر دل بهره بردارد

شکستن را نشاید غیر فرد انتخاب اینجا

سحر موجی است کز دریای عشق افتاده بر ساحل

گهر را مهره گل بشمرد هر قطره آب اینجا ...

... چشم پرخون جگر جام می گلناری

موج صهبا طپش بسمل رنگ است اینجا

در پس پرده غم حسن کلامم مخفی است ...

... جویا نگه گرم که رو کرد سوی بحر

کز موج پر و بال زند بسمل دریا

... از نکهت گل جامه مکن سیم تنم را

چون موج که برهم خورد از وی کف دریا

در خاک درد دل ز طپیدن کفنم را

از ترک آرزو بفزاید کمال ما

چون موج پرفشاندن دستی ست بال ما

عاشق فریب نیست بت خردسال ما ...

... در بهاران بسکه لبریز طراوت شد چمن

نکهت گل موج سیلاب ست دیوار مرا

گشته هر برگ گلی بر آتش دل دامنی ...

... بهار است و به رنگ غنچه گردآور زر خود را

مده در موج خیز غم عنان صبر را از کف

به ساحل می رسد هر کس نبازد لنگر خود را ...

مگر آیینه عکس تو شد جام شراب امشب

که در صهبا رگ تلخی است موج ماهتاب امشب

پرد پر در پر خاکستر پروانه پروانه رنگ گل ...

... شد موسم بهار گل آتشین در آب

شمشیر موج تیغ سیه تاب می شود

شوید سیاه بخت غمت گر جبین در آب ...

دل هجران زده از سیر گلستان سیر است

دور از او موج هوابر سر ما شمشیر است

نزند ال و پرش در دم حیرت رنگم ...

... گریه نگذاشت چو پروانه به گردش گردد

موج اشکم به پر و بال نگه زنجیر است

آه جویا چو جرس پهلوی گردون بشکافت ...

... شده از یاد تو هر قطره خونم چمنی

موج خون جگرم جوش خیابان گل است

مزه از شور دلم رفت چو زخمش به شد ...

چون نیاساید دل از هجر بتان در زیر پوست

دارم از هر موج خون خاری نهان در زیر پوست

بسکه خوردم زهر غم با شیر از طفلی مرا ...