... چون برگ لاله روی تو بسیار نازک است

می بایدم ز کوچه ی سنگین دلان گذشت

با شیشه ای که چون دل بیمار نازک است ...

... مایه حلاجی او پنبه داغ من است

کوچه زنجیر را ماند به عهدش روزگار

بس که از بیداد او هر خانه ای پر شیون است ...

... دل در طلبت بر ره دریوزه قدم زد

اول ز سر کوچه ی زنجیر گرفته ست

از دام و قفس باک ندارم بگذارید ...

... دانه نتواند نگاه از بیم سوی مور کرد

کوچه و بازار از جوش تماشایی پر است

این همه غوغا محبت بر سر منصور کرد ...

... می شمارد سرمه گر چشمم سیاهی می کند

همچو من دیوانه ای در کوچه زنجیر نیست

از محبت سیل با من خانه خواهی می کند ...

... هر سر موی از آن زلف پریشان راهی ست

که سر از کوچه زنجیر برون می آرد

حسن مغرور به این ناز و نزاکت یارب ...

... گریه ام هرگاه آید نقش بالین می رود

کوچه های تنگ دارد حسن او با این شکوه

حیرتی دارم که چون در خانه زین می رود ...

... خستگان از بس که می میرند در زندان عشق

هر زمان در کوچه زنجیر شیون می شود

اختر اهل سخن شمع ره آوارگی ست ...

... سوزد به هر کجا نفس اژدها رسد

خورشید را سلیم در آن کوچه راه نیست

آنجا چگونه این دل بی دست و پا رسد

غبار خط نوخیزت ز سوی مشک می آید

نسیم کوچه زلفت ز روی مشک می آید

عرق نوعی معطر می چکد از حلقه زلفت ...

... از ره دیر و حرم پای مکش همچو غبار

قدمی چند به هر کوچه دویدن دارد

ندهد تیغ سزای سر افسرطلبان ...

... دوستان خوب ببینید که دیدن دارد

ندهد دل که کسی بگذرد از کوچه ی ما

سیل اینجا هوس خانه خریدن دارد ...

شکفته گل ز بر خار ما همیشه رود

چو موج کوچه دهد سنگ ما که شیشه رود

هنوز دامن اگر بیستون بفشارد ...

... عشق را سلسله جنبان تویی امروز ای دل

بی تو زنجیر جنون کوچه ی خاموشان بود

فیض آزادگی این بس که به گلزار سلیم ...

... ریزه ی شیشه ی دل بر سر هم می ریزد

کوچه ی زلف ترا شانه چو جاروب کند

می کنند آنچه حسودان به من از صبر سلیم ...

... علاج داغ دل کردیم اما درد پنهان را

ره بیرون شدن از کوچه های استخوان گم شد

ز شور عندلیبان سرو و گل در رقص می آیند ...

... دوند سوی خیابان به دیدنش گل ها

چو کوچه ای که ازان پادشاه می گذرد

نگاه کوته اگر اوفتاده مژگان بین ...

... کآیینه را خیال پریخانه می کند

خورشید را به کوچه ی زلفت نشد نصیب

آن عشرتی که شبپره ی شانه می کند ...

... عنقا پی این دانه مرا نام نهادند

در زلف تو- آن کوچه ی زنجیرفروشان-

عمری ست که دیوانه مرا نام نهادند ...

... مقیم حلقه ی گرداب همچو طوفان باش

به سیر کوچه و بازار شهر فیضی نیست

چو گردباد سراسر رو بیابان باش ...

... شهر از جلوه اش خراب ولی

کوچه ی انتظار آبادان

کرد سیرم ز نعمت دیدار ...