دل من ناله ز شوق تو پر آشوب کند
غنچه ی ما چو جرس زمزمه را خوب کند
گر زند شعله دم از پرتو او، غیرت حسن
همچو منصور سرش را به سر چوب کند
نه ز فرزندی او، از اثر معشوقی ست
ماه کنعانی اگر ناز به یعقوب کند
ریزه ی شیشه ی دل بر سر هم می ریزد
کوچه ی زلف ترا شانه چو جاروب کند
می کنند آنچه حسودان به من از صبر، سلیم
کرم هرگز نتواند که به ایوب کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و دلتنگی است. شاعر احساسات عمیق خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند و به شدت مشغول شور و هیجان عشق است. او از زیبایی و جذابیت معشوق صحبت می‌کند و می‌گوید حتی در برابر دشواری‌ها و حسادت‌ها، عشق او را نمی‌توان نادیده گرفت. در نهایت، شاعر نشان می‌دهد که عشق واقعی، فراتر از هر نوع آزمایش و چالش است.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر اشتیاق تو بی‌تاب است و مانند غنچه‌ای که با صدای جرس بیدار می‌شود، احساساتم را با نغمه‌ای زیبا به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: اگر شعله‌ای از نور او شعله‌ور شود، غیرت زیبایی همچون منصور، سرش را بر تیر چوبی خواهد زد.
هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که زیبایی و魅یت محبوبی می‌تواند به اندازه زیبایی فرزند یعقوب باشد. اگر معشوقه‌ای به زیبایی ماه کنعانی باشد و ناز و کرشمه کند، به احتمال زیاد دل هر کسی را خواهد ربود. این نشان‌دهنده قدرت جذابیت و تاثیرگذار بودن زیبایی معشوق است.
هوش مصنوعی: دل من مانند شیشه‌ای ریزه‌ریز است که وقتی به هم می‌چسبد، زیبایی و احساساتش به شکل یک کوچه یا راهی می‌آید. زلف‌های تو مانند جارویی است که این دل را مرتب و پاک می‌کند.
هوش مصنوعی: حسودان هر چه می‌خواهند با صبر من مقابله کنند، اما سلیم کرم هرگز نمی‌تواند مانند ایوب به من آسیب بزند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.